เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 249

ตอนที่ 249 ประชันกันด้วยคมมีด!

เห็นฝ่ามือผู้นำตระกูลหลิ่วกำหมัดโจมตีมาพร้อมกับกลิ่นอายอันดุดัน แววตาเฟิ่งจิ่วหรี่ลง กลิ่นอายพลังวิญญาณบนร่างเคลื่อนย้ายไปถึงกลางฝ่ามือขวางการโจมตีไว้ สองหมัดปะทะกัน เสียงชกกระทับกันดังผัวะๆ ตามด้วยเสียงกระแสลมบ้าคลั่งส่งเสียงหวือหวาออกมา

กลิ่นอายบริเวณรอบๆ ยิ่งหดหู่เพราะพลังวิญญาณในร่างทั้งสองที่พรั่งพรู เมื่อเห็นหนุ่มน้อยชุดแดงสามารถรับมือกับท่านผู้นำตระกูลหลิ่วโดยไม่ล้มไปตามลม ผู้คนที่มุงดูกันก็แอบตกใจตาค้าง

ผู้นำตระกูลหลิ่วเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานช่วงที่หก และไม่ต้องพูดถึงว่าหากระดับการฝึกวิชาเซียนต่างกันหนึ่งขั้นก็บดขยี้คนตายได้ ยิ่งไปกว่านั้น หนุ่มน้อยชุดแดงนั้นเป็นแค่ระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณเท่านั้น ถึงแม้ด้วยอายุเท่านี้จะมีวรยุทธ์เช่นนี้ก็เห็นได้ยากยิ่งแล้ว

แต่ ใช้ความอ่อนด้อยสู้ความแข็งแกร่งโดยไม่แพ้พ่าย เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้มาแต่ไหนแต่ไร ทว่าตอนกลับกลายเป็นว่า…

“ผัวะ!”

หมัดทั้งสองโจมตีเข้าหากัน สองกระแสลมระเบิดตรงออกมาจากหมัดพวกเขา ก่อตัวกลายเป็นกระแสพลังวิญญาณที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าขึ้นตรงหน้ากำปั้น และเพราะสองกระแสลมมาชนกัน ร่างทั้งสองจึงพลันถูกโจมตีถอยออกไปหลายก้าว

ผู้นำตระกูลหลิ่วถอยไปสองสามก้าวถึงจะประคองฝีเท้าไว้มั่น แอบตื่นตระหนกในใจ หนุ่มน้อยผู้นี้ขวางการโจมตีไว้ได้ด้วยรึ? ก็ใช่ หากไม่มีฝีมือเก่งกาจจริง จะสามารถสังหารผู้อาวุโสสามตระกูลหลิ่วเขาได้อย่างไรเล่า?

เฟิ่งจิ่วที่ถอยหลังไปสองสามก้าวคลายหมัดออกหมุนสะบัดมือที่ถูกชนเสียจนเจ็บแปลบ ดวงตาสดใสหรี่ลงครึ่งหนึ่ง ประจันกันเช่นนี้มาได้ ก็จะเข้าใจคร่าวๆ ถึงพละกำลังของผู้นำตระกูลหลิ่ว

แม้วรยุทธ์พลังวิญญาณเธอจะเทียบกับอีกฝ่ายไม่ได้ แต่ชนะที่ท่ากายและกระบวนท่าแปลกพิลึกพิลั่น อีกฝ่ายอยากจะฆ่าเธอก็ไม่ง่ายดายเพียงนั้น แต่หากอยากจะสังหารอีกฝ่าย กลับไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ผู้อาวุโสระดับสร้างรากฐานคนก่อนหน้า ก็ตายในเงื้อมมือเธอไม่ใช่หรือ?

ที่ต้องพิจารณาตอนนี้ก็คือ หลังจากสังหารผู้นำตระกูลหลิ่ว เธอจะถอนตัวออกไปเช่นไร สุดท้ายแล้ว กำลังของคนคนหนึ่งยอมมีขีดจำกัด ด้วยพละกำลังตอนนี้จะต่อกรกับคนทั้งตระกูลตัวคนเดียวคงรับมือไม่ไหวแน่

“ดูท่าข้าจะประเมินเจ้าต่ำไป!”

ผู้นำตระกูลหลิ่วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เดิมทียังไม่เผยอาวุธ ก็หยิบมันออกมาในเวลานี้เสียแล้ว

เพียงเห็นแขนเขายื่นไปด้านหน้า ขณะที่ลำแสงหนึ่งฉายออกมา กระบี่ยาวทรงโค้งดั่งต้นหลิวที่ประกายแสงเยือกเย็นโผล่มาในมือ แทบทันทีที่กระบี่ยาวปรากฏขึ้น รอบข้างก็มีเสียงอุทานพร้อมทั้งสูดหายใจลอยมา

“ซี๊ด! นั่นมัน กระบี่ใบหลิว มรดกสืบทอดของตระกูลหลิ่วนี่!”

“นี่เป็นอาวุธวิญญาณชั้นสูง เอามันมาใช้ต่อสู้ พละกำลังเพิ่มขึ้นไม่ใช่เพียงเล็กน้อยเลยนะ!”

“ผู้นำตระกูลหลิ่วผู้นี้ทำเกินไปแล้วกระมัง! สุดท้ายอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาไม่เพียงอายุมากกว่า วรยุทธ์ก็แกร่งกว่าเด็กหนุ่ม ตอนนี้ยังหยิบกระบี่ใบหลิวออกมา นี่มันรังแกกันชัดๆ!”

“พวกเจ้าจะเข้าใจอะไร เด็กหนุ่มนั่นสังหารผู้อาวุโสสามตระกูลหลิ่ว เท่ากับตบหน้าตระกูล หากผู้นำตระกูลคนเดียวยังแพ้พ่ายในเงื้อมมือเด็กหนุ่ม จากนี้ไปตระกูลหลิ่วจะยืนอยู่ในเมืองลิ่วเต้านี้ได้อย่างไรเล่า?”

เสียงพูดคุยรอบๆ ดังอยู่ไม่ขาดสาย ความเห็นแตกต่าง ล้วนกำลังมุงดูกันคึกครื้น คนไม่น้อยหลังจากเห็นภาพนี้ ก็แอบๆ ส่ายหัว ‘หนุ่มน้อยนี่ เกรงว่าวันนี้จะต้องตายอยู่ที่นี่แล้วจริงๆ’

แววตาเฟิ่งจิ่วเวลานี้จับจ้องบนกระบี่ใบหลิว กลิ่นอายพลังวิญญาณที่ฉายวับอยู่บนตัวกระบี่พิสูจน์ได้ถึงความไม่ธรรมดา แต่ก็รู้ดี ว่าหากเทียบกระบี่เล่มนี้กับกระบี่คมพยับ ก็ยังห่างไกลกันนัก

แต่กระบี่คมพยับไม่เหมาะจะหยิบออกมาใช้ในสถานการณ์เช่นนี้ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดึงมีดสั้นออกมา

“ฮ่าๆๆๆ! เจ้าเด็กไม่รู้ความ จะใช้มีดสั้นนั่นต่อกรกับข้ารึ?”

มุมปากเฟิ่งจิ่วยกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มชั่วร้าย “รับมือท่าน แค่มีดสั้นก็พอแล้ว!”

………………………………………………….

ตอนที่ 250 ดอกไม้สีเลือดเบ่งบาน!