เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 59
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 59 ปลอกดาบเจ็ดดารา!
เธอเดินนวยนาดไปด้านใน เห็นฟ้าครามเมฆขาวเหมือนเป็นโลกเล็กๆ อีกใบ เดิมทีตอนที่เขตอาคมในห้วงมิติยังไม่ถูกแก้ก็ทำได้เพียงเห็นด้านในนี้ กลับไม่อาจเหยียบเข้าไป แต่ตอนนี้กลับไม่เหมือนกันเลย
เธอมองจวนภูตในห้วงมิติ อารมณ์เธอฮึกเหิมขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ นี่เป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ ด้วย
“ดูสิ ที่นี่ยังมีน้ำพุวิญญาณ ข้าเคยเห็นแล้ว น้ำของน้ำพุวิญญาณนี้ เพราะได้รับการหล่อเลี้ยงจากพลังวิญญาณในมิติ ต้นน้ำจึงล้วนมีแต่พลังวิญญาณ”
หงส์ไฟน้อยชอบใจอย่างมาก เมื่อเช้าหลังจากแก้ชั้นอาคม เขาก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจอยู่ด้านในนี้ไปนานพักหนึ่ง สำหรับที่แห่งนี้ เขาชื่นชอบมันจากก้นบึ้งหัวใจ ไม่งั้นเขาคงไม่อยู่ที่นี่ได้นานแรมปี โดยไม่โวยวายอยากออกไปหรอก ต้องรู้ไว้ หากเขาฝึกฝนวิชาอยู่ด้านในนี้ พลังเขาคงพัฒนาขึ้นได้เร็วมากแน่ๆ
เธอยิ้มๆ แล้วลูบหัวหงส์ไฟน้อย “งั้นเจ้าเป็นเด็กดีฝึกฝนวิชาอยู่ที่นี่นะ ข้าจะออกไปก่อน หากได้ฝึกวิชาในภายหน้า ข้าจะเข้ามาฝึกในนี้ เชื่อว่าพลังข้าคงจะพัฒนาได้เร็วมากเลย”
“รู้แล้ว” หงส์ไฟน้อยมุ่ยปาก ก่อนจะเดินไปเล่นน้ำข้างน้ำพุวิญญาณ
เฟิ่งจิ่วเห็นท่าทางนั้นก็ยิ้ม เธอใช้ดวงจิต ถึงจะแวบตัวออกมาด้านนอก
พอประตูห้องเปิดออก ก็เห็นกวนสีหลิ่นที่ฝึกกระบี่อยู่ในเรือน เห็นมือซ้ายเขาตวัดดาบได้แข็งทื่ออยู่บ้าง ไม่ได้คล่องแคล่วมาก ในใจเธอก็สั่นไหวน้อยๆ เธอเรียกเขา “ท่านพี่”
“เสี่ยวจิ่ว เจ้าออกมาแล้วสิ? เจ้านี่จริงๆ เลย ทำไมถึงได้ฝึกวิชาขึ้นมาอย่างไม่คิดชีวิตเช่นนี้? นี่เจ้าขังตัวเองอยู่ด้านในมาสามวันเต็มๆ เลยนะ”
เขาเก็บกระบี่เดินมาหาเธอ เขากล่าวอย่างจริงจังว่า “เสียวจิ่ว ฝึกวิชาไม่ใช่จะฝึกได้ในเวลาอันสั้น อยากจะบรรลุได้เพียงชั่วครู่ชั่วยาม มันเป็นไปไม่ได้หรอก ต้องค่อยเป็นค่อยไปสิ”
เฟิ่งจิ่วได้ยิน ก็ยิ้มขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ได้ๆๆ”
แม้เธอจะฝึกถึงพลังเร้นลับขั้นเริ่มต้นของระดับนักรบแล้ว แต่พละกำลังยังคงถึงระดับนักรบขั้นสอง คนธรรมดาก็มองไม่ออกหรอก ว่าวรยุทธ์จริงๆ ของเธอนั้นมีมากเท่าใด
ที่มีความเร็วในการก้าวหน้าเช่นนี้ได้ในเวลาเพียงสั้นๆ แน่นอนว่าเป็นเพราะร่างเทพประทับ และยังมีชีพจรของพลังเร้นลับและพลังวิญญาณที่ถูกท่านอาจารย์เธอเปิดขยาย ราวกับว่าเส้นเอ็นเดิมที่เคยเป็นเช่นสายธารเล็กละเอียด ตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งแม่น้ำฮวงโหที่ไหลเชี่ยว ความเร็วในการฝึกวิชาเช่นนี้ ไม่อาจสาธยายได้ในวันเดียวเป็นธรรมดา
“จริงด้วยท่านพี่ ข้าอยากไปซื้อชุดเข็มเงิน ท่านไปด้วยกันกับข้าเถอะ!”
“ได้สิ งั้นก็ไปกันตอนนี้เลย” หลังจากล้างหน้า เขาก็แบกกระบี่ขึ้นหลัง แล้วเดินออกประตูไปพร้อมกับเธอ
เมื่อเดินเข้ามายังหอสมบัติ เฟิ่งจิ่วก็รับรู้ได้ว่าพวกเขาถูกคนจ้องมอง
การซ่อนเร้นกลิ่นอายของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ถึงขนาดกวนสีหลิ่นคนข้างกายยังสัมผัสไม่ถึง หากไม่ใช่เพราะเดิมทีเธอก็เชี่ยวชาญด้านนั้น เดาว่าคงไม่ทันสังเกตว่าถูกคนจับตามอง
“นายห้าง พวกท่านมีเข็มเงินครบชุดหรือไม่?”
“มีขอรับ ไม่ทราบว่าคุณหนูต้องการระดับไหน? ตอนนี้พวกเรามีสามแบบ แบ่งเป็นสูง กลาง ต่ำรวมสามระดับ ราคาไม่เหมือนกัน คุณภาพก็แตกต่าง” เจ้าของร้านยิ้มพลางก็แนะนำไป เขาหยิบเข็มเงินสามชุดออกมาวางไว้เบื้องหน้าเฟิ่งจิ่ว
“เอาแบบนี้ละกัน!” เธอเลือกชุดที่แพงที่สุด เพราะชุดนั้นมีทั้งสั้นทั้งยาวค่อนข้างครบครัน ซ้ำคุณภาพก็ดีจริงๆ เสียด้วย
สายตาเธอจับจ้องไปบนปลอกดาบที่แขวนอยู่บนผนัง ดวงตาเป็นประกาย เธอถามว่า “ปลอกดาบนั้นขายหรือไม่?”
เจ้าของร้านมองตามไป เขายิ้มๆ “คุณหนูสายตาดีมาก นี่คือปลอกดาบที่มีเพียงหนึ่งเดียวของหอสมบัติเรา พูดได้เลยว่า ต่อให้มองกว้างไปทั่วทั้งแคว้นแสงสุริยัน ก็ไม่อาจหาแบบที่เหมือนกันนี้ได้”
เขานำปลอกดาบบนผนังลงมา แล้วพูดต่อ “อัญมณีหลักๆ ทั้งเจ็ดเม็ดที่มีสีแตกต่างกันด้านบนนี้ ล้วนแต่เป็นเพชรพลอยหายาก ลวดลายแกะสลักบนปลอกดาบก็ยิ่งประณีต สีสันอันงดงามและความหรูหรา แทนที่จะพูดว่าเป็นปลอกดาบ ไม่สู้เรียกว่าเป็นของประดับที่ดูสุขใจสบายตายังดีกว่า”
…………………………………………………….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า