เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 926

เมืองหลวงประเทศอู่อาน

บ้านเกิดของจักรพรรดิอู่ผู้ก่อตั้งประเทศอู่อาน เมืองหลักของหนึ่งแสนแปดพันเขต เรียกว่าเมืองหลวง!

เมืองนี้สร้างขึ้นในช่วงเริ่มต้นของการก่อตั้งประเทศอู่อาน โดยจักรพรรดิอู่สั่งการด้วยตัวเอง ให้มนุษย์เผ่ามังกร เผ่าทรงพลัง และเผ่าเขาหมั่งซานสร้างขึ้น

คูเมืองครอบคลุมพื้นที่ประมาณสองสามล้านลี้ มองไม่เห็นขอบเขต

เป็นเวลาหลายพันปี ผู้ปกครองประเทศอู่อานแต่ละยุค ขยายเมืองหลวงอย่างต่อเนื่อง จนเป็นเมืองหลวงในทุกวันนี้ กว้างใหญ่ขึ้นหลายเท่าเมื่อเทียบกับพันปีที่ผ่านมา

คูเมืองขนาดใหญ่มหึมา ถึงขั้นที่กว้างกว่าเมืองเล็กๆ บางส่วนด้วยซ้ำ ประชากรเกินพันล้านคน ถ้าไม่มาเมืองหลวง คงไม่มีทางรู้ความหมายของคำว่าเจริญรุ่งเรือง

กำแพงเมืองหลอมจากหินอุกกาบาต ไม่รู้สูงตั้งเท่าไร

ประตูแบ่งเป็นแปดประตู จากใต้สู่เหนือ แบ่งตามลำดับเป็น ประตูอู่เซิ่ง ประตูอู่เซวียน ประตูอู่เต๋อ ประตูอู่ก่วง ประตูอู่เฉิง ประตูอู่เซิง ประตูอู่ตี้ และประตูอู่เทียน

ประตูหลักคือประตูอู่เซิ่ง ประตูอู่เซวียน ประตูอู่เต๋อ และประตูอู่ก่วง

ประตูสูงเสียดฟ้า มีรูปปั้นจักรพรรดิตั้งอยู่สี่องค์

หนึ่งในนั้นคือหน้าประตูอู่เซิ่ง คือรูปปั้นของจักรพรรดิอู่ ผู้ก่อตั้งประเทศอู่อาน

ตอนนี้ในที่สุดพวกลู่ฝานก็เดินมาถึงหน้าประตูอู่เซิ่ง

เมื่อมาถึงตรงนี้ เพิ่งรู้สึกตัวว่ามีคนเดินไปมามากมาย

คนประหลาดเผ่าต่างๆ สัตว์อสูรหลากหลายชนิด พ่อค้าต่างๆ พากันเบียดมาที่ประตูเมือง

ประตูเมืองทั้งสองด้าน มีองครักษ์เผ่าทรงพลังยืนอยู่

สวมเกราะสีทอง ถือมีดยาวในมือ ทหารเผ่าทรงพลังทุกคน ส่วนสูงเกินสามร้อยกว่าเมตร ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับเทพเจ้า

ประตูเมืองสร้างจากเหล็กบริสุทธิ์ ดูจากภายนอกเห็นเป็นสีดำขลับ

เจ้าอ้วนสะบัดปลาตัวใหญ่บนไหล่ บอกว่าเป็นปลา ลู่ฝานคิดว่านั่นเป็นสัตว์อสูรตัวหนึ่งมากกว่า

อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยเห็นปลามีขา แถมยังมีฟันโผล่มาข้างนอก มีตาสิบดวงด้วย

ชายวัยกลางคนพูดแบบไม่เงยหน้าขึ้นมา “ใกล้เทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีแล้ว เพื่อความปลอดภัย เบื้องบนต้องการให้เราตรวจอย่างละเอียด ฉันก็จนปัญญา ค้อนของนายลงทะเบียนแล้วยัง ถ้ายังไม่ลงทะเบียนอย่าลืมลงทะเบียนด้วย”

เจ้าอ้วนใบหน้าเหนื่อยใจ โยนค้อนลงบนโต๊ะ

“ลงทะเบียนสิๆ ลงทะเบียนค้อนเนี่ยนะ จริงๆ เลย”

ลู่ฝานฟังอยู่ด้านหลัง เขาถอนหายใจเบาๆ นับวันดูแล้ว เหมือนใกล้ถึงเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีแล้วจริงด้วย

คงเป็นครั้งแรกที่เขาฉลองเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีที่อื่น คิดแล้วเศร้าเล็กน้อย

ในที่สุดก็มาถึงพวกลู่ฝาน ชายวัยกลางคนเงยหน้ามองพวกหยวนเลี่ยแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “มาจากไหน มาทำอะไร รีบพูดมา”