เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 99

เมิ่งอวิ๋นกับเซินถูต่างก็มีสีหน้าตกใจอย่างแปลกใจ

ซิงยวนก็พูดนิ่งๆ ว่า "พลังปราณดั่งชี่ คล้ายๆ พลังชี่ของผู้ฝึกชี่ แต่ว่าเป็นพลังปราณไม่ผิดแน่นอน เขาคงจะมีวาสนาอะไรพิเศษๆ แน่ๆ"

ท่านผอ.พูดว่า "ผมก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ไม่ค่อยเหมือนกับนักบู๊ธรรมดาทั่วไป"

เซินถูก็พูดว่า "แล้วพลังปราณของเขามันดีขึ้น หรือว่าแย่ลงล่ะ?"

ซิงยวนจ้องเขม็งมองลงไป ถึงแม้จะห่างกันมาก แต่แม้แต่เส้นผมเส้นเดียวบนตัวของลู่ฝานก็ไม่พ้นสายตาของซิงยวนไปได้

"พลังปราณเข้มข้นมีกำลังมาก เหนือกว่านักบู๊ธรรมดาทั่วตัว แถมหมดช้ามาก น่าจะมีแรงตอนท้ายมาก เอ๊ะเดี๋ยวนะ เขากลับสัมผัสสายตาของผมได้ ดูเหมือนว่าด้านประสาทสัมผัสก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย"

ซิงยวนพูดไป ก็ยิ้มมุมปากเบาๆ ไปด้วย

เซินถูที่อยู่ด้านข้างก็พูดออกมาอย่างตกใจว่า "ซิงยวน นายยิ้มแล้วหรือ ผมไม่ได้เห็นนายยิ้มมาหลายสิบปีแล้ว ผมไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม"

ซิงยวนก็รีบเก็บรอยยิ้มไปทันที แล้วส่งเสียง เหอะ

อี้ชิงก็เอามือลูบพุงแล้วหัวเราะ "หาได้ยาก หาได้ยาก แม้แต่ซิงยวนก็ยังยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะมีพรสวรรค์ที่น่าตกใจ วันข้างหน้าจะต้องไปได้ไกลแน่นอน ผมก็เริ่มสนใจขึ้นมาบ้างแล้วสิ"

ซิงยวนหันไปเหลือบมองอี้ชิง "แกบอกว่าจะเลือกแต่ลูกศิษย์ที่ต้องตาไม่ใช่หรือไง?"

อี้ชิงยิ้มพูดว่า "แน่นอน แต่ถ้าลูกศิษย์ของผมทั้งถูกชะตา ทั้งมีพรสวรรค์ล่ะก็ ก็คงจะดีมากเลย"

ซิงยวนพูดเสียงเย็นว่า "อย่างนั้นก็เกรงว่าแกจะต้องผิดหวังแล้วล่ะ ด้วยชื่อเสียงของคณะหนึ่งเดียวของแกในตอนนี้ เด็กอัจฉริยะคนนี้คงจะไม่เลือกไปคณะหนึ่งเดียวของพวกแกหรอก"

อี้ชิงก็ถอนหายใจพูดว่า "นั่นน่ะสิ แล้วแต่วาสนาก็แล้วกัน"

ท่านผอ.หัวเราะเบาๆ แล้วก็พูดว่า "เห็นเด็กคนนี้แล้วผมก็อยากจะรับศิษย์เหมือนกันแล้วสิ"

อาจารย์ทั้งเก้ามองไปยังท่านผอ.พร้อมกัน สายตามีความตื่นตกใจ

ท่านผอ.ยกมือพูดว่า "แต่พวกนายวางใจเถอะ ผมไม่แย่งกับพวกนายหรอก แต่อีกเดี๋ยวไม่ว่าเด็กคนนี้จะเข้าไปอยู่ที่ไหน พวกนายก็ไปสืบมาหน่อย ว่าเด็กคนนี้ฝึกพลังปราณพิเศษแบบนี้ออกมาได้อย่างไร ถ้าเลียนแบบแล้วเอาไปสอนต่อได้ ก็ให้รีบพาเขามาหาผมที่นี่ ผมจะคุยกับเขาเอง"

อาจารย์ทั้งเก้าพยักหน้าพร้อมกัน

.......

ด้านล่าง ลู่หมิงก็หันไปยิ้มให้กับเฉียนเฟิง "โทษทีนะ ต่อไปก็ให้นายมาล้างเท้าให้ผมแล้วกัน แล้วก็จะบอกให้ เท้าของผมน่ะเหม็นมาก เตรียมใจไว้ให้ดีแล้วกัน"

เฉียนเฟิงก็หน้าเสียไปไม่ถูก ถูกพูดแดกดันจนตอบโต้อะไรไม่ออก

ส่วนสุ่ยอู๋ฉิงที่อยู่ด้านข้าง ก็จ้องมองลู่ฝานด้านบนตลอดเวลา สายตาเหมือนดั่งดาบ แฝงรังสีอาฆาต