เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 111

ตอนที่ 111ฉันหึงเขา2

เสียงแหบและเย็นชาดังขึ้น “เป็นไง ครั้งนี้จะใช้กลวิธีลูกไม้อะไรอีก?”

หล่อนหันหลังกลับไป

ใบหน้าอันเย็นชาของเป่หมิงโม่ก็โผล่เข้ามา

ตัวเกร็งจนสั่นไปหมด

เมื่อหล่อนตั้งสติขึ้นมาได้ จึงขมวดคิ้วขึ้น “นี่เป็นห้องน้ำหญิง...”

เอาเถอะ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ถูกบังคับให้กินน้องชายของเขาในห้องน้ำ หล่อนก็เห็นเขาเป็นโรคจิตประจำห้องน้ำแล้ว

ดังนั้นการปรากฏตัวของเขา แม้ว่าจะทำให้หล่อนตกใจ แต่ก็ไม่ถึงขั้นทำให้เสียสติ

เป่หมิงโม่ทำท่าทีฮึดฮัด ยื่นมือไปล็อคประตู

เดินตรงเข้าไปหาหล่อน “ตอบผมมา”

สีหน้าของหล่อนซีดเซียว เพราะความตื่นกลัวเมื่อครู่ทำให้หล่อนยิ่งปวดท้องมากขึ้น

ไอ้หมอนี่ไม่มาคงจะดีกว่า พอเห็นเข้าแล้วหล่อนก็นึกถึงวิดีโอของSosoในคืนวันนั้น

“ตอบอะไร? ตอบว่าฉันจะใช้ลูกไม้อีกงั้นเหรอ?” หล่อนกัดฟัน พูดขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ “การแข่งขันครั้งนี้ นายเป็นคนกำหนดหัวข้อตอนแข่งเอง และต้องปฏิบัติในสนามสอบเลย ฉันจะไปเล่นแง่อะไรได้อีกล่ะ?”

เขาเดินเข้ามาใกล้หล่อน ยิ้มเยาะ “แน่นอนสิ เธอมันไร้ความสามารถ แต่ความสามารถที่คุณมีก็คือหลอกใช้ผู้ชาย! ทำไม ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ทนความเหงาไม่ไหวแล้วงั้นเหรอ?”

เขาค่อยๆก้าวเข้ามาประชิดหล่อน มือของหล่อนประคองท้องที่ปวดไว้ เหงื่อไหลพรากเต็มหน้า

หล่อนจ้องไปที่หน้าเขา ความโกรธที่อดกลั้นไว้หลายวันปะทุขึ้น “ผู้ชายคนอื่นอะไรกัน? เป่หมิงโม่คุณพูดจาไร้เหตุผลยั่วยวนกวนประสาทจริงๆเลย!”

“ฉันไร้เหตุผลกวนประสาท?” สายตาของเขานิ่งไป มือโอบไปที่เอวเรียวเล็กของหล่อน อุ้มหล่อนขึ้นไปบนอ่างล้างหน้า

กู้ฮอนตกตะลึง!

ยกเท้าจะเหยียบเขา แต่เขากลับหลบทันอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังถูกเขาจับไว้แน่น

“เล่นหยอกเย้ากับซุนจุนฮาว ให้เขาวาดรูปให้ เธอคิดว่าจะผ่านไปได้งั้นเหรอ?”

น้ำเสียงแหบแห้งเย็นชาของเขาแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

หล่อนโมโหจนพูดตะโกนขึ้น “ไอ้สารเลว! หยอกเย้าอะไรกัน? นายพูดมาได้ไงว่าฉันทนเหงาไม่ได้ ในเมื่อคนที่นอนโอบกอดอยู่ในอ้อมอกของSosoก็คือนาย!”

“…..” เขานิ่งชะงักไป

กลิ่นหอมหวนของหล่อนพร้อมความโกรธเคืองคละเคล้าไปในลมหายใจของเขา

เขาตื่นตกใจขึ้น

ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เขารู้สึกคิดถึงกลิ่นและความรู้สึกนี้เหลือเกิน....

มือของเขาจับไปที่ชายกระโปรงของหล่อน...

“ใครบอกว่าฉันไปนอนกอดอยู่ในอ้อมอกของSoso? ” เสียงของเขาทุ้มต่ำแหบแห้งลง

น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความผิดหวังอย่างมาก!

หล่อนเริ่มกระวนกระวาย ค่อยๆหรี่ตาลง ความปวดท้องที่ทวีมากขึ้นทำให้หล่อนเหงื่อออกที่หน้าผากเต็มไปหมด

กัดฟันพูดขึ้น “หึ! วันนี้Sosoก็มาไม่ใช่เหรอ? เป่หมิงโม่ ถ้านายซื่อสัตย์กับหล่อน ก็อย่ามาแตะต้องฉัน! นายทำแบบนี้ฉันรู้สึกทุเรศ!”

เขาขมวดคิ้ว นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

ทันใดนั้น เขายิ้มเย้ย

หล่อนโมโหจนยิ่งฉุนเฉียวมากขึ้น

เขาขมวดคิ้วมากขึ้น จับหล่อนไว้แน่น พูดใส่อารมณ์ “….Sosoบอกเรื่องนี้กับเธอเหรอ?”

“ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็ไม่ต้องทำสิ!” หล่อนบ่นพึมพำ

เขาพูดต่อ “ฟังนะ กู้ฮอน! ฉันจะพูดเพียงแค่หนึ่งครั้ง คืนนั้นSosoไม่สบาย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น! เธอจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่!”

“…..” หล่อนหยุดชะงักมองเขา คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะอธิบายให้หล่อนฟัง

ใจเริ่มอ่อนลง

“แต่เธอน่ะ ฉันเคยบอกไว้ ไม่อนุญาตให้เธออยู่กับผู้ชายคนอื่นตอนที่ฉันไม่อยู่ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่อภัยเธอแน่!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความเหน็บแนม

จนทำให้หล่อนเสียวสันหลังวาบ

เขาหายใจรด พลางลูบไล้ไปที่ตัวของหล่อนพลาง....

กู้ฮอนรู้ดีว่าเขาทำแบบนี้ต้องการอะไร หล่อนร้อนใจ พยายามขัดขืน

หล่อนพยายามกันเขาออก จิกเท้าแน่น

แต่กลับถูกดันจนต้องถอยหลังไป

หล่อนปวดท้องมากขึ้นจนไร้เรี่ยวแรง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

“หยุด...เป่หมิงโม่หยุด...เจ็บ...”

เขายกก้นหล่อนขึ้น เบียดตัวของเขาที่ทั้งใหญ่ทั้งแข็งแรงเข้าไป

“ผมหยุดแล้วนะ....” เขาหัวเราะอย่างมีเลศนัย