เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 241

ตอนที่ 241 ใครทำใครเชื่อง?

ตอนนี้ คุณชายชุดผ้าแพรในสนามพลันโผไปหาร่างเหล่าไป๋ กอดคอมันไว้แล้วพลิกตัวจะขึ้นไปขี่ กลับถูกเหล่าไป๋สะบัด ร่างกายโดดลอยขึ้นไปบนฟ้า หลังหมุนตลบอยู่กลางอากาศก็ร่อนลงพื้นถอยออกไปหลายก้าว

ทว่าในเวลานี้ เหล่าไป๋เหมือนร้อนรนกระวนกระวาย กีบเท้าเตะไปบนพื้น ร้องฮี้เสียงเบาสองสามครั้ง แล้วพุ่งไปทางชายชุดผ้าแพรผู้นั้นทันที ทำให้เขาที่เพิ่งยืนขึ้นก้าวหยัดมั่นคงล้มลงและโดนกดไว้ใต้ท้องม้า

เมื่อเห็นชายชุดผ้าแพรถูกทับไว้เสียจนสีหน้าแดงก่ำไม่อาจขัดขืนออกมาได้ ผู้คนนอกสนามต่างหัวเราะโฮ่ร้องลั่น เสียงยิ้มเยาะที่ประสานกันกึกก้องอยู่ภายในสนาม ดังสนั่นเป็นพิเศษ

ชายชุดผ้าแพรโดยทุกคนหัวเราะเยาะเสียจนอับอายไปบ้าง บวกกับม้าอ้วนตัวนั้นที่ทับบนร่างไว้ไม่อาจผลักไส จึงโกรธจัดขึ้นมาชั่วขณะ หยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งออกจากห้วงมิติแทงลงไปที่เหล่าไป๋อย่างโหดร้ายทารุณ

เฟิ่งจิ่วที่เห็นภาพนี้แววตาเย็นเยียบ นิ้วมือขยับเล็กน้อย ยิงเข็มเงินออกไปดังฟิ้ว

“อึก!”

ชายชุดผ้าแพรร้องด้วยความเจ็บปวด สูดหายใจเข้า มีดสั้นร่วงหล่นจากมือ เมื่อเห็นเข็มเงินเล่มนั้นบริเวณฝ่ามือที่กำลังสั่นเทิ้มน้อยๆ เขาก็ตะโกนออกมาอย่างโมโห

“ใคร! ใครลอบทำร้ายข้า!”

ทุกคนเห็นท่าทางเขาที่เดิมทีเตรียมจะแทงลงไปกลับหยุดลงเพราะร้องคร่ำครวญ มีดสั้นในมือก็หล่นลงบนพื้น กระซิบกระซาบกันขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เวลานี้ เฟิ่งจิ่วในฝูงชนเขย่งปลายเท้า เรียกพลังกระโจนลงไปในสนามทันที

ทุกคนเพียงเห็นว่าเงาร่างสีแดงแพรวพราวตรงหน้าแวบไป ชุดสีแดงพลิ้วไหวขึ้นกลางอากาศ เวลาต่อมา ก็ร่อนลงพื้นอย่างสง่างาม หนุ่มน้อยรูปงามที่หน้าตาหล่อเหลาและกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายสูงศักดิ์ยืนมือไพล่หลังอยู่ในสนาม คางเชิดขึ้นเบาๆ ดวงตาสดใสมองลง ปิดท้ายด้วยกลิ่นอายแสนสะพรึงที่สูงส่งน่านับถือ

“คนผู้นี้เป็นใครกัน? ทำไมจู่ๆ ถึงเข้าไปเล่า?”

“เด็กหนุ่มผู้นี้โดดเด่นยิ่งนัก! หรือว่าจะเป็นลูกชายตระกูลชนชั้นสูงตระกูลไหน?”

“คล้ายจะไม่ใช่คนเมืองลิ่วเต้าเรานะ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”

ขณะทุกคนกำลังเสวนากัน คนของหอเมฆาทรงเกียรติก็เดินออกมาเพราะการบุกรุกเข้ามาในสนามอย่างกะทันหันของเฟิ่งจิ่ว กำลังจะปริปากถามไถ่ ก็ได้ยินเสียงหนุ่มน้อยชุดแดงลอยมา

“เหล่าไป๋ มานี่”

เฟิ่งจิ่วเรียก เห็นเหล่าไป๋ที่นอนทับชายชุดผ้าแพรไว้บนพื้นร่างแข็งทื่อไป หันหน้ากลับมาทันที พอเห็นเฟิ่งจิ่วก็ร้องฮี้ วิ่งเข้าไปอย่างเบิกบานใจ

เห็นภาพเช่นนี้ ทุกคนมีท่าทีแปลกใจ แต่ละสายตาต่างจับจ้องบนร่างชายหนุ่มชุดแดงผู้นั้น แอบพินิจมอง

ดูท่าทาง ม้าอ้วนตัวนั้นจะเป็นของเด็กหนุ่มชุดแดง? แต่ว่า หากเป็นของเขา ทำไมถึงถูกขายมาหอเมฆาทรงเกียรติ? สายตาผู้คนมองไปทางคนของหอเมฆาทรงเกียรติ อยากลองดู ว่าพวกเขาจะจัดการเรื่องนี้เช่นไร?

เฟิ่งจิ่วในสนามลูบๆ หัวเหล่าไป๋ บอกว่า “ไม่ต้องลำบากแล้ว ข้ามาพาเจ้ากลับไป”

“สัตว์วิญญาณตัวนี้เป็นของหอเมฆาทรงเกียรติเรา จะปล่อยให้คุณชายพาไปไม่ได้หรอกขอรับ” ชายวัยกลางคนเอามือไพล่หลังเดินเข้ามา พูดพลางมองเฟิ่งจิ่วในชุดแดง

“ถูกต้อง! ข้ายังไม่ทำให้มันเชื่อง จะให้มันไปได้อย่างไรเล่า?”