เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 101

“อย่ากลัวไปเลย ข้าจะดีกับเจ้า”

เมื่อเฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดนี้จากปากของชายชราชุดเทา เพียงรู้สึกหนาวเย็นขึ้นชั่วขณะ เสียจนขนลุกซู่ออกมา แม้แต่มุมปากยังกระตุกอย่างอดไม่ได้

โดยเฉพาะ ที่ตาเฒ่านี่จ้องมองเธอด้วยสายตาปลื้มปริ่มแปลกๆ ความรู้สึกรังเกียจนั้น แค่คิดก็รู้สึกได้แล้ว

เธอมองค้อนเขาแวบหนึ่ง สองมือลูบๆ แขนที่กำลังขนลุกชูชัน ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่เกรงใจ “ตาเฒ่า เวลาพูดคุยกัน เจ้าไม่หยิบกระจกสักบานมาส่องใบหน้าย่นๆ ราวผลส้มที่แห้งเหี่ยวของตัวเองเสียบ้างเล่า ขาเหยียบลงโลงไปข้างหนึ่งแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยังไร้ยางอายเช่นนี้”

คำพูดเยาะเย้ยถากถางทำให้แววตาชายชราชุดเทาหมองลง แม้แต่รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าก็ถูกเก็บไป แผ่กลิ่นอายดุร้ายกระจายทั่วร่างพลางถลึงมองนาง

“ข้าจะเก็บเจ้าไว้เป็นเครื่องมือช่วยฝึกฝนวิชา นั่นถึงคู่ควรกับเจ้า!”

“เครื่องมือฝึกฝนวิชารึ?”

เฟิ่งจิ่วส่งเสียงร้องแปลกๆ แล้วพินิจมองจากล่างขึ้นบนอย่างหยาบคาย กล่าวแดกดันว่า “ดูไม่ออกเลยว่าตาเฒ่าเช่นเจ้ายังจะเป็นคนบ้ากามอีกรึ? แต่ว่า อายุมากปูนนี้แล้ว ของพรรค์นั้นยังใช้ได้อยู่รึ?”

“บังอาจนัก!”

เขาตวาดรุนแรงอย่างอับอายจนกลายเป็นขุ่นเคือง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงเพราะโมโหจัด สองตาเบิกกว้าง พลางมองนางด้วยความโกรธ เวลาต่อมา เงาร่างสีเทาก็พุ่งออกตัวรวดเร็วราวสายฟ้าแลบ ฝ่ามือผอมกะหร่องทำท่าเป็นกรงเล็บเข้าตระครุบไปทางเฟิ่งจิ่ว

เฟิ่งจิ่วเปลี่ยนท่าทางทันควัน ไอพลังรุนแรงพลันปะทุออก เธอไม่คิดหลบ แต่กลับออกหน้ารับ ดวงตาที่หรี่ลงมีกลิ่นอายกระหายเลือดโหดเหี้ยม ท่าเท้าแปลกตาพาให้ร่างเคลื่อนขยับ ตวัดมีดสั้นในมือ และแทงไปยังชายชราชุดเทาพร้อมกับกระแสพลังเร้นลับ

“ฝีมืออ่อนด้อยนัก!”

ชายชราชุดเทายิ้มเยาะ เพียงสะบัดมือก็หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย ขณะที่มือหนึ่งกันมีดสั้นออกไป อีกมือหนึ่งค่อยคว้าไปที่นาง

มือถูกชายชราชุดเทาจับไว้ เฟิ่งจิ่วอาศัยแรงโน้มตัวลงสลัดออกไปในทันที เมื่อหลุดจากนิ้วมือทั้งห้าของชายชราที่จับไว้แน่น ก็ยกขาขึ้นขวางสกัด เพียงได้ยินเสียงกำลังขาที่มาพร้อมกลิ่นอายพลังเร้นลับ มีกระแสพลังรุนแรงดังฮึมๆ ในยามที่ตวัดขวางผ่านกลางอากาศ ชายชราไม่ได้สังเกต กระดูกขาเล็กๆ จึงถูกเตะไปทีหนึ่ง ข้อเข่างอลง ขณะที่ย่อลงไป กลับกระโดดไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว และถอยห่างจากข้างกายเธอครู่หนึ่ง

เฟิ่งจิ่วโจมตีอีกครั้งอย่างไม่คิดหยุด รู้อยู่ลึกๆ ว่าการที่ร่างผู้อาวุโสสองระเบิดกลางอากาศ ทำให้กองกำลังแต่ละฝ่ายในเมืองอวิ๋นเยวี่ยต่างสั่นคลอน คนพวกนั้นจะรีบมาที่นี่แน่ ที่ต้องทำตอนนี้ คือจัดการตาเฒ่านี่ก่อนที่คนพวกนั้นจะมาถึง!

“ซี๊ดอ๊าก!”

ร่างกายชายชราเพิ่งจะยืนหยัดปรับสมดุล ก็เห็นมีดสั้นประกายแสงเย็นเยียบมุ่งตรงตวัดมายังลำคอ จึงโน้มตัวไปด้านหลังและยกเท้าขึ้นเตะอย่างตกใจ แต่นึกไม่ถึงว่าสาวน้อยจะถอยหลังกะทันหัน มีดสั้นใบแหลมที่เดิมทีตวัดมาตรงลำคอ ก็หมุนตวัดแทงเข้าน่องขาที่เตะขึ้นอย่างโหดเหี้ยม

แรงที่แทงลงไปอย่างไม่ปราณี รวมถึงกำลังที่เขายกเท้าเตะขึ้นแทบจะชนเข้าหากัน จึงแทงทะลุผ่านขาไปทั้งอย่างนั้น เพียงได้ยินเสียงใบมีดคมแทงเข้าเนื้อและกระดูกดังสวบลอยมา ความเจ็บแทบขาดใจ ทำให้พลังทั่วร่างเขาระเบิดออกมา

“อ๊าก!”

กลิ่นอายระดับบรรพชนนักรบอันแข็งแกร่งปะทุออกมาจากภายในร่างเขา พลังเร้นลับเข้มข้นที่พรั่งพรูโจมตีเฟิ่งจิ่วกระเด็นออกไปอย่างโหดร้าย

“อั่ก!”

เฟิ่งจิ่วที่ลอยไปไกลหลายเมตรเจ็บหน้าอกรุนแรง เสียจนกระอักเลือดออกมา ชีพจรเสียหาย ทำให้กลิ่นอายทั่วร่างอ่อนแอลงทันใด

เห็นชายชราผู้นั้นดึงมีดสั้นโยนทิ้งลงกองเพลิง เดินมาหาทีละก้าวๆ แววตาเธอหรี่ลงเล็กน้อย ฝืนกลั้นความเจ็บรุนแรงตรงหัวใจ แล้วลุกขึ้นมายืนรับลมอย่างไม่ตื่นตระหนก

ยกมือขึ้นแตะเลือดตรงมุมปากมาวาดเป็นเครื่องหมายเก่าแก่ซับซ้อน น้ำเสียงเฉยชาพร่ำกระซิบอยู่ในเวลานี้ราวกับดังลอยมาแต่บรรพกาล ทั้งไพเราะและลึกลับ…

“ด้วยเลือดของข้า จงทำลายพันธนาการของเจ้า!”

“ในนามแห่งข้า ขอสั่งเจ้าเผยร่างจริง!”