เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 295

ตอนที่ 295 ฮึกเหิมขึ้นแล้ว!

“เจ้าค่ะ หลานทำได้แน่นอน”

เธอส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ บอกว่า “แต่ท่านปู่ เรือนหลังนี้หลานไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา ทีหลังท่านกำชับคนเบื้องล่างเสียหน่อย ท่านพ่อก็อย่าให้เข้ามาเช่นกันจะดีที่สุด”

“ฮ่าๆ ได้สิ เรื่องนี้ไม่มีปัญหา พ่อหลานจูงเหล่าไป๋ออกไปวิ่งรอบๆ ตอนนี้ไม่อยู่ในจวน หากให้เดาเช้าคงแจ้นเข้ามา” เขายิ้มๆ มองห้องยาที่รกรุงรัง ถามว่า “จะให้หาคนเข้ามาช่วยหลานไหม?”

“รอเหลิ่งซวงกลับมาค่อยให้นางเข้ามาก็ได้เจ้าค่ะ”

“งั้นก็ดี! หลานก็ระวังตัวหน่อย อย่าบาดเจ็บเป็นพอ” เขากำชับอย่างไม่วางใจ

“เจ้าค่ะ ข้าจะทำ” หัวใจเธออบอุ่น หลังส่งเขาออกไปก็กลับมาห้องยาเพื่อจัดการต้นเหตุของความล้มเหลวก่อนหน้านี้ใหม่เสียหน่อย

ผ่านไปเนิ่นนานเฟิ่งจิ่วที่ยืนอยู่หน้าเตากลั่นยารวบรวมกลิ่นอายพลังวิญญาณในร่างจุดเปลวไฟขึ้นด้านล่างเตา หลังเปลวไฟแห่งชีวิตลอยไฟผุดขึ้นใต้เตาก็ดึงมือกลับ ควบคุมความแรงเบาของเปลวไฟพลางสังเกตอุณหภูมิเตากลั่น

เตาที่หนึ่งแรกๆ ก็เห็นชัดว่ายังดีๆ อยู่ จนถึงตอนกลั่นยาช่วงท้ายถึงจะเกิดปัญหา คงเป็นเพราะแรงไฟกับพลังวิญญาณควบคุมได้ไม่ค่อยดี

มีความล้มเหลวครั้งแรก เตานี้เธอจึงวิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วนโดยไม่กล้าชะล่าใจ แต่ประมาณสองชั่วยามให้หลัง เตากลั่นกำลังสั่นไหว เธอเห็นแล้วอึ้งเล็กน้อย เวลาต่อมาค่อยสับขาวิ่งออกไป

“ตู้ม!”

ควันไฟกระจายขึ้นจากในเรือนอีกครั้ง ครั้งนี้ผู้คนภายในจวนแค่นิ่งไปพักหนึ่งก็ทำธุระของตนต่อไป เพราะท่านผู้เฒ่าสั่งไว้ไม่ให้ยุ่งเกี่ยวเรื่องเรือนหลังนั้นของคุณหนูใหญ่และไม่ต้องไปดู

ทว่าพวกเขายังคงสงสัยอยู่บ้างว่าคุณหนูใหญ่ทำอะไรอยู่ด้านในนั้นกันแน่? ทำไมถึงมีเสียงระเบิดอีก?

ส่วนทางห้องยาด้านนั้น ยามนี้เฟิ่งจิ่วฮึกเหิมขึ้นจริงๆ ผ่อนคลายอยู่ในสวนสักพัก หลังเห็นควันไฟสลายไปก็เดินเข้าไปอีกครั้ง รอบนี้แม้แต่เตากลั่นยายังล้มลงมา

เห็นเช่นนี้ มุมปากเธอกระตุกน้อยๆ โชคดีที่ข้าวของพวกนื้ที่ฉวยมาจากเจ้าตำหนักยมราชในตอนนั้นเป็นของชั้นดี ไม่งั้นเหวี่ยงตกลงมาเช่นนี้เดาว่าคงโยนทิ้งไปนานแล้ว

ความพยายามครานี้ยาวมาถึงช่วงเย็น เวลาผ่านไปทั้งวันก็ไม่สามารถกลั่นปรุงยาอายุวัฒนะได้สำเร็จ หนำซ้ำยังสิ้นเปลืองยาทิพย์ไปมากมาย ทำให้ข้าวของในห้วงมิติไม่ค่อยพอใช้

เมื่อเหลิ่งซวงที่เพิ่งกลับมาจวนได้ยินเสียงดังสนั่นฝีเท้าก็ชะงักเล็กน้อย เห็นทหารอารักขาและสาวใช้ในจวนล้วนมีท่าทางใจเย็นอย่างที่เห็นปกติ มองไปทางเรือนหลังนั้นที่ค่อนข้างห่างไกล แอบคิดว่า ‘นายท่านคงกำลังกลั่นยาเซียนอยู่กระมัง?’

มาถึงด้านนอกเรือนเห็นนายท่าน เห็นนายท่านสำลักควันกำลังโน้มโค้งเอวสองแขนยันค้ำหน้าหน้าแข้งไออยู่ตรงนั้น ก่อนจะขานเรียก “นายท่าน ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ” วันนี้ออกไปที่ตลาดมืด เพราะมีเรื่องมาขวางไว้ตอนนี้ถึงเพิ่งกลับมา

“เหลิ่งซวง? เจ้ากลับมาพอดีเลย”

เธอเดินหน้ามายังบริเวณประตูเรือน แล้วล้วงใบสั่งยากับป้ายผลึกออกมายื่นให้ “ไปตลาดมืดนำยาทิพย์ในนี้มาให้ข้าอย่างละยี่สิบชุด หญ้าแดงที่อยู่ด้านบนสุดต้องการสามสิบชุด ในนี้มีเงินอยู่เอาไปซื้อซะ”

“เจ้าค่ะ” เหลิ่งซวงไม่ถามอะไรมาก หลังรับมาก็ไปยังตลาดมืดอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว

สิ่งที่ใครๆ นึกไม่ถึงคือการกลั่นยาครั้งนี้เธอยิ่งฮึกเหิมขึ้น การล้มเหลวแต่ละครั้งกลับต้องทำใหม่ซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยไม่มีย่อท้อ มีเพียงความหมั่นเพียร ในใจเพียงคิดว่าไม่เชื่อว่าจะกลั่นปรุงยาอายุวัฒนะชั้นดีออกมาไม่ได้!

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงอยู่ในห้องกลั่นยาเต็มๆ สามวันสามคืน…

…………………………………………

ตอนที่ 296 กลั่นยาเซียนล่อสายฟ้า!