เย่เสี่ยวหว่านบอกว่าเป็นจ้าวฟางสงจากตระกูลจ้าวในหยินโจว
จ้าวฟางสงชอบเย่หยุนซูมาโดยตลอด ทั้งสองรู้จักกันมาหลายปีแล้ว ในเวลานั้น ตระกูลเย่ตั้งใจจะให้เย่หยุนซูแต่งงานกับจ้าวฟางสง
แต่ต่อมาก็มีเซียวหยางปรากฏตัวขึ้นมาจากที่ใดก็ไม่ทราบ แถมจู่ๆ ท่านผู้เฒ่าตระกูลเย่ก็ยืนกรานว่าเย่หยุนซูจะต้องแต่งงานกับเซียวหยาง ดังนั้นทุกอย่างจึงจบลง
เมื่อเวลาผ่านไป จ้าวฟางสงก็แต่งงานกับภรรยา แต่ภายหลังก็หย่าร้าง ไม่รู้เป็นเพราะว่าเขาเหงาหรือเปล่าดังนั้นจึงคิดถึงเย่หยุนซูอีกครั้ง
นอกจากนี้เขายังรู้ว่าเย่หยุนซูแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะคืนดีกับเย่หยุนซูโดยมีเย่เสี่ยวหว่านเป็นสะพานเชื่อม
แต่ก่อนที่เย่เสี่ยวหว่านจะได้พูดอะไร เหตุการณ์ในวันนี้ก็เกิดขึ้น ดังนั้นเย่เสี่ยวหว่านจึงคิดไปว่าจ้าวฟางสงช่วยเย่หยุนซูอย่างลับๆ
เมื่อคิดดูแล้วก็ใช่ เกรงว่าในหยินโจวคงมีเพียงไม่กี่คนอย่างจ้าวฟางสงที่มีความแข็งแกร่งเช่นนี้ และสามารถทำให้โจวเจี้ยนต๋ามองเห็นในสายตาได้
“ถ้าเป็นเขาจริงๆ ก็เป็นไปได้”
"ชายคนนี้หย่าร้างและกำลังรอที่จะแต่งงาน ถ้าเขามีความสนใจในเย่หยุนซูจริงๆ อย่างนั้นก็เป็นโชคของตระกูลเย่เรา"
"ใช่ ถ้าตระกูลเย่สามารถเกาะตระกูลจ้าวได้ อีกทั้งยังได้รับความร่วมมือจากตระกูลโจว อย่างนั้นไม่แน่ว่าเราอาจได้เป็นหนึ่งในตระกูลชั้นหนึ่งแล้ว"
คุณหญิงเฒ่าพยักหน้าบ่อยครั้งขณะฟังสิ่งที่ญาติมิตรพูด หรือว่าคุณหญิงเฒ่าอย่างฉันจะได้เห็นวันนั้นจริงๆ ก่อนตาย
เย่หยุนซูกังวลใจทันที “พวกคุณกำลังพูดถึงอะไร ฉันแต่งงานแล้ว เรื่องแบบนี้จะมาเกี่ยวข้องกับฉันยังไง?”
หลิวฉ่ายเสียส่งสายตาดูถูกลูกสาวของเธอและพูดว่า "เด็กโง่ แต่งได้ก็หย่าได้สิ ยังไงเสียลูกก็ไม่ชอบไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นมาตั้งนานแล้ว ลูกก็อยากจะหย่าไม่ใช่หรือไง รีบใช้โอกาสนี้เถอะ”
"แต่..."
แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเซียวหยาง แต่เมื่อเธอพูดถึงการหย่าร้างจริงๆ เธอก็ยังรับไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้ว คนที่อยู่ด้วยกันภายใต้ชายคาเดียวกันเป็นเวลาสามปี แม้แต่หมาแมวก็ยังมีความรู้สึก
“คุณหญิงเฒ่า ทำไมหม้อทองสัมฤทธิ์ใบนี้ดูคุ้นตาจัง ฉันเคยเห็นมันที่บ้านของหยุนซู” หลิวฉ่ายเสียมองไปที่หม้อทองสัมฤทธิ์ซึ่งวางอยู่ในตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุดและถามด้วยท่าทางที่งุนงง
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คุณหญิงเฒ่าก็ยิ่งยินดีมากขึ้น "ถูกต้อง หม้อทองสัมฤทธิ์ใบนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่หยุนซูมอบให้ฉัน ท่านเว่ยตรวจสอบดูแล้ว หม้อทองสัมฤทธิ์นี้เป็นสมบัติของราชวงศ์ฮั่น มูลค่าอย่างน้อย 50 ล้านหยวน"
"พวกเธอมีน้ำใจแล้ว"
ทั้งครอบครัวหลิวฉ่ายเสียมองหน้ากัน หม้อทองสัมฤทธิ์ใบนี้แพงจนถึงขนาดมีมูลค่า 50 ล้านหยวนจริงหรือ?
50 ล้าน กล้าให้ของแบบนี้เป็นของขวัญวันเกิด!
ท่าทางของหลิวฉ่ายเสียเปลี่ยนไปในทันที ให้ตายเถอะ เซียวหยาง!
นั่นคือสมบัติ 50 ล้านหยวนเชียวนะ ถ้าขายมันก็จะสามารถซื้อเครื่องประดับเงินทองและเสื้อผ้าสวยๆ ได้กี่ชิ้น
ใช้โชคทั้งชีวิตไปแล้วถึงได้เก็บของดีได้ขนาดนี้ แต่ดันไปมอบให้คนอื่น!
เดิมทีหลิวฉ่ายเสียมีความสุขมาก แต่เมื่อคิดว่าเงิน 50 ล้านหยวนหลุดลอยไปโดยเปล่าประโยชน์ เธอก็หมดคอารมณ์ไปในทันที
หลังจากพูดคุยอย่างเป็นกันเอง หลิวฉ่ายเสียก็ขอตัวออกมา คุณหญิงเฒ่าเองก็ไม่ได้รั้งพวกเขา
……
วันต่อมาเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เย่หยุนซูพาเซียวหยางไปที่ร้านอาหารอ่าวน้ำหอม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดชราชาพิโรธ