เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 924

ทุกคนมองพวกเขาร่วงลงมาเหมือนใบไม้ ด้วยความตกตะลึง

“พี่ลู่ฝานเก่งสุดยอดจริงๆ นี่คือเคล็ดวิชาบู๊เหรอ ผู้ฝึกชี่ก็ไม่เท่าไร”

หยวนเลี่ยพูดอย่างตกใจ

เฝิงอิ่งตาเป็นประกาย แล้วพูดว่า “เคล็ดวิชาบู๊ระดับนี้ไม่ใช่วิชาที่ทำให้คนลอยขึ้นมาได้เหรอ คุณชายลู่ฝาน นายใกล้เข้าสู่แดนปราณฟ้าแล้วใช่ไหม”

เซี่ยงจู้เอ่ยชมไม่หยุด “เคล็ดวิชาบู๊นี้......เคล็ดวิชาบู๊นี้......สอนผมได้ไหม”

ลู่ฝานหัวเราะ แล้วพูดว่า “เป็นเคล็ดวิชาบู๊ที่สืบทอดในตระกูล ไม่มีค่าให้พูดถึงหรอก!”

พวกหยวนเลี่ยพยักหน้าแรง

หลังจากนั้นหยวนเลี่ยพูดว่า “ดูเหมือนตระกูลคุณ คงเป็นตระกูลวิถีบู๊ที่แข็งแกร่งมากแน่ๆ”

ลู่ฝานยิ้มกระอักกระอ่วน ไม่ได้อธิบายอะไรมาก

แต่เป็นเจ้าดำที่อยู่บนไหล่ของเขา ที่หัวเราะจนตัวโยน

มีเสียงกระแทกดังขึ้นหนึ่งครั้ง ทุกคนร่วงลงบนพื้น ทรายละเอียดลอยฟุ้งไปทั่ว

ที่นี่คือชายหาดแห่งหนึ่ง สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือทะเลอันกว้างใหญ่

เพ่งมองไปไกลๆ ฝั่งตรงข้ามทะเลมีเทือกเขาขนาดใหญ่ เหมือนสุดขอบโลก

เทือกเขาเชื่อมต่อกันเป็นแถบ เป็นระเบียบมาก เหมือนกำแพงที่กั้นทะเลกว้างใหญ่

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “แน่ใจเหรอว่าที่นี่ เมืองหลวงล่ะ ทำไมมองไม่เห็นเลย”

ลู่ฝานหันมาเห็นพวกหยวนเลี่ยยืนอึ้งอยู่ที่เดิม เงยหน้ามองเทือกเขาสูงใหญ่ท่ามกลางเมฆหมอก

ลู่ฝานสงสัยเล็กน้อย จึงพูดว่า “พวกนายมองอะไร”

ตอนนี้หยวนเลี่ยเพิ่งตั้งสติได้ กลืนน้ำลายพูดว่า “ดูเมืองไง!”

“เมืองอะไร ที่ไหนมีเมือง”

ลู่ฝานมองรอบๆ ไม่มีเมืองอะไรเลย

หยวนเลี่ยชี้ไปที่เทือกเขาไกลๆ แล้วพูดเสียงดังว่า “เมืองหลวงไง! พี่ลู่ฝาน นั่นคือเมืองหลวง!”

เพียงประโยคเดียว ยิ่งทำให้ลู่ฝานสงสัย