เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 39

ตอนที่ 39 ลึกลงใต้ดิน + ตอนที่ 40 ร่วงลงรังหนู
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 39 ลึกลงใต้ดิน

พอยื่นมือออกไปเคาะๆ ก็ได้ยินแค่เสียงก๊อกๆ ดังออกมา

เธอกำลังคิด ไข่ใบนี้ซ่อนไว้ไม่ได้ หากไปเจอใครเข้าต้องถูกพบตัวแน่ๆ ตอนนี้พวกคนที่บินอยู่กลางอากาศกำลังตามหาไข่ใบนี้ และชัดเจนว่าคงไม่จากกันไปเร็วนัก หากเธออุ้มไข่ใบนี้ไปหากวนสีหลิ่น ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอจะเดินไปหาเขาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ ถึงเดินไปหาเขาได้ ก็เกรงว่าจะทำให้เขาลำบากไปด้วย

‘ทำยังไงดีล่ะ? ของเจ้าปัญหานี่’ เธอขมวดคิ้ว แล้วนึกถึงวิธีทำสัญญาขึ้นมาในหัว ดวงตาเธอเป็นประกาย เธอกัดนิ้วมือตัวเองและหยดเลือดหนึ่งหยดลงบนเปลือกไข่

ทว่าเลือดหยดนั้นไม่ซึมเข้าไปในเปลือกไข่ ตรงกันข้ามกลับไหลลงไป

ดวงตาเธอถลึงมอง “ใช้หยดเลือดทำสัญญากับสัตว์ร้ายที่ยังไม่เกิดได้ไม่ใช่หรือ? หลอกกันรึ?” เธอบีบเลือดลงไปอีกสองหยดอย่างไม่ยอมแพ้ ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเหมือนเดิม

สุดท้าย ทำได้เพียงยอมแพ้

‘หืม? เสียงอะไรน่ะ?’ เธอหูผึ่งน้อยๆ แล้วมองไปรอบด้าน ได้ยินเพียงเสียงเบาๆ ที่เหมือนแว่วมาจากใต้ดิน

เป็นอย่างที่คิดไว้ พอเธอก้มลงมองรอบตัว ก็เห็นผืนดินราวกับถูกพลิกขึ้นมา คล้ายว่าใต้ดินนั้นมีอะไรบางอย่างกำลังขุดเจาะกันอยู่

“หนูดำดิน? คงไม่ใช่หรอกมั้ง? หนูดำดินก็ตัวไม่ใหญ่ขนาดนั้นนี่!”

เธอเก็บไข่สีทองลงในอกเสื้อ กำลังคิดจะวิ่งหนีจากพื้นดินที่แตกออกด้วยการปีนขึ้นบนต้นไม้ ทว่าเพิ่งจะโผล่หัว ก็เห็นว่าไม่ไกลมีชายวัยกลางคนกำลังขี่กระบี่บินมาทางนี้ เธอตกใจจนถอยหลังตามสัญชาตญาณ แต่พอถอยไปเท้าก็เหยียบลงบนผืนดินที่คลายตัวอยู่ ทั้งร่างจึงตกลงไปในหลุมด้านล่างอย่างเสียสมดุล

“อ๊ะ!”

เธอส่งเสียงร้องตกใจ รู้สึกเพียงเบื้องหน้ามืดมิด ร่างกายลื่นตกลงมาด้วยความรวดเร็วจนไม่อาจโต้ตอบอะไรได้

แต่ด้านบนนั้น หลังจากเฟิ่งจิ่วลื่นตกไป หนูดำดินสองตัวก็โผล่หัวออกมาจากผืนดิน ส่งเสียงจี๊ดๆ อยู่หลายครั้ง แล้วมองซ้ายมองขวา ไม่นานนักพวกมันก็กลบดินลงไปเติมเต็มปากหลุมที่ปรากฏออกมานั้น

ชายวัยกลางคนที่ขี่กระบี่บินมาตามเสียงมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นมีใครอยู่ตรงนี้ และก็ไม่รู้สึกว่ามีกลิ่นอายของคนเลย เขาจึงขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ “หรือว่าข้าหูฝาดไป?”

เขาใช้พลังจิตกวาดมองอีกหลายครั้ง ก็ไม่พบอะไรจริงๆ ถึงจะขี่กระบี่จากไป

“อ๊าก…”

ใต้ดิน เสียงร้องของเฟิ่งจิ่วดังกึกก้องอยู่ในทางอุโมงค์ ร่างเธอลื่นไถลลงมา มืดมิดจนมองอะไรไม่เห็น รู้เพียงว่าทางอุโมงค์นี้เลี้ยวซ้ายคดขวาลงไป ระหว่างทางเท้าเธอเหมือนเตะโดนของคล้ายก้อนเนื้ออะไรบางอย่าง มันร้องเสียงดังจี๊ด และก้อนเนื้ออ้วนๆ นั้นก็กลิ้งตามลงไปด้วย

“ตึง!”

“ซี๊ด! อ๊า!”

เธอร้องอย่างเจ็บปวด เพราะร่างกายลื่นไถลลงมาจึงล้มไปด้านหน้า เธอกลับไม่ได้ล้มลงบนพื้น แต่ล้มลงบนก้อนเนื้ออวบอั๋นที่ร่วงลงพื้นไปก่อน

“ซี๊ด! เจ็บชะมัดเลย”

ตลอดทางที่ลื่นไถลลงมา เมื่อคิดถึงแรงเสียดสีของร่างกายก็รู้ได้ ทั่วร่างเจ็บปวดร้อนผ่าวไปหมด แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เมื่อเธอเห็นดวงตาหลายคู่เป็นประกายแสงสีเขียวสลัวอยู่โดยรอบ ก็ตกใจจนผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“จี๊ดๆ”

“จี๊ดๆๆๆ”

หนู?

หนังศีรษะเธอชาวาบ เสียงที่ได้ยินนั้นเป็นหนู ทว่าจากขนาดตัวที่เห็นอยู่รางๆ ท่ามกลางความมืดมิดกลับเหมือนไม่ใช่หนูธรรมดา หนำซ้ำตอนนี้พวกมันก็กำลังล้อมเข้ามาหาเธอด้วย

พอนึกถึงปากหลุมที่มีขนาดพอสำหรับคนหนึ่งคน และพวกหนูตรงหน้านี้อีก ร่างกายเธอก็ตึงเครียดขึ้นมา

“เป็นหนูดำดิน!”

มือหนึ่งลูบลงในอกเสื้อ ไข่สีทองใบนั้นยังอยู่ดีไม่มีแตกหัก อีกมือหนึ่งจึงยื่นไปตรงต้นขา แล้วดึงกริชที่ผูกไว้ตรงนั้นออกมาถือไว้…

…………………………………………………….