เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 21

หลังจากวิดีโอหยุดนิ่งแล้ว มันหยุดอยู่ที่ชายหนุ่มใส่หมวกแก๊ปสีดำ ผู้ชายคนนี้ใส่ชุดกีฬาและแบกกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ไว้ด้านหลัง

"รีบไปแจ้งพนักงานรักษาความปลอดภัยที่เฝ้าประตูทางออกทุกที่ แจ้งพวกเขาว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมากๆ เมื่อพบเห็นผู้ชายคนนี้ อย่าเอะอะและทำอะไรบุ่มบ่าม บอกให้พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบโทรหาข้า"

"รับทราบ ข้า……ข้ารู้แล้ว"พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบพูดทันที จากนั้นก็ใช้เครื่องส่งสัญญาณวิทยุแจ้งให้พนักงานรักษาความปลอดภัยคนอื่นๆทราบ

เซียวหยางทิ้งหมายเลขโทรศัพท์อันหนึ่งเอาไว้ จากนั้นก็ออกจากห้องของพนักงานรักษาความปลอดภัย

หลังจากออกมาแล้ว เซียวหยางก็เดินเข้าไปในหมู่บ้าน

ในหมู่บ้านมีทั้งหมดสิบสองตึก มีตึกเตี้ยสี่ตึก เป็นตึกสูงแปดตึก

เซียวหยางมาถึงด้านล่างของตึกที่หกในหมู่บ้าน เขาก็หยุดเดินทันที จากนั้นก็มองดูถนนหลักที่อยู่ด้านนอกแล้วก็เปรียบเทียบตำแหน่งต่างๆ

นักฆ่าน่าจะยิงปืนจากดาดฟ้าของตึกสูงอันนี้อย่างแน่นอน

เขานั่งลิฟต์และขึ้นมายังชั้นดาดฟ้า

ชั้นนี้มีผู้อาศัยอยู่สองครอบครัว ด้านบนเป็นบันไดและปลายทางคือประตูเหล็ก เดิมทีประตูเหล็กควรจะล็อกอยู่ แต่ตอนนี้มันได้เปิดออกแล้ว

เซียวหยางเผยรอยยิ้มออกมาและเดินขึ้นไปบนบันได

ดาดฟ้ากว้างมากๆ เมื่อมองไปรอบๆก็มองเห็นช่องลมหลายๆอันและแทงก์น้ำขนาดใหญ่อันหนึ่งอยู่

มันเงียบสงบจนรู้สึกแปลกๆ

ในเวลานี้ ในด้านหลังของช่องลมที่อยู่ขอบๆดาดฟ้านั้น มีเสียงไม่พอใจดังออกมา

"แม่งเอ๊ย หายไปได้ยังไง"

คนๆนี้ใส่ชุดกีฬา บนปากยังบุหรี่อยู่ หลังจากทำภารกิจแล้วเขาจะชอบสูบบุหรี่ โดยเฉพาะเมื่อทำภารกิจผิดพลาด ทำให้เขารู้สึกหดหู่ เขาพึ่งจะสูบบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจากไป

ในเวลานี้เขาได้ยินเสียงฝีเท้า ทำให้นักฆ่าระมัดระวังตัวทันที

"แกเป็นใคร?"

นักฆ่ารีบหยิบมีดสั้นออกมาจากกระเป๋าที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พุ่งออกมาจากด้านหลังของช่องลม

เซียวหยางหัวเราะออกมาและพูดเบาๆ:"จะรีบไปไหน คุยกันก่อนสิ"

สีหน้าของนักฆ่าเคร่งขรึมทันที เขามองเห็นเซียวหยางอายุไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ร่างกายของเขามีแต่จุดอ่อน แต่ร่างกายของคนๆนี้เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันอันรุนแรงและน่ากลัวมากๆ

โดยเฉพาะสายตาคู่นั้น มันน่ากลัวราวกับเขากำลังจ้องตากับสัตว์ร้ายอยู่

"เจ้าคือคนที่ขับรถยนต์เมื่อสักครู่ใช่ไหม?"นักฆ่าเอ่ยปากหลอกถาม

"ในเมื่อเจ้ามองเห็นข้าจากกล้องเล็งปืนแล้ว ทำไมยังต้องถามอีก"

"น่าเสียดายอาวุธจำนวนมากที่อยู่บนตัวเจ้าจริงๆ เจ้าใช้มันไม่เป็นจริงๆ"

นักฆ่าไม่พอใจอยู่แล้ว เมื่อโดนเซียวหยางพูดจาดูถูกอีก ทำให้เขาโกรธมากๆ

"เด็กหนุ่ม แกกล้ามากที่ทำให้ข้าทำภารกิจไม่สำเร็จ ข้าจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย"

นักฆ่าเหมือนเสือดาวที่หมอบอยู่และพุ่งออกมา มีดสั้นพุ่งแทงใส่หน้าอกของเซียวหยางทันที

เซียวหยางไม่ได้ขยับร่างกายเลย เมื่อมีดสั้นห่างจากหน้าอกของเขาหนึ่งนิ้ว เขาก็ถอยหลังหนึ่งก้าว ในเวลาเดียวกันมือขวาของเขาก็ยกขึ้นมา และโจมตีใส่ข้อมือของนักฆ่า

มีเสียงกร๊อบแกร๊บดังขึ้น มือของนักฆ่าหักทันที และมีดสั้นก็ตกลงไปที่พื้น

เขาเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องและได้ผล เขาไม่ได้ลังเลอะไรเลย

ในขณะที่เซียวหยางเผยมือขวาออกมานั้น นิ้วมือของเขามีแหวนโบราณอันหนึ่งปรากฏ และนักฆ่าก็มองเห็นมันอย่างชัดเจน

ร่างกายของนักฆ่าสั่นเทาไม่หยุด ขนาดข้อมือของเขาโดนโจมตีจนกระดูกหัก แต่เขาก็ไม่ได้กรีดร้องออกมา

"เจ้า……เจ้าคือเซียวหยางและเป็นหัวหน้าของวิหารมังกร ?"

แหวนที่อยู่บนนิ้วมือกับอายุที่น้อยมากๆ และมีพลังที่น่ากลัวขนาดนี้ ทำให้เขานึกถึงกองกำลังใต้ดินที่แข็งแกร่งมากๆและทำให้ทุกคนที่ได้ยินเกิดความหวาดกลัว

เซียวหยางจากวิหารมังกร！

พวกเขาเอาชนะผู้มีอิทธิพลทั้งหมดในยุโรป อำนาจของพวกเขาน่ากลัวมากๆ

……

ห้องทำงานของท่านประธานที่อยู่ชั้นที่ยี่สิบห้าในหยุนซูกรุ๊ป

เย่หยุนซูกำลังดูเอกสารของบริษัท มือของเขาถือกาแฟอยู่ ในเวลานี้ จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น

"สวัสดี ไม่ทราบคุณเป็นใคร?"

"หยุนซู ข้าเอง ฟางสง"ในมือถือมีเสียงของจ้าวฟางสงดังขึ้น

เย่หยุนซูขมวดคิ้วทันที ทำไมคนๆนี้โทรมาอีกแล้ว

"ฟางสงเหรอ ไม่ทราบว่าคุณมีเรื่องอะไรเหรอ?"

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดก่อนหน้านี้ ทำให้เย่หยุนซูรู้สึกอายเล็กน้อย

เธอทิ้งอีกฝ่ายไว้ในร้านอาหารฝรั่งเพียงคนเดียว เรื่องนี้เธอก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน

"ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไร แค่อยากจะชวนเธอออกไปทานอาหารค่ำด้วยกันเท่านั้น"จ้าวฟางสงพูดผ่านสายโทรศัพท์

คืนนี้ไม่ได้ทานข้าวเท่านั้น สำหรับเย่หยุนซูแล้ว จ้าวฟางสงอยากได้ตัวเธอมากๆ คืนนี้เขาอยากจะเซอร์ไพรส์เย่หยุนซูด้วย

"ต้องขอโทษด้วยจริงๆ คืนนี้ข้าไม่ว่างจริงๆ"

สีหน้าของจ้าวฟางสงแย่มากๆ:"หยุนซู ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ค่อยพอใจข้า เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ข้าไม่ได้เป็นคนพูดว่าข้าเป็นคนช่วยเหลือเรื่องการทำธุรกิจกับโจวเจี้ยนต๋า แต่เป็นน้องสาวของเจ้าต่างหากที่พูดมันออกมา ข้าก็จนปัญญาจริงๆ"

"ครั้งนี้ข้าอยากจะคุยกับเจ้าจริงๆ ยังไงซะจ้าวซื่อกรุ๊ปของพวกเราก็มีอิทธิพลในเมืองหยินโจวเหมือนกัน บางทีพวกเราอาจจะได้ทำธุรกิจร่วมกันในอนาคตข้างหน้าก็ได้"

เย่หยุนซูขมวดคิ้ว"ครั้งที่แล้วข้าก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน ถ้าหากเจ้าอยากจะคุยเรื่องทำธุรกิจร่วมกัน ข้าก็อยากจะไปคุยเรื่องนี้กับเจ้าเหมือนกัน"

"โอเค เดี๋ยวข้าจะส่งเวลาและตำแหน่งไปให้เจ้าทางมือถือ แค่นี้ก่อนก็แล้วกัน บายๆ"

ในห้องส่วนตัวของโรงแรมทงไท่ในเมืองหยินโจว จ้าวฟางสงกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ เขามองดูทิวทัศน์อันสวยงามที่อยู่ด้านนอก แต่เขากลับรู้สึกเสียดาย

ครั้งที่แล้วถ้าไม่มีไอ้เศษสวะอย่างเซียวหยางเข้ามายุ่ง เขาคงจะได้เย่หยุนซูมาครอบครองแล้ว คงไม่จำเป็นต้องทำเรื่องยุ่งยากเหมือนวันนี้อีก