เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 22

เซียวหยางพึ่งกลับมาถึงบริษัทก็มีโทรศัพท์มาจากห้องทำงานของท่านประธาน พูดว่าเย่หยุนซูต้องการพบหน้าเขา

เมื่อเขาเปิดประตูห้องทำงานออก เขาก็พบว่าในห้องทำงานนั้น นอกจากเย่หยุนซู ยังมีผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสOLอยู่ด้วย

เธอมีรูปร่างเซ็กซี่ หน้าอกของเธอใหญ่มากๆ ทำให้สายตาของเซียวหยางเปล่งประกายทันที หน้าอกของผู้หญิงคนนี้ใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

เธอใส่แว่นตาสีทอง ใบหน้าของเธองดงามมากๆ แต่ตอนนี้สีหน้าของเธอเคร่งขรึมมากๆเช่นกัน

"เซียวหยาง คนๆนี้คือสารวัตรเจียงเซิ่งหนานจากกรมตำรวจเมืองหยินโจว "

"สารวัตรเจียง คนๆคือคนขับรถยนต์เมื่อเช้า"

เย่หยุนซูนวดขมับของตัวเอง เธอทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

เมื่อสักครู่ได้รับโทรศัพท์จากเลขาว่ามีตำรวจคนหนึ่งมาหาเธอ เธอยังนึกว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นหรือเปล่า

เป็นเพราะตอนเช้ารถยนต์ของเธอทำผิดกฎจราจร และมีตำรวจเข้ามาตรวจสอบเรื่องนี้

"เจ้าคือคนที่ขับรถยนต์ใช่ไหม?"

เจียงเซิ่งหนานมองหน้าเซียวหยางด้วยความสนใจ

เดิมทีเธอมีหน้าที่รับผิดชอบคดีอาชญากรรม แต่เพราะคดีอันหนึ่งทำให้เธอผิดใจกับหัวหน้า ทำให้เธอโดนส่งมาเป็นตำรวจจราจรเป็นการชั่วคราว

วันนี้ตอนที่เธอทำงานนั้น ในขณะที่เธอกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ เธอพบเห็นรถยนต์สีแดงคันหนึ่งแซงรถยนต์ขันอื่นๆอย่างบ้าคลั่ง

มันเป็นเรื่องที่บ้าระห่ำมากๆ คนพวกนี้ยังเคารพกฎหมายหรือเปล่า

เจียงเซิ่งหนานขับบิ๊กไบค์ไล่ตามไป แต่เรื่องที่ทำให้เธอโกรธมากๆก็คือ เธอไล่ตามรถยนต์คันนั้นไม่ทัน——ไล่ไม่ทันจริงๆ

ในขณะที่เธอโกรธมากๆนั้น เธอก็อดสงสัยไม่ได้ คนที่ขับรถยนต์เป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงขับรถยนต์ได้เก่งกาจขนาดนี้ ด้วยความอยากรู้ เธอก็เลยไปไล่เปิดกล้องวงจรปิดและตามที่มาถึงหยุนซูกรุ๊ป

เซียวหยางหัวเราะเบาๆและพูด:"ใช่แล้ว ข้าเป็นคนขับเอง คุณตำรวจ มีเรื่องอะไรเหรอ?"

เย่หยุนซูหมดคำพูดทันที

"เซียวหยาง สารวัตรเจียงมาเพื่อตรวจสอบเรื่องที่เจ้าฝ่าไฟแดงและขับรถยนต์เร็วกว่ากฎหมายกำหนด เจ้าดูสิว่าเจ้าสร้างปัญหาให้ข้าเยอะแค่ไหน ถ้านักข่าวรู้ว่าตำรวจมาที่บริษัทของเรา มันจะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อบริษัทมากๆ?"

เซียวหยางยักไหล่:"ข้าทำแบบนี้ก็เพื่อเจ้า เจ้าไม่รู้เหรอว่าเมื่อสักครู่อันตรายแค่ไหน"

เย่หยุนซูกลอกตาใส่เซียวหยาง ตอนเช้าอันตรายจริง เธอเกือบจะไปเจอหน้ายมบาลแล้ว เดิมทีเธอคิดจะพูดจาชมเชยเซียวหยางสักสองสามคำ แต่เมื่อมองเห็นใบหน้าอันกวนตีนของอีกฝ่าย ทำให้เธอล้มเลิกความคิดนี้ทันที

"สารวัตรเจียง เขาเป็นคนขับรถยนต์จริงๆ ข้าเคยพูดแล้วว่าให้เขาเคารพกฎจราจร แต่เขาไม่ฟังเลย เจ้าก็ลงโทษเขาตามกฎหมายก็แล้วกัน ข้าไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว"

เจียงเซิ่งหนานเอ่ยปากพูด:"ขอบคุณประธานเย่มากๆที่ให้ความร่วมมือ อย่างไรก็ตาม ต้องตรวจสอบรถยนต์ก่อน"

เมื่อได้ยินว่าต้องตรวจสอบรถยนต์ ทำให้เซียวหยางกังวลทันที เขาเดินไปด้านหน้าของเจียงเซิ่งหนานและพูด:"ข้ายอมรับว่าตัวเองผ่าไฟแดงและขับรถยนต์เร็วกว่ากำหนด คงไม่ต้องตรวจสอบรถยนต์แล้วมั้ง"

เจียงเซิ่งหนานหรี่ตาตัวเอง ก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มคนนี้ทำตัวอวดดีอวดเก่งมากๆ แต่เมื่อได้ยินว่าจะตรวจสอบรถยนต์ เขาก็ยอมรับทันที มันเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นเหรอ?

"เป็นอะไร ด้านในรถยนต์มีอะไรที่ไม่กล้าให้ข้าตรวจเจอหรือเปล่า?"

"แค่ทำผิดกฎจราจรไม่ใช่เหรอ ข้ายอมรับก็ได้ จับตัวข้าไปได้เลย ไม่ต้องตรวจรถยนต์ได้ไหม"เซียวหยางยื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ราวกับจะยอมรับผิดทุกอย่าง

เจียงเซิ่งหนานเปล่งเสียเย็นชาออกมา:"ห้ามขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ข้าจะทำยังไงก็เป็นหน้าที่ของข้า เจ้าหลีกทางเดี๋ยวนี้"

ขณะพูด เขาก็ผลักมือของเซียวหยางออกไป จากนั้นก็เดินออกไปเลย

เย่หยุนซูก็ให้ความสนใจเรื่องนี้มากๆ เธอรีบเดินตามไปทันที

"หยุนซู เจ้าไม่จำเป็นต้องตามไปก็ได้"

เย่หยุนซูขมวดคิ้ว:"ทำไม มันเป็นรถยนต์ของข้า เจ้าขับรถยนต์ของข้าจนเกิดปัญหา ยังห้ามข้าไปดูอีกเหรอ?"

"ตอนนี้เจ้าเกิดความกลัวแล้วใช่ไหม ถ้าหวาดกลัวก็รีบๆขอร้องข้าเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวข้าจะช่วยพูดกับสารวัตรเจียงให้"

เรื่องทั้งหมดที่เขาทำก็เพื่อปกป้องเธอ ถ้าตอนเช้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเซียวหยาง เธอคงจะ……

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ทำให้เย่หยุนซูรู้สึกผิดมากๆ

เซียวหยางทำทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยของเธอ แต่เธอกลับเข้าใจผิดและโทษอีกฝ่ายที่ทำเรื่องเหล่านั้น

เย่หยุนซูกำหมัดตัวเองแน่นมากๆโดยไม่รู้ตัว เธออยากจะพูดขอโทษ แต่เธอกลับไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากพูดยังไง เธอลังเลอยู่สักพักแล้วเอ่ยปากพูด:"เซียวหยาง ข้าเข้าใจเจ้าผิดไป เจ้าช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้า……ข้าขอโทษจริงๆ"

เซียวหยางไม่ได้คิดอะไรมาก เขามองเห็นใบหน้าแดงก่ำและรู้สึกอับอายของเย่หยุนซู เขาก็เลยพูดด้วยรอยยิ้ม :"หยุนซู เมื่อเทียบกับใบหน้าอันเย็นชาของเจ้า ใบหน้าขี้อายของเจ้าในตอนนี้ดูน่ารักมากๆ"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทำให้เย่หยุนซูรู้สึกผิด สามปีที่ผ่านมา เธอแสดงใบหน้าเย็นชากับเซียวหยางมาโดยตลอด เธอไม่เคยยิ้มให้เซียวหยางแม้แต่ครั้งเดียว

สองมือของเซียวหยางจับท้ายทอยเอาไว้ และพูดด้วยรอยยิ้ม:"อันที่จริงเธอไม่ต้องคิดมาก ขอแค่ให้ข้าได้นอนห้องเดียวกับเธอ ข้าก็พอใจมากๆแล้ว"

เขาจะพูดเบามากๆ มีเพียงแค่เย่หยุนซูกับเซียวหยางได้ยินเท่านั้น

จิตใจของเย่หยุนซูสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำและไม่เป็นธรรมชาติ ถึงแม้พวกเขาสองคนจะเป็นสามีภรรยากัน แต่พวกเขาไม่เคยนอนห้องเดียวกันมาก่อน

"อย่าคิดว่าเรื่องเล็กๆแค่นี้จะทำให้ข้าตื้นตันใจได้ อยากจะนอนกับข้าเหรอ ยังต้องดูความประพฤติในอนาคตของเจ้าอีก หึ"

เซียวหยางดีใจมากๆ เรื่องนี้น่าจะมีโอกาสทำสำเร็จ

เจียงเซิ่งหนานตรวจสอบรถยนต์อย่างละเอียด สีหน้าของเธอเคร่งขรึมมากๆ

"เรื่องนี้ร้ายแรงมากๆ มันกลายเป็นคดีอาชญากรรมแล้ว"

"เซียวหยาง ตอนนี้ข้าขอเตือนเจ้า รีบบอกเรื่องทั้งหมดที่เจ้ารู้ออกมา"

เมื่อพูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของเจียงเซิ่งหนานเปล่งประกายทันที ดีมากๆ เดิมทีเธอคิดว่าเป็นแค่คดีผิดกฎจราจร แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่ามันจะกลายเป็นคดีอาชญากรรม！

ก่อนหน้านี้เธอคือหัวหน้าหน่วยสืบสวนคดีอาชญากรรม เธอมีความชำนาญด้านคดีการกราดยิง ดังนั้นเธอตั้งใจจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ได้