เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 2

เย่หยุนซูมองดูเซียวหยางอย่างประหลาดใจ จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม "คุณพูดอะไรน่ะ อาศัยคุณน่ะหรือ?”

"ตราบเท่าที่คุณเชื่อผม" เซียวหยางกล่าวอย่างมั่นใจ

เป็นครั้งแรกที่เย่หยุนซูเห็นเซียวหยางพูดอะไรบางอย่างอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก เธอมึนงงไปและถึงกับเชื่ออย่างนั้นจริงๆ

“โอ้ย อย่าล้อเล่นอยู่แลย ตำแหน่งผู้นำไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากได้ ฉันก็แค่หวังว่าผู้เฒ่าหญิงจะเอาใจใส่คุณพ่อมากขึ้นสักหน่อย”

ในเวลานี้ผู้เฒ่าหญิงที่อยู่ด้านบนของโต๊ะหลักถอนหายใจ

เย่ฉินหมิงรีบพูดว่า "คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณถอนหายใจทำไม"

"วันนี้แต่เดิมเป็นวันที่มีความสุข แต่มีเรื่องหนึ่งที่ติดอยู่ในใจฉัน ก็คือความร่วมมือกับ เจี้ยนต๋า กรุ๊ปยังไม่ได้ข้อสรุป และฉันก็วางใจไม่ลง"

เจี้ยนต๋า กรุ๊ป เป็นหนึ่งในกลุ่มเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในหยินโจว มีบริษัทหลายสิบแห่งที่มีกำไรต่อปีมากกว่า 1 พันล้าน ถือเป็นกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่จริงๆ

"หากสามารถเป็นพันธมิตรกับเจี้ยนต๋า กรุ๊ปได้ ตระกูลเย่ก็จะไม่ต้องกังวลไปอีกสิบปีข้างหน้า"

"คนแก่อย่างฉันมีชีวิตอยู่มาหลายปีแล้ว หากเราสามารถสานต่อความสัมพันธ์ของเรากับเจี้ยนต๋า กรุ๊ปได้ ตระกูลเย่ของเราก็ถือว่ามีต้นไม้ใหญ่ให้พักพิงแล้ว ฉันเองก็คงจากไปได้อย่างสงบ"

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนี้ทั้งหมดก็ต่างตกตะลึง

“คุณหญิงเฒ่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณจะต้องมีอายุยืนยาว”

คุณหญิงเฒ่าโบกมือของเธอและพูดว่า "อย่าประจบประแจงฉัน วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน ดังนั้นฉันจะขอรางวัล ถ้าใครสามารถเจรจาเกี่ยวกับความร่วมมือนี้ได้ ฉันคุณหญิงเฒ่าก็จะเติมเต็มความปรารถนาของคนนั้น! ทุกคนในตระกูลเย่ล้วนนับ ฉันพูดคำไหนคำนั้น”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ บรรดาญาติมิตรทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องก็ตกตะลึง คุณหญิงเฒ่าเป็นคนพูดจาหนักแน่นอย่างมากในตระกูลเย่ถ้าเธอบอกว่าจะเติมเต็มความปรารถนา ต่อให้เป็นตำแหน่งผู้นำตระกูลเย่ เธอก็คงไม่ปฏิเสธ

ดวงตาของเย่ฉินหมิงลุกเป็นไฟ เขาเตรียมจะลุกขึ้นยืน แต่เมื่อคิดว่าเป็นเจี้ยนต๋า กรุ๊ป เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหว

ครั้งหนึ่งเขาเคยไปเยี่ยมประธานของ เจี้ยนต๋า กรุ๊ป แต่ผลคือพบกับการปฏิเสธเช่นกัน

ลอตเตอรี่งวดนี้ไม่ได้มาง่ายๆ

เย่หรูไห่พ่อของเย่ฉินหมิงกล่าวว่า "แม่ มันไม่ง่ายที่จะพูดคุยเกี่ยวกับกลุ่มบริษัทใหญ่เช่นนี้ แต่คุณไม่ต้องกังวล พวกเราจะพยายามอย่างหนัก"

"หึ พวกนายพยายามไปแล้วมีประโยชน์อะไร ก็ยังถูกปิดประตูใส่อยู่ดีไม่ใช่หรือไง หรือว่าเจี้ยนต๋า กรุ๊ปคิดว่าตระกูลเย่ของเราเล็กเกินไปที่จะร่วมมือกับเรา"

ฝูงชนเงียบ

“วันนี้ไม่มีใครกล้ารับคำสั่งคุณหญิงเฒ่าอย่างฉันเหรอ?” คุณหญิงเฒ่าดูไม่พอใจ

เธอเองก็ไม่ได้คิดยืนกรานให้พวกเขาเจรจาความร่วมมือนี้สำเร็จ แต่ว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ควรมีท่าทีกระตือรือร้น แต่สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวังก็ถือ ไม่มีใครกล้ารับปากเธอ

เย่หยุนซูเองก็รู้จักกลุ่มบริษัทนี้ที่มีชื่อเสียงมากในหยินโจว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยิรว่าตระกูลเย่ต้องการร่วมมือกับเจี้ยนต๋า กรุ๊ป ก็ถูก ใครจะมาบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้กัน

เมื่อเห็นเย่หยุนซูสนใจ เซียวหยางก็แตะเธอและพูดว่า "ตอบรับไปสิ"

เย่หยุนซูตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด "คุณ..คุณพูดอะไร"

"ตอบรับไป แล้วคุณก็ไปเจรจากับเจี้ยนต๋า กรุ๊ปเกี่ยวกับความร่วมมือ แบบนี้คุณก็จะได้รับการยอมรับจากคุณหญิงเฒ่าแล้ว ไม่ใช่หรือ?"

เย่หยุนซูหวั่นไหวในใจ ใช่ ความร่วมมือกับเจี้ยนต๋า กรุ๊ปเป็นสิ่งที่คุณหญิงเฒ่ากังวลอยู่ในใจ ถ้าใครสามารถแก้ปัญหานี้ได้ คนนั้นก็จะเป็นคนที่มีประโยชน์ที่สุดในสายตาของคุณหญิงเฒ่า

สมองของเธอร้อนเป็นไฟทันทีจากนั้นก็ลุกขึ้นยืน “คุณย่า หนูจะไป!”

ญาติหลายคนที่โต๊ะหลักหันหน้ามามอง ถ้าเย่หยุนซูไม่ได้พูดประโยคดังกล่าวขึ้นมา ทุกคนคงลืมไปว่ามีคนที่ชื่อโดดเด่นอย่างเย่หยุนซูอยู่

"เธอไป? เธออาศัยอะไรกัน บริษัทของเธอมีมูลค่าเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จะมีคุณสมบัติอะไรไปเจรจากับประธานเจี้ยนต๋า กรุ๊ป?" เย่ฉินหมิงหัวเราะเยาะ

"หยุนซู นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เธอไปเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ หากถึงตอนนั้นไม่มีที่ให้ออกหน้าแล้วไปทำให้เจี้ยนต๋า กรุ๊ปขุ่นเคืองเข้า พวกเราตระกูลเย่ต่อไปก็จะลำบากแล้ว"

“ไม่ใช่ว่าเราดูถูกเธอ แต่ความสามารถของพ่อเธอก็แค่ธรรมดาๆ แล้วเธอจะเก่งไปได้สักแค่ไหน คุณหญิงเฒ่า ผมว่าเรื่องนี้ให้เธอไปไม่ได้”

“ไม่ต้องถาม โยนทิ้งอยู่แล้ว เก็บของแบบนี้ไว้ในบ้านน่าอายเกินไป” เย่ฉินหมิงแย่งพูดขึ้นมา

คุณหญิงเฒ่าชำเลืองมองเขาอย่างมีเลศนัย และ เย่ฉินหมิงรู้ตัวว่าตัวเองปากมากไปจึงค่อยหดตัวไปอยู่ข้างหลังคุณหญิงเฒ่า

“ช่างเถอะ ทิ้งไปเถอะ” คุณหญิงเฒ่าเอ่ยอย่างขอไปที

แต่ในขณะนั้นเองก็มีชายชราคนหนึ่งเข้ามาและพูดอย่างเร่งรีบว่า "เดี๋ยวก่อน!"

คุณหญิงเฒ่ายิ้ม "เป็นท่านเว่ยนี่เอง คุณยังไม่ได้กลับไปหรือ"

ท่านเว่ยเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปวัตถุที่มีชื่อเสียงในหยินโจว เขามีดวงตาที่เฉียบคมคู่หนึ่งและไม่เคยพลาดเป้าหมาย

ปกติคุณหญิงเฒ่าชอบสะสมของเก่า แต่สายตากลับไปเท่าไหร่ ดังนั้นท่านเว่ยจึงมาที่นี่เป็นครั้งคราวเพื่อเปิดโลกให้เธอ

วันนี้ท่านเว่ยมาที่นี่ด้วยทำให้เธอภาคภูมิใจท่ก

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ท่านเว่ยกลับไม่สนใจคุณหญิงเฒ่า เขาเดินมาที่หม้อทองสัมฤทธิ์ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นและลูบพื้นผิวของมันด้วยมือที่สั่นเทา ท่าทางตื่นเต้นเกินกว่าจะพูดออกไป

“ท่านเว่ยเป็นคุณไม่ต้องโกรธ ของสิ่งนี้ถูกส่งมาโดยคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง วางอยู่ที่นี่ออกจะเสียสายตาจริงๆ ฉันจะให้คนโยนทิ้งทันที”

"หุบปาก!" ท่านเว่ยตะโกนเสียงดัง

“คุณจะไปรู้อะไร หม้อทองสัมฤทธิ์ใบนี้เป็นสมบัติล้ำเมือง ครั้งที่แล้วในงานประมูลโซเธบีส์ หม้อทองสัมฤทธิ์ที่คล้ายกันแค่ไม่ดีเท่าหม้อนี้ กลับถูกประมูลไปได้กว่า 50 ล้านหยวน!”

ทั้งคุณหญิงเฒ่าและเย่ฉินหมิงต่างก็ตะลึงไป หม้อทองสัมฤทธิ์ใบนี้......แพงขนาดนี้เชียว?

“สมบัติล้ำค่า สมบัติล้ำค่า คุณหญิงเฒ่า คุณเก็บสะสมสิ่งของมากมายนับไม่ถ้วน แต่ทั้งหมดรวมกัน เกรงว่าก็ยังจะไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวของสมบัติชิ้นนี้"

"คุณหญิงเฒ่า ใครเป็นคนส่งของขวัญชิ้นนี้มา เร็วเข้า รีบพาฉันไปพบเขา คนที่ส่งของขวัญล้ำค่าขนาดนี้มาให้ได้ เกรงว่าต้องเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลเย่สินะ"

ใบหน้าของคุณหญิงเฒ่า สั่นเทาและตกใจเกินกว่าจะพูดได้