ตอนที่ 693 ความโกรธเคืองของยอดเขาสำนักยา
เฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดนี้ก็ยิ้มขึ้นมา “ได้ ข้าจะจำไว้”
เธอยกชามเหล้าขึ้นคารวะ แล้วมองเขาอย่างลึกซึ้ง “พี่เซียว ข้าขอคารวะท่าน”
คารวะท่านที่ยังมาเชิญข้าดื่มเหล้าถึงอาศรม ในขณะที่ทุกคนหลบข้าไม่ยอมเข้าหา
คารวะท่านที่แม้เป็นแค่มิตรสหายจากความบังเอิญกลับกล้าออกตัวเพื่อข้า
มิตรภาพนี้ ข้าเฟิ่งจิ่วจะไม่ลืม
“ฮ่าๆๆ มา หมดชาม!”
เขาหัวเราะร่า ยกชามเหล้าขึ้นแหงนหน้าดื่มรวดเดียวหมด ทั้งสองดื่มเหล้ากินเนื้อและคุยกันอย่างเต็มที่อยู่ใต้ต้นไม้ ส่วนทางด้านนั้น สามสัตว์อสูรนอนหมอบกลืนน้ำลายมองอยู่บนพื้นหญ้า…
อีกด้านหนึ่งเจ้าสำนักกำลังจิบชากับรองเจ้าสำนักและโม่เฉิน เจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักคุยเรื่องภายในสำนักศึกษาช่วงนี้ไปพลางๆ ส่วนโม่เฉินแค่ฟังเงียบๆ
“เฮ้อ! เรื่องนี้นึกไม่ถึงจริงๆ ศักยภาพของเฟิ่งจิ่วโดดเด่นเช่นนั้น ความเร็วในการบรรลุขั้นยิ่งไม่ธรรมดา ทำไมถึงเป็นฐานพลังวิญญาณร้อยแปดห้าธาตุไปได้?” รองเจ้าสำนักส่ายหน้า รับความจริงข้อนี้ไม่ได้อยู่บ้าง
“อาจเพราะเขาเจอโชคดีอะไร มิเช่นนั้นจะบรรลุขั้นรวดเร็วเพียงนั้นได้เช่นไร? เจ้ากับข้าต่างรู้เรื่องฐานพลังวิญญาณร้อยแปดห้าธาตุดี อยากจะบรรลุระดับสร้างรากฐานเป็นเรื่องยาก ตลอดชีวิตนี้เกรงว่าคงได้แต่หยุดอยู่ระดับยอดปรมาจารย์เท่านั้น” เจ้าสำนักกล่าว ก่อนจะจิบน้ำชาเบาๆ
“ข้าไม่อยากเชื่อว่าต้นกล้าดีๆ เพียงนั้น…”
“ตามที่ข้ารู้ ฐานพลังวิญญาณห้าธาตุยังเป็นธาตุพลังวิญญาณต้นกำเนิดด้วย”
ได้ยินคำพูดนี้ รองเจ้าสำนักมองไปยังโม่เฉินที่จิบชาเบาๆ “ฐานพลังวิญญาณต้นกำเนิด?”
“จริงด้วย ข้านึกขึ้นได้ ฐานพลังวิญญาณห้าธาตุคือฐานพลังวิญญาณต้นกำเนิดจริงๆ นั่นเป็นรากเหง้าของฐานพลังวิญญาณ เพียงแต่ผ่านการวิวัฒนาการมาหลายปี ฐานพลังวิญญาณห้าธาตุจึงมีน้อยยิ่ง อย่างมากจะเป็นฐานพลังหนึ่งเดียวหรือคู่ เพราะฐานพลังวิญญาณห้าธาตุฝึกบำเพ็ญได้เชื่องช้ามาก ถึงค่อยๆ ถูกคนเรียกว่าเป็นฐานพลังวิญญาณร้อยแปด และเรียกว่าเป็นฐานพลังวิญญาณไร้ประโยชน์”
เจ้าสำนักกล่าวจบก็มองทางโม่เฉินพลางบอก “เรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าแก่มาก ทำไมเจ้าถึงรู้ได้?”
“ข้าเคยอ่านตำราเก่าและถามท่านอาจารย์มา เขาบอกไว้ว่าผู้ที่มีฐานพลังวิญญาณต้นกำเนิดเป็นผู้รับพรจากสวรรค์” โม่เฉินจิบชาน้อยๆ น้ำเสียงทั้งเฉยเมยและนาบเนิบ สิ่งที่คิดในหัวกลับเป็นใบหน้าประดับรอยยิ้มของหนุ่มน้อยคนนั้น
รู้ว่าตนเองมีฐานพลังวิญญาณห้าธาตุ เขาจะซ่อนตัวไม่กล้าออกมาอย่างที่นักเรียนพวกนั้นพูดจริงๆ หรือไม่?
แม้จะรู้จักกับเขาเพียงผิวเผิน คบหากันไม่ลึกซึ้ง กลับยังรู้ได้ว่านิสัยใจคอเด็กหนุ่มคนนั้นเทียบไม่ได้กับคนทั่วไป เทียบกับการซ่อนตัวอย่างหมดสภาพ โม่เฉินคิดว่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่เด็กหนุ่มกำลังคิดหาวิธีอะไรมาแก้ไข
ผ่านไปอีกสองสามวัน
วันนี้ พวกอาจารย์สำนักยาพากันมาหาเจ้าสำนักและรองเจ้าสำนักอย่างโมโหปึงปัง
“แต่ละคนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วยเรื่องอะไรกัน?” รองเจ้าสำนักมองเหล่าอาจารย์สำนักยาแต่ละคนที่โมโหฉุนเฉียวเข้ามา นึกแปลกใจอยู่บ้าง หรือว่ามีใครทำให้อาจารย์สำนักยาพวกนี้โกรธเคือง?
“ท่านเจ้าสำนัก รองเจ้าสำนัก เรื่องนี้ต้องจัดการอย่างเด็ดขาด และต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวดขอรับ!” อาจารย์คนหนึ่งเอ่ยด้วยความขุ่นเคืองอย่างไร้ต้นสายปลายเหตุ
“ต้องจัดการตรวจสอบอย่างเข้มงวดเรื่องอะไร?” เจ้าสำนักแปลกใจ
“ท่านเจ้าสำนัก รองเจ้าสำนัก มีหัวขโมยมาขโมยยาทิพย์ขอรับ ยาทิพย์บนยอดเขาสำนักยาเราหลายแห่งโดนขโมยเก็บไปเป็นประจำ แม้แต่พวกผลไม้วิญญาณยังโดนเก็บไป พวกโสมวิญญาณอายุหลายปีถูกถอนไปหมด สิ่งที่น่าแค้นใจที่สุดคือพวกโสมวิญญาณอ่อนที่มีขนาดแค่ตะเกียบยังโดนถอนด้วย นี่เป็นการตัดรากถอนโคนยอดเขาสำนักยาเราชัดๆ!”
“ใครกันใจกล้าเพียงนี้ ถึงกับกล้าก่อเรื่องเช่นนี้ขึ้น?” ทั้งสองต่างตกตะลึง ถามว่า “พวกเจ้าไม่ได้ตรวจสอบ? ไม่ได้ป้องกันหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
ไม่ลงต่อแล้วเหรอ🥲...
ยัยน้องของเรามีผู้มาตมหาอีกคนแล้ว ท่านยมมม ว่าที่ภรรยาจะมีคนแย่งละนะ สนุกมากกกกก ช่วยมาลงตอนต่อไปนะคะ รอคอยๆๆ 😍😍😍...
เอ็นดูท่านยม จะสมหวังไหมเนี่ย 5555...
ถ้าคนต้องการฆ่าแม่ทัพใหญ่คือไอ่ผู้ครองแคว้นนะ มันก็เนรคุณเกิ้นนน...
ท่นเจ่าตำกนักพนายามหายไปไหยน๊อออิ ยัยหนูมีเรื่องแล่วว ใดใดคือทุกคนรู้ชื่อน้องหมด ยกเว้นเจ้าตำหนักขี่งอน 5555...
หมายปแงนางถามท่านอสหรือยังจ๊ะ 😁...
อิ่งอี 55555...
เรื่องนี้สนุกมาก อยากให้อัพเดตตอนทุกวันเลยค่ะ...
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ สนุก น่าติดตามมากเลยค่าาาา...