เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 23

เซียวหยางไม่อยากให้เกิดเรื่องอีก เขาแกล้งพูดด้วยความตกใจ:"ปืนไรเฟิลเหรอ? สารวัตรเจียง เจ้ามองผิดหรือเปล่า ตอนเช้าข้านึกว่ามีคนใช้ปืนลูกซองยิงนก ดังนั้นก็เลยขับรถยนต์ด้วยความเร็ว"

"ข้าคิดว่าเจ้าควรไปตรวจสอบคนที่ยิงปืนจะดีกว่า เจ้าตรวจสอบผิดคนแล้ว"

เจียงเซิ่งหนานอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เซียวหยาง เจ้าล้อเล่นหรือเปล่า เธอจะแยกรอยกระสุนปืนลูกซองกับปืนไรเฟิลไม่ออกเลยเหรอ?

เธอเก่งที่สุดด้านการวิเคราะห์ร่องรอยกระสุนปืนของกรมตำรวจเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยฐานะที่แท้จริงของเซียวหยางแล้ว เขาเป็นแค่คนขับรถธรรมดามากๆ ทำไมเขาถึงสามารถหลบกระสุนจากปืนไรเฟิลได้

"เจ้าพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ เจ้าเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ เจ้าต้องให้ความร่วมมือกับตำรวจในการสืบสวนคดีนี้และหานักฆ่าปืนไรเฟิลคนนั้นให้เจอ ตอนนี้เจ้าต้องตามข้าไปที่กรมตำรวจ"

เจียงเซิ่งหนานไม่พูดอะไรอีก เขาจับมือของเซียวหยางทันที

เซียวหยางกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่เย่หยุนซูกลับแย่งพูดก่อน:"สารวัตรเจียง เซียวหยางยังต้องทำงาน เขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าเจ้าพาเขากลับไปที่กรมตำรวจ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่แล้ว"

เจียงเซิ่งหนานพูดด้วยความแข็งกร้าว:"ไม่ได้ เรื่องนี้ร้ายแรงมากๆ จำเป็นต้องรีบตรวจสอบ"

เซียวหยางกำลังคิดอยู่ว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง

ถ้าไม่ไปกับตำรวจหญิงคนนี้ กรมตำรวจก็คงเรียกเขาอีกครั้งอย่างแน่นอน บางทีตำรวจหญิงคนนี้อาจจะสะกดรอยตามตัวเองอย่างลับๆก็ได้ เมื่อถูกกรมตำรวจเฝ้าติดตาม ฐานะของตัวเองอาจจะถูกเปิดเผยก็ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าถูกตำรวจหญิงคนนี้หาต้นต่อของเรื่องนี้จนเจอ และรู้ว่าพวกเขาเป็นนักฆ่าระดับแนวหน้า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ตำรวจหญิงเพียงคนเดียวสามารถรับมือได้

ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักตำรวจหญิงคนนี้ แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอต้องมาเดือดร้อนด้วย

"โอเค ข้าจะตามเจ้าไป"

จากนั้นเซียวหยางหันหน้ากลับมาและพูดกับเย่หยุนซู:"เจ้ากลับไปก่อน ข้ายังมีเรื่องต้องไปจัดการอีก"

เย่หยุนซูกัดปากของตัวเอง เธอรู้สึกวุ่นวายใจและทำอะไรไม่ถูก

เมื่อมองเห็นเย่หยุนซูยืนอึ้งอยู่ เซียวหยางลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยนและพูด:"รอข้ากลับมา ก่อนที่ข้าจะกลับมา เจ้าห้ามออกจากห้องทำงานรู้ไหม?"

"อืม"

เย่หยุนซูพยักหน้าและรับปาก

นี่คือครั้งแรกที่เย่หยุนซูรู้สึกว่าการอยู่ข้างๆเซียวหยางนั้นปลอดภัยมากๆ

เมื่อมองเห็นลิฟต์ถึงชั้นของห้องทำงานแล้ว ทำให้เซียวหยางวางใจทันที เขากับเจียงเซิ่งหนานเดินมาถึงด้านหน้าของบิ๊กไบค์ที่เท่มากๆคันนั้น

"ดูเหมือนเจ้าจะเป็นห่วงท่านประธานมากๆ ข้าได้ยินมาว่าเย่หยุนซูแต่งงานแล้วและแต่งงานกับเศษสวะคนหนึ่ง เจ้าหมดหวังแล้ว"

เซียวหยางหมดคำพูดทันที แม้แต่ตำรวจหญิงคนนี้ก็รู้ว่าตัวเองเป็นแค่เศษสวะ ดูเหมือนตัวเองจะมีชื่อเสียงด้านนี้มากๆ

"ไอ้เศษสวะคนนั้นคงไม่ใช่เจ้ามั้ง?"

"ฮ่าๆๆ ข้าไม่ใช่เศษสวะอยู่แล้ว"

"อืม เจ้าไม่เหมือนเศษสวะจริงๆ อย่างน้อยเจ้าก็ขับรถยนต์เก่งมากๆ"

บื้นๆๆ！

เจียงเซิ่งหนานขับบิ๊กไบค์เก่งมากๆ เธอพุ่งไปที่กรมตำรวจเมืองหยินโจวทันที

ตำรวจหญิงสวยมากๆและขับบิ๊กไบค์ที่เท่มากๆ เธอมีรูปร่างที่เซ็กซี่และหน้าอกอันใหญ่มากๆจนเกือบจะทะลุออกมาจากเสื้อผ้า ทำให้เธอกลายเป็นที่สนใจของพนักงานขับรถยนต์และคนที่เดินอยู่บนถนนทันที

เมื่อมองเห็นเซียวหยางที่นั่งอยู่ด้านหลัง ทำให้ทุกคนมองเขาด้วยสายตาอิจฉาและเคียดแค้น

เซียวหยางนั่งด้านหลังบิ๊กไบค์น้อยมากๆ ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ขับบิ๊กไบค์ยังเป็นผู้หญิงด้วย

บิ๊กไบค์ขับผ่านรถยนต์จำนวนมาก ใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวหยางโดนลมกระแทกตลอดเวลา

สีหน้าของเจียงเซิ่งหนานจริงจังมากๆ เธออยากจะถึงสถานีตำรวจโดยเร็วและรีบๆตรวจสอบคดีนี้

แต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าร่างกายของเซียวหยางแนบชิดกับร่างกายของเธอมากๆ เมื่อเซียวหยางหายใจเข้าออก เขาก็จะได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่มาจากร่างกายของเจียงเซิ่งหนาน

เซียวหยางเลียริมฝีปากของตัวเอง ตอนนี้หัวใจของเขาเต็มเร็วมากๆ

ด้านในร้านบาร์มีแสงไฟสลัวๆ เมื่อเข้าไปก็มองเห็นแต่ความมืด ผ่านไปสักพัก เมื่อดวงตาชินกับความมืด ทำให้มองเห็นสิ่งต่างๆที่อยู่ในร้านบาร์

ด้านในร้านบาร์กว้างมากๆ อย่างน้อยก็กว้างสองร้อยกว่าตารางเมตร ตรงกลางมีเวทีและเสาเหล็กสามต้น ตอนนี้มีผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่กำลังเต้นรูดเสาอยู่

ด้านล่างเวทีมีผู้ชายที่สักลายเสือมังกรกลุ่มหนึ่งกำลังร้องด้วยความดีใจ และโยนเงินจำนวนมากขึ้นไปด้านบนเวที

บนเวทีมีเสื้อผ้าอยู่หลายตัว ดูเหมือนผู้หญิงพวกนี้จะถอดเสื้อผ้าออกมาทีละชิ้น แม่งเอ๊ย มันดูตื่นเต้นมากๆ

อย่าคิดว่าร้านบาร์กว้างมากๆ แต่บริเวณรอบๆเต็มไปด้วยผู้คน กิจการของร้านบาร์แห่งนี้ไม่เลวเลย เมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามาก็โดนผู้คนเบียดเสียดจนร่างกายของพวกเขาสองคนแนบชิดกัน

เซียวหยางรู้สึกว่าหน้าอกของตัวเองแปลกๆ เขายิ้มออกมาและพูดข้างๆหูของเจียงเซิ่งหนาน:"สถานที่วุ่นวายแบบนี้ นักฆ่าคงหลบซ่อนตัวง่ายมากๆ บางทีคนพวกนั้นอาจจะพวกเดียวกับนักฆ่าเมื่อเช้าก็ได้ พวกเราควรสังเกตการณ์สักพัก"

"ก่อนที่จะเอ่ยปากพูด เจ้าห่างจากตัวข้าหน่อยได้ไหม"เจียงเซิ่งหนานใช้นิ้วดันหน้าอกของเซียวหยางออกไป เธอแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมา

สถานที่วุ่นวายแบบนี้ ถ้าไม่ใช้เพราะต้องปฏิบัติหน้าที่ เธอไม่อยากเข้ามาอยู่แล้ว เหตุผลง่ายมากๆ สถานที่แบบนี้มีโอกาสโดนแต๊ะอั๋งสูงมากๆ

เซียวหยางพูดด้วยรอยยิ้ม:"สารวัตรเจียง ถ้าให้ดีพวกเราอย่าทำตัวเหินห่างมากจนเกินไป มาสถานที่แบบนี้ก็เพื่อมาเที่ยว ถ้าเจ้าทำตัวแบบนี้มีโอกาสสูงมากๆที่จะถูกเปิดเผยฐานะ รีบๆตามข้ามาเลย"

เซียวหยางพาเธอเดินมาที่โต๊ะเหล้า และสั่งเครื่องดื่มทันที

ทำไมผู้ชายคนนี้มาถึงร้านบาร์ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ทำไมเขาถึงคุ้นเคยกับร้านบาร์ขนาดนี้ หึ เขาน่าจะมาร้านบาร์บ่อยมากๆอย่างแน่นอน

ถึงแม้เจียงเซิ่งหนานจะนั่งอยู่บนโต๊ะเหล้า แต่ดูเหมือนเธอจะนั่งไม่อยู่กับที่ เธอพยายามค้นหาเบาะแสและจับคนร้ายให้ได้เร็วที่สุด

เซียวหยางมองเห็นความร้อนใจของเธอ ทำให้เขาส่ายหัวทันที ดูเหมือนตำรวจหญิงคนนี้จะมีประสบการณ์ด้านนี้ไม่ค่อยเยอะ

ตอนที่เขาอยู่ยุโรปและพาลูกน้องในวิหารมังกรทำภารกิจนั้น พวกเขาปลอมตัวได้แนบเนียนมากๆ

สำหรับเจียงเซิ่งหนานนั้น เธอเผยพิรุธออกมาและมองซ้ายมองขวาตลอดเวลา ขาดแค่นิดเดียวก็คงทำให้คนอื่นๆมองออกว่าเธอเป็นตำรวจ

ในเวลานี้ ห้องส่วนตัวที่อยู่มุมห้อง มีผู้ชายสามคนเฝ้าประตูอยู่ พวกเขามองดูบริเวณรอบๆด้วยความระมัดระวัง

สามคนนี้ ก็คือคนที่เซียวหยางมองเห็นก่อนหน้านี้ พวกเขาคือคนที่พกปืนเข้ามาในร้านบาร์