เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 55
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 55 ชุดหญิงสาวที่งดงาม!
“อืม ได้สิ แต่ยังไงก็ตาม ออกไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน” สำหรับเธอในตอนนี้ จะไปที่ไหนก็เหมือนๆ กัน
ดังนั้น เมื่อบอกว่าจะไปก็ไป พอทั้งสองคนออกจากป่า ก็มุ่งไปยังทิศทางของหมู่บ้านป่าหิน
สองวันต่อมา ที่หมู่บ้านป่าหิน
เสื้อผ้ารุ่งริ่งบนตัวกวนสีหลิ่นยังมีรอยเลือด ใบหน้าที่นับว่าหล่อเหลาดูกระด่างกระดำ และยังกล้ามเนื้อแขนที่กำยำอีก ดูแล้วช่างคล้ายคลึงกับพวกอันธพาลจริงๆ
ส่วนเสื้อสีขาวบนตัวเฟิ่งจิ่วก็กลายเป็นเสื้อสีเทา ใบหน้าเธอพอกยาไว้ ดูแล้วเนื้อตัวมอมแมม ช่างไม่ต่างอะไรกับขอทานเลย
พวกเขาสองคนเข้ามาในหมู่บ้านป่าหินทั้งแบบนี้ จึงเป็นธรรมดาที่จะดึงดูดสายตารังเกียจเดียดฉันท์มาได้ไม่น้อย แม้แต่พวกคนที่เดินกระทบไหล่ผ่านไป พอโดนพวกเขาชนเข้า ก็ล้วนพยายามหลบเลี่ยงกันอยู่บ้าง
“บรรยากาศในหมู่บ้านช่างแตกต่างเสียจริง!” เฟิ่งจิ่วสูดหายใจเข้าลึกๆ ก็ได้กลิ่นหอมหวนของพวกขนมต่างๆ กระจายอยู่ในอากาศ
“เสียวจิ่ว พวกเราเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่อยว่ากันเถอะ ไม่งั้นพวกโรงเตี๊ยมก็คงไม่ให้พวกเราเข้าไปหรอก” กวนสีหลิ่นพูดพลางก็ดึงๆ เสื้อตัวรุ่งริ่งบนร่าง
“อืม งั้นลองหาร้านขายเสื้อผ้าระแวกนี้ดู” เธอพูดพลางมองไปรอบๆ พลันสายตาก็สะดุดกับที่ที่หนึ่ง เธอจึงลากกวนสีหลิ่นเดินไปด้านนั้น “อยู่ด้านนั้น ตรงนั้นมีอยู่ร้านหนึ่ง”
“เดี๋ยวๆๆๆ” เขาเร่งรีบดึงเธอไว้ แล้วถามเสียงเบา “เสียวจิ่ว พวกเรามีเงินรึ? หากไม่มีเงินจะซื้อเสื้อผ้าเช่นไร?”
ได้ยินเช่นนั้น บนหน้าผากเธอก็มีเส้นเลือดสีดำปรากฏ “จะไม่มีเงินได้ยังไงเล่า? วางใจเถอะ ข้ามีอยู่” ขณะที่พูด เธอก็ยกถุงตรงเอวขึ้น “ไปเถอะน่า! ไม่ต้องพูดถึงหนึ่งชุดหรอก ซื้อเป็นสิบชุดก็ไม่มีปัญหา”
หลังจากได้ยินเธอพูดว่ามีเงิน กวนสีหลิ่นก็ฉีกยิ้มขึ้นมา ทั้งสองถึงจะพากันเดินไปยังร้านขายเสื้อผ้า
“ท่านพี่ ท่านสวมตัวนี้สิ! ตัวนี้เหมาะกับท่านนะ” เธอหยิบเสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่งขึ้นมา เนื้อผ้าไม่เลว จึงจะให้เขาไปลองดู
“ได้สิ งั้นก็ตัวนี้ล่ะ”
เขาไร้ซึ่งความเห็นโดยสิ้นเชิง เขารับชุดเดินไปด้านใน ไม่นานนัก ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเรียบร้อย พอเห็นเธอกำลังเลือกเสื้อผ้าผู้ชาย จึงกล่าวว่า “เสียวจิ่ว เจ้าจะเลือกเสื้อผ้าผู้ชายไปทำไม? ตอนนี้พวกเรากลับมาหมู่บ้านแล้ว เจ้าอย่าได้สวมเสื้อผ้าผู้ชายเลย สวมกระโปรงสิ เด็กผู้หญิงควรสวมกระโปรงถึงจะสวย”
เพราะตอนที่เขาอยู่ในตระกูล พวกเด็กผู้หญิงล้วนชอบสวมกระโปรง หนำซ้ำซื้อกันทีหนึ่งก็หลายสิบชุด ดังนั้นเขาจึงคิดว่าน้องสาวเขาก็ควรสวมกระโปรงด้วย ไม่ควรทำตัวเหมือนขอทานตัวน้อยๆ
“ก็เสื้อผ้าผู้ชายมันสะดวก”
ขณะที่กล่าว เธอกำลังคิดจะเลือกเสื้อผ้าผู้ชายยื่นให้เจ้าของร้าน ก็เห็นเขาลากเธอไปด้านเสื้อผ้าผู้หญิง หลังจากนั้นจึงเรียกเจ้าของร้านมา “เจ้ามานี่สิ ช่วยข้าหยิบตัวนี้ ตัวนี้ และก็ตัวนั้นลงมาให้น้องสาวข้าที”
เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อย เพียงลองคิดๆ ไปโดยไม่ทำอะไร ตอนนี้อยู่ในหมู่บ้านแล้ว ไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าขอทาน งั้นเธอก็เปลี่ยนกลับเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงซะ จะเป็นไรไปเล่า?
“หยิบชุดสีแดงชุดนั้นลงมาให้ข้าที!” เธอพูดกับเจ้าของร้านที่อยู่ข้างๆ กัน
“ได้ขอรับๆๆ” เจ้าของร้านทั้งมองไม่ออกและนึกไม่ถึงเลยว่าขอทานน้อยเช่นนี้จะเป็นคุณหนูสาว แต่เขาก็ยังรีบหยิบชุดกระโปรงสีแดงนั้นลงมา
“ท่านมีผ้าคลุมหน้าหรือไม่? หาผ้าคลุมหน้าสีแดงมาให้ข้าอีกสักสองสามผืนนะ” เธอพูดพลางก็ยังเลือกให้กวนสีหลิ่นอีกหลายชุด ถึงจะหยิบเงินออกมา “คิดเงิน”
“เสียวจิ่ว เจ้าไม่เปลี่ยนชุดรึ?”
เธอยิ้มๆ แล้วพูดว่า “ท่านได้เปลี่ยนชุดใหม่ก็พอ เสื้อข้าตัวนี้ไม่ฉีกไม่ขาด แค่สกปรกนิดหน่อย รอหาโรงเตี๊ยมสักที่อาบน้ำค่อยเปลี่ยน ไม่งั้นพอสวมชุดใหม่คงไม่สบายตัวนัก”
“อืม นั่นก็ถูก” เขาพยักหน้า ถึงจะออกไปหาห้องโรงเตี๊ยมที่ใกล้ๆ นี้กับเธอ
“เสียวจิ่ว เจ้าเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย พี่เฝ้าประตูแทนเจ้าเอง” ที่นอกห้องพัก กวนสีหลิ่นก้าวเท้าไป เขากะจะอยู่ที่ด้านนอกอย่างเช่นเทพเฝ้าประตู
พอเห็นท่าทางนั้นของเขา เฟิ่งจิ่วก็ยิ้มอย่างอดไม่ได้ “ไม่ต้องหรอก ที่นี่เป็นโรงเตี๊ยมนะ แค่ปิดประตูห้องไว้ก็พอ ไหนเลยจะต้องให้ท่านมาช่วยข้าเฝ้าประตูด้วย ท่านเองก็ไปอาบน้ำเถอะ! ท้องข้ากำลังหิว! เดี๋ยวพวกเราออกไปหาอะไรกินนะ” ขณะที่พูด เธอก็ผลักเขาไปที่ห้องข้างๆ
ได้ยินเธอบอกหิว กวนสีหลิ่นจึงยอมความอย่างจำใจ “งั้นก็ดี เจ้าอย่าลืมปิดประตูดีๆ ข้าอาบน้ำเสร็จแล้ว จะมารอเจ้าตรงนี้นะ”
“อืม” เธอขานรับ ถึงจะหันตัวเข้าไปห้องข้างๆ เธอปิดประตูลง และเดินเข้าไปในห้องที่มีน้ำเตรียมไว้แล้วอย่างดี
อาจเพราะได้เป็นพี่คนครั้งแรก กวนสีหลิ่นถึงดูแลปกป้องเฟิ่งจิ่วอย่างใกล้ชิดนัก โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิง เขาก็ยิ่งเป็นแบบนี้ หลังจากอาบน้ำอย่างเร่งรีบ สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย เขาก็ออกจากห้องมาเฝ้าอยู่ที่ประตูห้องข้างๆ มันช่างดึงดูดสายตาพินิจมองแปลกๆ จากแขกผู้เข้าพักที่สัญจรไปมาได้ไม่น้อยเลย
เฟิ่งจิ่วใช้เวลาอาบน้ำอยู่นานโข เวลาประมาณครึ่งชั่วยามเต็มๆ ประตูห้องถึงจะเปิดออกจากด้านใน
ขณะที่กวนสีหลิ่นได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านหลังจึงหันไปมอง สองตาเขาเบิกกว้างโตอย่างอดไม่ได้ ในดวงตาเขามีความตกตะลึง และมีความเหลือเชื่อฉายชัดอยู่บนใบหน้า
“เสียว เสี่ยวจิ่ว?”
“อืม” เฟิ่งจิ่วขานรับ มุมปากเธอยกขึ้นน้อยๆ ภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีแดง จนเป็นรอยยิ้มที่ผลิบานอยู่บนริมฝีปาก
ถึงแม้ใบหน้าจะเสียโฉม แต่เธอมีรูปร่างดีมาก สัดส่วนโค้งมนปราดเปรียวอ่อนช้อยกับชุดกระโปรงสีแดงแพรวพราวแพร่งพราย ราวกับแสงอาทิตย์สุดระยับจับตา งดงามเสียจนไม่อาจมองได้ตรงๆ
และใบหน้าที่ถูกบดบังด้วยผ้าคลุมหน้าสีแดง ช่างเป็นผ้าคลุมหน้าที่ยิ่งเสริมเติมชั้นความลึกลับให้แก่เธอ ทำให้ทั้งร่างเธอมีความรู้สึกน่าพิศวงกระจายอยู่ ดึงดูดให้ผู้คนต่างคันหัวจิตหัวใจ จนอยากจะเชยชมใบหน้างดงาม แต่กลับไม่อาจเหลือบมองใบหน้าใต้ผ้าคลุมนั้นได้
ชุดสีแดงสวมอยู่บนร่างเธอ ช่างทรงเสน่ห์น่ามอง และเป็นการโพนทะนาถึงความเอาแต่ใจ โดยเฉพาะกลิ่นอายแสนเย่อหยิ่งราวกับเหมยแดงกลางหิมะที่กระจายอยู่บนร่างเธอ ไม่บอบบางเหมือนหญิงสาวชาววัง แต่กลับเป็นกลิ่นอายอันทรงเกียรติที่มักจะเกิดมาพร้อมผู้เหนือกว่า
เมื่อเห็นสาวงามชุดแดงตรงหน้า กวนสีหลิ่นก็พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน รู้สึกแค่ว่าน้องสาวตัวน้อยของเขางดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า