เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 98

คนกลุ่มหนึ่งหัวเราะการตัดสินใจของลู่หมิง และในตอนนี้เอง ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

"พวกนายผิดกันหมดแล้ว ลู่ฝานของตระกูลลู่แข็งแกร่งมากจริงๆ"

ทุกคนหันไปมอง แล้วก็พูดกับคนที่ส่งเสียงมาว่า "โม่หยุนเฟย นายไม่ได้หรอกพวกเราใช่ไหม"

โม่หยุนเฟยยิ้มพูดว่า "ไม่แน่นอน มีคนเปิดพนันแล้วไม่ใช่หรือว่า นักเรียนใหม่รอบนี้ใครจะได้อันดับที่1 พวกนายไปพนันตัวลู่ฝานได้ ไม่แพ้แน่นอน"

พูดจบ โม่หยุนเฟยก็เงยหน้าขึ้นไปมองด้านบน สายตาจับจ้องไปที่ตัวของลู่ฝาน

อีกฝั่ง ในหลุ่มนักเรียนของคณะบังเหิน จางเยว่หานชี้ไปยังตัวของลู่ฝานพูดว่า "ศิษย์พี่ เขานั่นแหละ ช่วยฉันจัดการเขาหน่อยได้ไหม?"

คนที่ถูกจางเยว่หานเรียกว่าศิษย์พี่นั้น ได้โอบเอวเล็กๆ ของจางเยว่หานไว้ แล้วพูดว่า "ไม่มีปัญหาแน่นอน คนดีของพี่ ขอเพียงบอกมา ไม่ว่าใครพี่ก็จะช่วยจัดการได้หมด เดี๋ยวรอมันเข้าสถาบันแล้ว พี่จะสั่งสอนมันเอง ต้องการให้มันน่าอายแบบนี้ก็ได้หมดเลย"

สายตาของจางเยว่หานเผยความเยือกเย็นออกมา "ถ้าฉันต้องการให้เขาตายล่ะ?"

ศิษย์พี่ก็อึ้งไป แล้วก็พูดว่า "ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี"

จางเยว่หานก็รีบหัวเราะร่าออกมา "ศิษย์พี่ดีจังเลย"

ศิษย์พี่ที่ว่าก็หัวเราะออก จางเยว่หานเงยหน้า สายตามองไปยังลู่ฝาน แล้วบ่นว่า "นายทำให้ฉันดูแย่ ฉันจะทำให้นายตายเพื่อชดใช้"

ด้านบน ลู่ฝานกับสุ่ยหยวนก็สู้กันอย่างยากที่จะรู้แพ้ชนะได้

ดาบมือซ้ายกระบี่มือขวาของสุ่ยหยวน สามารถโจมตีได้คนละมุมและคนละความรุนแรง ทำให้ปัดป้องได้ยากลำบากจริงๆ

โชคดีที่ดาบของลู่ฝานยาวพอ ใหญ่พอ แกว่งๆ ออกไปก็สามารถปัดป้องการโจมตีได้ไม่น้อย ถ้ารับไม่ไหว ก็มีผิวหนังเผ่ามังกรคุ้มกันกาย โดนไปครั้งสองครั้ง ก็แค่เป็นรอยใส่ผิวหนังเท่านั้น

สุ่ยหยวนกลับยิ่งโจมตียิ่งรีบร้อน เขาไม่เคยเจอนักบู๊ที่แบกรับได้ขนาดนี้

พลังการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามเหนือความคาดหมายของเขามาก กว่าจะหาจุดอ่อนเจอ แล้วแทงเข้าไป ก็ไม่สะกิดผิวของฝั่งตรงข้ามเลย กลับแลกมาด้วยความร้อนที่ลวกมือของเขาจนแสบร้อน

จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว สุ่ยหยวนส่งเสียงฮึกเหิมเบาๆ แล้วกระโดดพลิกตัวถอย เอาดาบและกระบี่มาไว้ที่หน้าอก

ด้านล่าง สุ่ยอู๋ฉิงเห็นท่าทางของสุ่ยหยวน ก็รู้ได้เลยว่าสุ่ยหยวนจะใช้กระบวนท่าอะไร เลยชื่นชมไปว่า "ดีมาก วิชาหยาดน้ำ กระบี่กลายพิรุณ"

พอสิ้นเสียงของสุ่ยอู๋ฉิง สุ่ยหยวนก็ลงมือ

พริบตา ดาบและกระบี่ในมือก็หายไป เหลือแต่เงาลวงที่ยังพอเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เงาลวงที่น่ากลัว มันเหมือนกับลมและฝน ปกคลุมไปทั้งตัวของลู่ฝาน หัวใจของลู่หมิงก็แทบจะหยุดเต้น

ลู่ฝานตาเหลือก บนตัวก็มีเปลวไฟพวยพุ่งออกมาทันที

วิชากายทองไฟอาบ!

เจ้าดำที่ยื่นอยู่ข้างๆ เจียงชิ่นโดยตลอดก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ มันชอบไฟมาก พอเห็นบนตัวของลู่ฝานมีไฟลุก เจ้าดำก็จะดีใจมาก