เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 26

ผู้ชายที่บกพร่องทางเพศ？

สีหน้าของจ้าวฟางสงเปลี่ยนไปทันที ได้เซียวหยาง แม่งเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ไม่เช่นนั้นไม่มีทางหลงเหลือรอยฝังใจที่บกพร่องทางเพศของกูให้เย่หยุนซูได้หรอก

“เซียวหยาง คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน？”คิ้วที่งดงามของเย่หยุนซูขมวดแน่น พูดอธิบายอย่างเก้ๆกังๆ：

“ประธานจ้าว คุณอย่าเข้าใจผิดนะ”

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เพื่อนเซียวช่างมีอารมณ์ขันจริงๆเลยนะ ”

จ้าวฟางสงกัดฟันยิ้มพร้อมพูดว่า : “ในเมื่อเพื่อนเซียวกลับมาแล้ว ผมได้จองห้องดีลักซ์ที่โรงแรมรอยัลไว้แล้ว ตอนนี้พวกเราออกเดินทางกันเถอะ”

“ประธานจ้าว ไม่งั้นเราก็หาอะไรทานที่ด้านล่างของบริษัทสักหน่อยแล้วกัน ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนั้น”

“เย่หยุน คุณไม่ต้องสงสัยในความจริงใจของผม ครั้งก่อนผมเข้าใจผิดเพื่อนเซียวนิดหน่อย หวังว่าครั้งนี้จะคลายปมในใจ พูดคุยกันดีๆสักหน่อย”

จ้าวฟางสงมองไปยังเซียวหยางทันที ฝืนยิ้มออกมาแล้ว

เซียวหยางยักๆไหล่ครู่หนึ่ง “ผมได้ทั้งนั้นแหละ”

“งั้นก็ได้ เราลงไปกันเถอะ”

พวกเขาสามสี่คนมาถึงลานจอดรถชั้นใต้ดิน เอารถรถบีเอ็มดับเบิลยูไปซ่อม ทำได้เพียงนั่งรถของ จ้าวฟางสง

จ้าวฟางสงเปิดประตูรถข้างที่นั่งคนขับอย่างสุขุมมาก ยิ้มให้กับเย่หยุนซูแล้ว เหมือนว่ากำลังส่งสัญญาณในนั่งที่เบาะข้างคนขับ

ในเวลานี้ เซียวหยางเปิดประตูหลังรถ จับมือที่ขาวสะอาดดั่งหยกของเย่หยุนซู ทั้งสองคนนั่งลงที่เบาะด้านหลังด้วยกัน

เย่หยุนซูเกิดความหวั่นไหวในใจ รีบดึงมือกลับมาแล้ว เหลือบมองเซียวหยางแวบหนึ่ง

จ้าวฟางสงเห็นว่าเย่หยุนซูไม่ได้สนใจตัวเอง แต่ไปนั่งด้านหลังกับเซียวหยางแล้ว รู้สึกหม่นหมองมาก

เขามองเซียวหยางทางกระจกด้านหลังแวบหนึ่ง มุมปากเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายอย่างยากที่จะสังเกตเห็น รอก่อนเถอะ คืนนี้กูจะสงสารมึงให้ดีๆ！

ออกมาจากลานจอดรถแล้ว จ้าวฟางสงแสดงทักษะการสื่อสารอย่างเต็มที่ในฐานะท่านประธานอย่างเขา ปรับบรรยากาศอย่างไม่หยุดหย่อน เพียงแต่เย่หยุนซูและเซียวหยางตอบกลับไม่กี่ประโยคแบบลวกๆขอไปที บรรยากาศยิ่งแปลกประหลาดขึ้นแล้ว

จ้าวฟางสงขับรถปอร์เช่ คาเยนน์ ขับๆไป ก็ขับเข้าซอยเล็กๆที่ลับตาคนแล้ว

ไฟรายทางที่สลัวกระพริบอย่างไม่หยุดหย่อน แทบจะไม่มีคนเดินเท้า เย่หยุนซูยังคิดว่าเขาอยากจะขับผ่านทางลัดไปยังโรงแรมรอยัลก็ไม่ได้พูดอะไร

แต่จู่ๆรถของจ้าวฟางสงจอดลงกะทันหันแล้ว

“ทำไมจอดรถแล้ว？”เย่หยุนซูพูดถาม

“มีคนขวางทางด้านหน้าไว้”

จ้าวฟางสงพูดอธิบายหนึ่งประโยค แอบมีความสุขในใจ

ในที่สุดก็มาแล้ว

ด้านหน้ารถปอร์เช่ คาเยนน์ มีผู้ชายสักลายสี่คน ไว้ผมสั้น ในมือถือแท่งเหล็กเคลือบสังกะสี หน้าตาดุร้าย แค่มองก็ไม่ใช่คนดี

พวกเขาจ้องมองในรถอย่างหยอกล้อ

คิ้วที่งดงามของเย่หยุนซูขมวดแน่น คิดไม่ถึงว่าจะเจอพวกอันธพาลเหล่านี้ได้ทุกที่

“เซียวหยาง แจ้งความเถอะ”เย่หยุนซูพูดหนึ่งประโยคด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถึงยังไงเป็นสังคมแห่งกฎเกณฑ์ ตำรวจมาแล้วทุกอย่างก็แก้ปัญหาได้แล้ว

“อย่าเพิ่งแจ้งความก่อน ดูว่าพวกเขาจะทำอะไร？”

จ้าวฟางสงรีบกีดกันแล้ว

ล้อเล่น แจ้งความแล้วเขายังจะเสแสร้งได้อย่างไร ในความเป็นจริง ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เขาจัดการทั้งหมด

เขาให้หลิวเฉียงหาพวกอันธพาลที่ชกต่อยเป็นในสังคมสักสามสี่คน ถึงตอนนั้นหาโอกาสต่อยเซียวหยางยกหนึ่งและหลังจากนั้นตัวเองค่อยมาเป็นวีรบุรษช่วยสาวงาม

ยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ดาบสองคม

สถานที่ที่พวกเขานัดก็คือซอยเล็กๆซอยหนึ่ง จ้าวฟางสงให้พวกอันธพาลแสร้งชิงเงินและขืนใจ เซียวหยางขึ้นไปก่อน หลังจากที่จัดการอย่างโหดเหี้ยมยกหนึ่งแล้ว เขาค่อยออกโรง

อีกอย่างเพื่อที่จะแสดงออกมาให้สมบูรณ์แบบ เขากำชับหลิวเฉียงว่าจะต้องลงมือยังไงเป็นพิเศษ ให้อีกฝ่ายให้ความร่วมมืออย่างไร

เขาคิดว่าตัวเองไม่ไปเป็นผู้กำกับการแสดง ก็แม่งใช้คนเก่งไม่สมกับความสามารถแล้ว

อย่ามองว่าจ้าวฟางสงบกพร่องทางเพศ แต่ว่าเขาฝึกเทควันโดมาตั้งแต่เด็ก ยังคงมีอยู่พื้นฐานของกังฟู

กระบวนท่าที่งดงามของเทควันโด เป็นเครื่องมือการตอแหลที่ดีที่สุด