เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 25

เซียวหยางเดินตามออกไป เขามองเห็นเจียงเซิ่งหนานได้โทรศัพท์ออกไปแล้ว ทำให้เขาโล่งอกทันที

เดี๋ยวต้องหาโอกาสจากไปก่อน เขามาร้านบาร์กลางคันแบบนี้ ไม่ได้มาเพื่อทำคดี

ผ่านไปสักพัก มีชายร่างใหญ่กระแทกประตูและเดินเข้ามา และตะโกนด้วยความตกใจ:"เฮียเสือ แย่แล้ว ด้านนอกมีตำรวจ มีรถตำรวจหลายคันล้อมร้านบาร์เอาไว้แล้ว พวกเรารีบหนีกันเถอะ"

เมื่อเฮียเสือได้ยิน เขาก็รีบกระโดดขึ้นมาจากโซฟา เขากำมือแน่นจนเกิดเสียงเสียดสีกัน

"แม๊งเอ๊ย ซวยจริงๆ รีบเอาสิ่งของไปซ่อนในห้องน้ำ ด้านในร้านบาร์จะต้องมีสายลับอย่างแน่นอน รีบๆหาสายลับออกมาและฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ตำรวจไม่มีหลักฐานก็จับพวกเราไม่ได้！"

ในเมื่อโดนปิดล้อมเอาไว้แล้ว อยากหนีก็หนีไม่รอด ตอนนี้ต้องฆ่าสายลับก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน

ในห้องส่วนตัวเกิดความวุ่นวาย พวกเขารีบเก็บยาเสพติด ลูกน้องหลายสิบคนรีบใส่ลูกกระสุนเข้าไปในปืน มีบางคนถือมีดยาวอยู่ พวกเขาเดินออกมาด้วยความท่าทางดุร้าย

เซียวหยางหรี่ตาตัวเอง เขามองเห็นคนพวกนี้พอดี เขาจับจมูกของตัวเองและพูดด้วยรอยยิ้ม:"สารวัตรเจียง ข้าดื่มเหล้าเยอะไปหน่อย ข้าขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"ไปเลย ไปเลย อย่ามารบกวนข้าอีก"เจียงเซิ่งหนานกำลังรอตำรวจคนอื่นเข้ามาสนับสนุนและกำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ทำให้เธอไม่ได้สนใจสถานการณ์รอบๆเลย

เซียวหยางเผยรอยยิ้มออกมา และหายตัวไปในฝูงชน เขาไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำเฉยๆ แต่ไปเพื่อจัดการปัญหาบางอย่าง

คนที่ทำการค้าขายแบบนี้ พวกเขาเป็นคนที่ฉลาดมากๆ พวกเขารู้ว่าตอนนี้โดนตำรวจล้อมไว้แล้ว พวกเขาอยากจะหาเซียวหยางกับเจียงเซิ่งหนานเพื่อฆ่าพวกเขาปิดปาก

เซียวหยางไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยาก ดังนั้นเขาก็เลยไปจัดการคนเหล่านี้ก่อน

เมื่อเดินเข้าไปในฝูงชน เซียวหยางเดินได้รวดเร็วราวกับปลาไหล เขามาถึงข้างๆของชายร่างอ้วนคนหนึ่ง เพราะผู้ชายคนนี้กำลังมองหาคนที่น่าสงสัยอยู่

เมื่อพวกเขาสองคนสบตากัน เซียวหยางเผยรอยยิ้มอบอุ่นออกมา จากนั้นก็ลงมืออย่างรวดเร็ว หมัดของเขาต่อยใส่อีกฝ่ายทันที

การโจมตีของเซียวหยางนั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นเลย เพราะคนที่เต้นอยู่นั้น พวกเขานึกว่าคนที่นอนกองอยู่บนพื้นเพราะเมาเหล้า

เซียวหยางหายตัวไปในฝูงจนอีกครั้ง เขาเดินอย่างช้าๆ เมื่อเดินผ่านห้องส่วนตัว เซียวหยางหยุดนิ่งชั่วครู่ จากนั้นค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ

การกระทำของเขา ทำให้เฮียเสือสังเกตเห็น เฮียเสือตะโกนออกมาทันที:"ตามไปดูสิ"

มีลูกน้องสี่คนรีบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ เวลาผ่านไปสักพัก

ตูมๆ เคร้ง！

มีเสียงดังออกมาจากห้องน้ำ เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที เสียงเหล่านั้นก็เงียบหายไป จากนั้นเซียวหยางสะบัดเสื้อของตัวเองและเดินออกมาจากห้องน้ำ

ในเวลานี้ จู่ๆก็มีตำรวจในเครื่องแบบกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามา และล้อมทุกคนที่อยู่ในร้านบาร์เอาไว้

"ห้ามขยับ ตำรวจกำลังปฏิบัติหน้าที่ รีบนั่งลงเดี๋ยวนี้และเอามือสองข้างไว้เหนือศีรษะ รีบหยิบบัตรประชาชนออกมาด้วย！"

เจียงเซิ่งหนานรีบลุกขึ้นมาและตะโกน:"หัวหน้าของพวกมันอยู่ในห้องส่วนตัว รีบๆล้อมห้องนั้นเอาไว้！"

เมื่อลูกน้องพวกนั้นมองเห็นตำรวจพุ่งเข้ามาก พวกเขาก็รีบหาโอกาสหนีทันที แต่ผ่านไปไม่นาน พวกเขาก็โดนตำรวจจับกุมตัวเอาไว้

ผ่านไปไม่นาน คนที่ค้าขายยาเสพติดถูกจับกุมตัวทั้งหมด เจียงเซิ่งหนานมองหน้าคนเหล่านี้ จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วทันที

"แย่แล้ว หายตัวไปหลายคนเลย"

"หัวหน้าเจียง ในห้องน้ำมีหลายคนนอนสลบอยู่"

ในเวลานี้ มีตำรวจหลายคนยกคนเหล่านั้นออกมา คนเหล่านี้มีรูปร่างสูงใหญ่และบึกบึน พวกเขาเป็นคนที่มีทักษะการต่อสู้ที่ร้ายกาจมากๆ แต่ตอนนี้พวกมันนอนสลบอยู่บนพื้นเหมือนหมาเลย

คนพวกนี้นอกจากกระดูกหักแล้ว ฟันของพวกเขายังหลุดออกจากปากด้วย พวกเขาโดนจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มีคนๆหนึ่งบาดเจ็บหนักกว่าคนอื่นๆ กระดูกซี่โครงหักไปถึงสามซี่

เรื่องที่ทำให้พวกเขาจนปัญญาก็คือ พวกเขาไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร พวกเขามองไม่เห็นหน้าอีกฝ่ายด้วยซ้ำ พวกเขารู้สึกตาพร่ามัว จากนั้นก็โดนโจมตีจนสลบไป

"หัวหน้าเจียง นี่เป็นฝีมือของเจ้าเหรอ? ร้ายกาจจริงๆ！"

"คนๆนี้ชื่อเฉียงจื่อ เป็นนักสู้ที่มีชื่อเสียงมากๆ ห้าหกคนยังสู้เขาไม่ได้เลย หัวหน้าเจียง ฝีมือของเจ้าแข็งแกร่งขึ้นไม่น้อยเลย"

ตำรวจพวกนั้นรีบเอ่ยคำพูดชื่นชม ถึงแม้หัวหน้าเจียงจะมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา แต่เธอสามารถจัดการนักสู้พวกนี้ได้ในคราวเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามองเห็นเรื่องแบบนี้

"หัวหน้าเจียง ครั้งนี้เจ้าทำลายแผนการค้าขายยาเสพติดได้ เจ้าคงจะถูกเรียกกลับมาที่หน่วยสอบสวนอย่างแน่นอน"