เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 383

ตอนที่ 383 กลับบ้าน!

“หลายวันแล้ว” ชายชราพูดเนิบๆ พลางถือไม้กวาดกวาดพื้นไปช้าๆ แล้วค่อยๆ เดินห่างออกไป

เห็นเช่นนี้เฟิ่งจิ่วเดินไปข้างหน้า หลังกำชับผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังสี่คนนั้นแล้วก็รีบกลับจวนอย่างรวดเร็ว…

เพราะเธอกลับบ้านก่อนเวลา มาถึงนอกกำแพงจวนอย่างเงียบเชียบตั้งแต่ยังไม่ค่ำ เห็นคร่าวๆ ว่าไม่มีใครจึงเรียกพลังกระโจนพุ่งตัวขึ้นไป เมื่อร่อนลงภายในสวนจวน เสียงตะโกนมากมายก็ดังมาพร้อมๆ กัน

“ใครน่ะ!”

ทหารอารักขาที่เฝ้ายามล้อมเข้ามา เพราะอีกฝ่ายสวมเสื้อผ้าโทรมๆ บนใบหน้ายังทาขี้เถ้าไว้ทำให้มองไม่ออกจึงนึกว่าใครส่งคนเข้ามา กำลังจะชักกระบี่ก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยลอยมา

“ข้าเอง” เฟิ่งจิ่วเอ่ยปากบอกพลางมองทหารอารักขาที่ล้อมเข้ามา

เหล่าทหารอารักขาต่างตกใจ หลังได้สติก็รีบร้อนขานเรียกด้วยความเคารพ “คุณหนูใหญ่” พลางถอยออกไป

“อืม” เธอพยักหน้า เดินไปยังเรือนท่านพ่อ

“ฮี้”

เมื่อผ่านบริเวณภูเขาจำลอง เหล่าไป๋ที่นอนอยู่บนพื้นก็ส่งเสียงร้องสะบัดหางพุ่งไปหานางอย่างรวดเร็วและยื่นลิ้นออกมาจะเลียหน้า

“เหล่าไป๋” เฟิ่งจิ่วลูบๆ หัวมัน บอกยิ้มๆ ว่า “ตอนนี้ข้ามีธุระ เย็นๆ ค่อยมาหาเจ้า เป็นเด็กดีแล้วไปเล่นคนเดียวก่อนนะ” พูดจบก็สาวก้าวเดินไปต่อ

เหล่าไป๋ไม่รั้งนางไว้ แต่กลับเดินนวยนาดตามหลังไปยังเรือนเฟิ่งเซียว

องครักษ์ที่เฝ้าอยู่นอกเรือนเห็นร่างนั้นสวมชุดโทรมๆ เดินมาก็ตกใจเล็กน้อยไปพักหนึ่ง ขานเรียกด้วยความลังเล “คุณหนูใหญ่?”

เฟิ่งจิ่วเหลือบมองพวกเขา ถามว่า “หลัวอวี่กลับมาหรือยัง?”

“หลัวอวี่กลับมาแล้วตอนนี้คงอยู่ในเรือน ให้ข้าน้อยไปเรียกเขามาไหมขอรับ?” ฟั่นหลินเอ่ยปากถาม

“ไม่ต้องหรอก” เธอบอกก่อนจะเดินเข้าเรือนไป กลับเห็นมีคนแปดคนบ้างนั่งบ้างยืนอยู่ในสวน ต่างก็อายุราวๆ สี่สิบ

“คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วหรือ?”

ทั้งแปดคนเห็นนางก็ลุกยืนขึ้นมาประสานมือคารวะด้วยความเคารพ “คารวะคุณหนูใหญ่”

“อืม”

เธอพยักหน้า แล้วเคลื่อนก้าวเดินไปข้างหน้า เฟิ่งจิ่วไม่รู้จักพวกเขาแต่ในความทรงจำกลับมีภาพว่าเป็นองครักษ์ของท่านพ่อ และตอนนี้ยังเป็นอาจารย์ของหัวหน้ากองย่อยแปดคนนั้น

“นายท่าน” เหลิ่งซวงเดินออกมา เห็นนางกลับมาท่าทางที่เย็นชาก็มีความดีใจปรากฏ

“พ่อข้าเป็นยังไงบ้าง?” เธอถามพลางเดินเข้าไป

“ท่านผู้นำตระกูลดีขึ้นมาแล้วเจ้าค่ะ”

เหลิ่งซวงบอกพลางตามหลังเธอเข้าไป เพราะนอกในเรือนล้วนมีคนเฝ้าช่วงนี้ประตูเรือนจึงไม่ได้ปิดไว้เท่าไหร่ และนายท่านยังสั่งว่าต้องให้ภายในห้องมีอากาศถ่ายเทเพื่อเป็นผลดีต่อการฟื้นตัวของผู้นำตระกูล

“นายท่านกลับแล้ว!” เหลิ่งหวาเห็นนางก็ยิ้มด้วยความระรื่น

“กลับมาแล้วล่ะ” เธอพยักหน้าเข้ามาในห้อง “ท่านพ่อ ลูกกลับมาแล้วเจ้าค่ะ”