เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 5

ตอนที่ 5 หนึ่งคมมีดที่ปาดคอ + ตอนที่ 6 แรกพบชายแกร่ง
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 5 หนึ่งคมมีดที่ปาดคอ

ความแตกแล้ว! วิ่งสิ!

นี่คือการตอบสนองแรกของเธอ และเธอก็ลากเท้าวิ่งออกไปจริงๆ แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหน้ากลับมีแสงเย็นเยียบสายหนึ่งแวบมา กลิ่นอายกระหายเลือดชวนขนลุกนั้นชัดเจนว่าเป็นจิตสังหารที่น่าพรั่นพรึง พอเห็นแสงเย็นวาบตรงมาทางนี้ เธอจึงย่อตัวลงอย่างไม่ต้องคิด

“ฟุ่บ!”

“กรี๊ด…”

พลังกระบี่ที่รวดเร็วดุดันเหมือนแฉลบผ่านเหนือหัวไป ข้างหูเต็มไปด้วยเสียงร้องอุทานและเสียงกรีดร้อง ฝูงชนที่วิ่งกันสะเปะสะปะต่างผลักกันไปมา แต่เฟิ่งจิ่วกลับพบว่าข้างกายมีที่ว่างมากมาย พอเงยหน้ามอง เธอก็อยู่ตรงกลาง ในขณะที่คนรอบข้างถูกหนึ่งกระบี่นั้นปาดคอจนสิ้นใจ

‘ยังดีที่เราหลบได้เร็ว’

ขณะเธอแอบนึกว่าตนช่างโชคดี พร้อมก้าวขาเตรียมเคลื่อนไหว รองเท้าข้อสูงสีดำคู่หนึ่งกลับมาหยุดลงตรงหน้า ดวงตาเธอที่หลุบลงพลันมีแสงสลัววาบผ่าน เธอเงยหน้าอย่างขลาดกลัว ร่างกำลังสั่นเทิ้ม “ฮือ…”

ชายสวมชุดดำผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้า ใบหน้ามีผ้าสีดำปิดไว้จึงเห็นหน้าไม่ชัด แต่ดวงตาคู่นั้นฉายแววโหดเหี้ยมชั่วร้าย ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนเฉกเช่นยาพิษ เวลานี้กระบี่ที่เขาถือชี้ลงพื้นยังมีเลือดสีสดไหลริน หยดลงบนพื้นทีละหยดจนเป็นจุดคล้ายมีดอกเหมยแดงเบ่งบาน

ไม่รู้ว่าเธอจงใจหรือไม่ เพราะร่างกายสั่นเทา ผ้าผืนบางที่คลุมอยู่บนร่างจึงลื่นหล่นลงพื้น เผยให้เห็นผิวพรรณขาวเนียนเกลี้ยงเกลา เธอปิดบังใบหน้าไว้ แต่ดวงตาที่ตราตรึงใจกลับคลอไปด้วยน้ำ ประกอบกับร่างแบบบางที่สั่นไหว ทำให้ดูแล้วน่าสงสารยิ่ง

เห็นชัดว่าชายชุดดำผู้นั้นไม่ใช่คนหลงใหลในนารี ยามเห็นผิวกายขาวเนียน แววตาชั่วร้ายมีประกายขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ละสายตาไปอย่างรวดเร็ว เขามองไปยังกลุ่มคนที่ถอยหนีราวกับกำลังหาอะไร และตอนนั้นเอง มือที่ถือกระบี่ไว้ก็ขยับเบาๆ เตรียมจะฆ่าคนที่ขวางหูขวางตาตรงหน้านี้เสีย

รังสีการฆ่าฟันตลบอบอวล ทำให้เฟิ่งจิ่วตะโกนขึ้นอย่างตื่นตระหนก “ฮือ…อย่าฆ่าข้าเลย…” ทว่าพริบตาที่กำลังยืนขึ้น มือเธอสัมผัสผ่านต้นขา ก่อนที่กริชประกายคมกริบจะฟันไปที่ข้อมือซึ่งถือกระบี่ไว้ด้วยความเร็วดั่งสายฟ้าฟาด

“ฉัวะ! แกร๊ง!”

เพราะไม่รู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้ามีจิตคิดสังหาร ทำให้เขาประมาทเลินเล่อไป อีกทั้งด้วยระยะใกล้ ข้อมือที่ไม่ทันระวังจึงบาดเจ็บเลือดไหลและสั่นไหวไม่หยุด กระบี่ในมือก็ร่วงลงพื้นอย่างจับไว้ไม่อยู่ จากนั้นเขาแทบจะยกเท้าเตะไปตามสัญชาตญาณ

ขาที่เตะไปนั้นมีทั้งคลื่นลมและพลังแฝงรุนแรง ผู้มีวรยุทธ์รับลูกเตะเขาไปก็รอดชีวิตยาก แต่กลายเป็นว่านางหลบเท้าของเขาที่ถีบไปตรงหน้าอกนางได้ด้วยท่วงท่าพิสดาร เพียงแวบหนึ่ง เขาเห็นว่าเด็กสาวกระโจนเข้ามา กริชในมือนางเล็งที่หน้าอกเขา เขาจึงยื่นมือต้านรับตามสัญชาตญาณ แต่ใครจะคิดว่าที่นางโจมตีเป็นการหลอกล่อ ในขณะที่กริชนั้นแทงมา ขานางก็เตะเข้าตรงหว่างขาของเขา

“อ๊าก!”

ความเจ็บปวดแทบขาดใจทำให้เขาคร่ำครวญอย่างทรมาน สองขาหดชิดและอ่อนยวบลงโดยไม่อาจควบคุม แต่เพราะเหตุนี้จึงเป็นโอกาสทองของนาง กริชเล่มนั้นถูกนางดึงกลับมาปาดเข้าที่ลำคอเขา ปาดคอในหนึ่งคมมีด! ปลิดชีวิตในหนึ่งการโจมตี!

ถึงตายแล้ว ดวงตาของชายชุดดำก็ยังคงเบิกกว้างอย่างไม่ยอมและแค้นใจ ราวกับไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะตายด้วยน้ำมือของสตรีนางเดียว

ฝูงชนที่ตื่นตกใจจนถอยห่างต่างมองเหตุการณ์เบื้องหน้าด้วยความตกตะลึง พวกเขาเบิกตาโตอย่างเหลือเชื่อ ไม่กล้าเชื่อว่าเด็กสาวอ้อนแอ้นที่ก่อนหน้านี้ยังร้องไห้เสียงเบาจะกลายเป็นมือสังหารในพริบตา ซ้ำยังสังหารชายชุดดำผู้นั้นด้วยวิธีที่โหดเหี้ยมดุดัน แต่ไม่รอให้พวกเขาได้สติ หลังจากสังหารคนแล้ว เด็กสาววิ่งหนีออกไปโดยไม่คิดหันหลังกลับ และหายลับไปในค่ำคืน…

…………………………………