เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 585

ตอนที่ 585 ส่งสินสอดเมืองซานเจียง

เฟิ่งเซียวได้ยินเช่นนี้แล้วลังเลนิดหน่อย “ชะ เช่นนี้จะเหมาะสมหรือ?”

“ทำไมจะไม่เหมาะ? หนำซ้ำสินสอดมากมายเพียงนั้นต้องใช้เรือเหาะส่งไปถึงจะได้ มิเช่นนั้นจะส่งไปอย่างไรกัน? ดังนั้นหากพูดถึงเรื่องนี้ ให้ข้าไปเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วเจ้าค่ะ” เฟิ่งจิ่วยิ้มเบาๆ ถามอีกว่า “แต่ท่านพ่อ ถึงเวลานั้นพวกเราต้องไปสู่ขอที่เมืองซานเจียง หรือพวกเขาต้องมาหาที่พักที่นี่ก่อน แล้วเราค่อยไปสู่ขอเจ้าคะ? เหมือนข้าจะไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้สักนิดจริงๆ!”

“เรื่องนี้เอง เจ้าไปถึงที่นั่นก็ถามเสียหน่อยแล้วกัน พวกเขาคงมีกำหนดการของตัวเอง” เขาพูดจบก็ครุ่นคิดเล็กน้อย บอกว่า “เด็กผู้หญิงไปคนเดียวคงไม่ได้ เช่นนี้แล้วกัน! ไปเชิญผู้เฒ่าเกิ่งมาร่วมทางกับเจ้า ถือว่ามีผู้อาวุโสสักคนข้างกาย หากมีตรงไหนไม่เข้าใจเขาจะบอกได้”

ครั้นได้ยินว่าเป็นผู้เฒ่าเกิ่ง เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “ได้เจ้าค่ะ”

“ข้าวของสินสอดเตรียมไว้เรียบร้อยหมดแล้ว เจ้าคิดจะเริ่มเดินทางเมื่อใด?” เขาถามอีก

เฟิ่งจิ่วขบคิดในใจเล็กน้อย คิดๆ แล้วก็บอกว่า “พรุ่งนี้เจ้าค่ะ! ประเดี๋ยวข้าจะจอดเรือเหาะไว้หน้าประตูวัง ขนย้ายสินสอดขึ้นไปก่อน แล้วสำรวจคนที่จะไปส่งสินสอดพร้อมกันให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็ออกเดินทางเจ้าค่ะ”

“ดี เช่นนั้นเจ้าไปบอกท่านปู่ด้วย ข้าจะไปตระกูลเกิ่งด้วยตัวเอง เพื่อเชิญผู้เฒ่าเกิ่งร่วมทางไปกับเจ้า” กล่าวจบเขาลุกยืนขึ้นแล้วเดินออกไป

เฟิ่งจิ่วมายังสถานที่ที่ท่านปู่ฝึกบำเพ็ญ เมื่อหาเขาพบก็บอกกล่าวเรื่องราวกับเขาสักพัก ซ้ำยังตรวจดูสภาพร่างกาย และให้ยาบรรลุขั้นเขาไว้อีกหน่อย

“ท่านปู่ แม้ยาจะช่วยให้บรรลุขั้นได้แต่ก็ไม่ต้องหักโหม ในช่วงนี้ตามสภาพร่างกายท่าน จะใช้ได้แค่สองขวดนะเจ้าคะ”

เธอมองท่านปู่ตรงหน้าที่บรรลุระดับจักรพรรดินักรบแล้ว รูปลักษณ์จึงเปลี่ยนไปบ้าง กล่าวต่อไปว่า “ยาสองขวดนี้ใช้หมด ไม่ว่าท่านบรรลุถึงระดับไหน ก็ได้แต่ต้องหยุดไว้ก่อน จะฝึกบำเพ็ญอีกไม่ได้”

“เหอะๆ แม่หนูเฟิ่ง เจ้าวางใจเถอะ! ปู่กินเกลือมายังมากกว่าเจ้ากินข้าวอีก เหตุผลข้อนี้ข้ารู้ดี สบายใจเถอะ! จิตใจข้าตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว” ผู้เฒ่าเฟิ่งพูดยิ้มพลางลูบเครา แล้วกำชับอีกว่า “มีตาเฒ่าเกิ่งไปเป็นเพื่อนเจ้า ปู่ก็สบายใจ”

“เช่นนั้นก็ดี ข้ากลับไปก่อนนะเจ้าคะ ยังต้องจัดการธุระอีกหน่อย” เธอพูดยิ้มๆ หลังจากบอกลาเขาถึงจะหมุนตัวจากไป

การส่งสินสอดครั้งนี้ นอกจากคนที่ท่านพ่อจัดแจงไว้เรียบร้อย เธอยังต้องพาพวกหลัวอวี่แปดคนกับเหลิ่งซวงไปด้วย ส่วนเหลิ่งหวาก็อยู่ดูแลงานต่างๆ ในจวนตระกูลเฟิ่งไป

เช้าตรู่วันต่อมา เมื่อเรือเหาะลำหรูหราจอดลงตรงประตูวังก็ทำให้พวกชาวบ้านพากันมุงดู โดยเฉพาะอักษรคู่สีแดงพวกนั้นที่แปะไว้บนเรือ ยิ่งทำให้ชาวบ้านต่างประหลาดใจ

“ได้ยินว่าคนที่จักรพรรดิหลวงจะไปสู่ขอเป็นบุตรสาวตระกูลหนึ่งในแคว้นใหญ่ระดับสาม นี่คงไปส่งสินสอดสินะ!”

“ผู้ครองแคว้นประกาศข่าวเอง คำเชิญสำหรับทุกแคว้นโดยรอบล้วนส่งไปหมดแล้ว วันมงคลใหญ่คือวันที่สิบสามเดือนสิบสอง ถึงเวลาต้องคึกคักมากแน่ๆ”

“เป็นเช่นนั้นแน่นอน นี่เป็นงานของท่านผู้เฒ่า ไม่สิ เป็นงานแต่งของจักรพรรดิหลวง ต้องจัดอย่างสมเกียรติแน่นอน”

“พวกเจ้าดูสิ นั่นท่านผู้เฒ่าเกิ่ง ได้ยินว่าเมื่อวานผู้ครองแคว้นไปเยี่ยมด้วยตัวเองเพื่อเชิญเขาร่วมไปส่งสินสอดด้วย”

ด้านหน้าเรือเหาะ ผู้เฒ่าเกิ่งที่ไม่ได้สวมชุดคลุมสีเทาเช่นเมื่อก่อนสวมชุดคลุมทำขึ้นใหม่ ชุดคลุมสีน้ำตาลซึ่งมีลวดลายเล็กน้อยทำให้เขาดูมีชีวิตชีวายิ่งขึ้น เมื่อเขาเห็นร่างนั้นเดินออกมาจากด้านใน ดวงตาก็เป็นประกาย

………………………………………………….