เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 94

"เฉียนเฟิง ไม่เจอกันหลายเดือน สบายดีนะ"

เฉียนเฟิงยิ้มพูดว่า "สบายดี สบายดีมาก มีคนจะแนะนำให้รู้จัก นี่คือน้องชายของผม ชื่อเฉียนหยู่ ปีนี้เพิ่งผ่านการทดสอบของสถาบันสอนวิชาบู๊ เฉียนหยู่ นี่คือลู่หมิงฉายาเต่าขนเขียว ที่เคยเล่าให้ฟังตอนอยู่ที่บ้านไง ต่อไปถ้าเอ็งขาดเหลืออะไร หรืออยากได้คนไปช่วยเก็บสมุนไพร ก็ไปหาเขาได้เลย หรือถ้าขาดคนซักผ้า ก็ไปหาเขาได้"

เฉียนหยู่อ้าปากยิ้ม รอยยิ้มดูร้ายกาจมาก แล้วพูดว่า "เข้าใจแล้วครับพี่"

เฉียนเฟิงเดินขึ้นไปข้างหน้า แล้วเอามือตีที่แก้มของลู่หมิง ดูเหมือนจะตีเบาๆ แต่มันแรงเหมือนกัน ตีจนแก้มของลู่หมิงแดงไปเลย แล้วพูดว่า "ลู่หมิง เอ็งจะมาช่วยทุกอย่างเลยใช่ไหมล่ะ"

ลู่หมิงกัดฟันไม่พูดจา ตอนนี้ลู่ฝานก็ทนดูต่อไปไม่ได้ เลยพูดออกมาว่า "เขาจะช่วยหรือไม่ช่วย มันก็ใช่ว่าคุณจะมาสั่งการได้"

เฉียนเฟิงหันหน้ามามองลู่ฝาน สองคนจ้องหน้ากัน บนตัวของลู่ฝานก็อารมณ์ขึ้นจะเอาเรื่อง

เฉียนเฟิงดูเหมือนจะสัมผัสได้ว่าลู่ฝานไม่ธรรมดา เลยเลิกราไป แล้วพูดว่า "อ้าว ลู่หมิง เอ็งหาพวกมาหรอวะ เป็นคนในตระกูลเหมือนกันงั้นสิ? เหอะๆ เห็นแก่ที่มีคนของตระกูลแกอยู่ด้วย จะไม่ทำให้เอ็งขายหน้าก็แล้วกัน เดี๋ยวกลับเข้าไป เราต้องมาคุยกันหน่อย"

เฉียนเฟิงพูดจบก็พาน้องชายตนเองจากไป เอาป้ายหยกให้ชายแก่ดู แล้วก็ผ่านทางเข้าไป

ลู่ฝานหันไปมองลู่หมิง เหมือนว่าลู่หมิงอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊จะมีชีวิตที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

นิ่งเงียบไปสักพัก ลู่ฝานก็พูดว่า "ลู่หมิง มีอะไรให้ช่วยไหม?"

ลู่หมิงกัดฟันพูดว่า "ไม่ต้องการ นี่มันเป็นเรื่องของฉัน นายไม่ต้องยื่นมือเข้ามายุ่ง สนใจแต่เรื่องตัวเองก็พอ"

พูดจบ ลู่หมิงก็หยิบป้ายหยกออกมา แล้วเดินเข้าไป

ฮ่วนเย่ว์ก็พูดว่า "พี่น้องของนายคนนี้ นิสัยแย่มาก ถ้าฉันเป็นนายนะ ฉันคงเกลียดตั้งแต่เด็กแล้ว"

ลู่ฝานยิ้มเบาๆ พูดว่า "เธอพูดถูกต้อง ผมไม่ค่อยชอบเขาตั้งแต่เด็กแล้ว"

ฮ่วนเย่ว์ไม่เข้าใจความหมายที่ลู่ฝานพูดมา ลู่ฝานก็ขี้เกียจจะอธิบาย

รีบเดินขึ้นหน้าไป ลู่ฝานก็เอาป้ายหยกมาให้ชายแก่ดู

ชายแก่ก็พูดนิ่งๆ ว่า "เข้าไปได้"

ลู่ฝานเก็บป้ายหยกแล้วก็เดินเข้าไป ฮ่วนเย่ว์ที่อยู่ด้านหลังก็บุกเข้ามาเลย แล้วก็ถูกชายแก่ขวางไว้

"นักเรียนคนนี้ กรุณาแสดงป้ายหยกของเธอด้วย"

ชายแก่พูดอย่างสงบนิ่ง ฮ่วนเย่ว์ก็โยนป้ายเหล็กไปตรงหน้าของชายแก่

"ฉันไม่มีป้ายหยก"

ฮ่วนเย่ว์พูดอย่างเย่อหยิ่ง เหมือนกับว่าการไม่มีป้ายหยกก็ไม่ได้เป็นเรื่องขายหน้าอะไร

พอได้ยินคำของฮ่วนเย่ว์ คนทางด้านหลังก็หัวเราะกันหมด

"ไม่มีป้ายหยกแล้วจะมาสถาบันสอนวิชาบู๊ทำไม มาเยี่ยมชมเฉยๆ งั้นสิ"

"สมองมีปัญหารึไง สถาบันสอนวิชาบู๊ไม่ใช่สถานที่ที่เธอจะเข้ามาได้ง่ายๆ รีบกลับไปกินยาเถอะไป"

.......

ฮ่วนเย่ว์ก็หันไปทำตาโตใส่คนพวกนี้ แล้วก็โยนป้ายเหล็กใส่ตรงหน้าของชายแก่ "มองดูให้ดี แล้วอย่าบอกว่าฉันเข้าไปไม่ได้"

ชาแก่มองอย่างสงสัย พอเห็นชัดเจนแล้วบนป้ายเหล็กมีคำว่า บู๊ ชายแก่ก็สีหน้าเปลีย่นทันที