เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 126

ตอนที่126เกียรติยศพิเศษ1

กู้ฮอนนั้นได้ฝันเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก ในความฝัน เธอนั้นได้จับมือของลูกทั้งสอง มีความสุขอย่างมากมาย

เลยทำให้เธอนั้นยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

ตอนที่เธอกำลังลืมตานั้นสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั้นอยู่ในสายตาของเธอ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านผู้หญิง”

กู้ฮอนนั้นตกใจอยู่แต่ไม่แสดงออก

หลังจากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ นอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใคร “คุณ...........คุณเรียกฉันงั้นหรือ ? “

“ใช่แล้วค่ะ ท่านผู้หญิง” ผู้หญิงวัยกลางคนนั้นยิ้มเล็กน้อย “ฉันเป็นผู้ดูแลปราสาทในบาร์เซโลน่าของท่านผู้ชายค่ะ ท่านเป็นผู้หญิงสามารถเรียกฉันว่าป้าฝู”

ปราสาท ? ตอนนี้เธอจึงได้สติขึ้นมา

หลังจากที่เธอนั้นลุกจากเตียง ขาแรกที่สัมผัสก็คือพรมที่แสนจะนุ่มเป็นอย่างที่สุด

“ท่านผู้ชายที่คุณพูดก็คือเป่หมิงโม่ ? “ เธอก็รีบไปที่ระเบียงเพื่อที่จะเปิดหน้าต่าง

วินาทีนั้น นอกหน้าต่างก็ได้มีสายน้ำที่สดสะอาดใส แผ่นน้ำนั้นสีลึกสดใสกว่าหยกเสียอีก และยังงดงามยิ่งกว่าทับทิมเสียนั่น สวยจนเสมือนของปลอม ซึ่งยากจะพรรณนาออกมาทั้งหมด แม่น้ำที่ล้นเต็ม และแสงที่สาดส่อง คลื่นกระทบเหมือนกับเด็กนั้นกำลังเล่นอยู่ในแม่น้ำ ไม่นิ่ง มีแสดงที่งดงามออกมา

แม่น้ำทั้งสองฝั่ง ก็ได้มีแสงเงาของปราสาทอื่น ๆ สะท้อนออกมาเป็นชั้น ๆ ดูไปแล้วก็รู้ว่าเป็นสถานที่ของคนมีเงิน

“ใช่แล้วค่ะ “ ป้าฝูพูดด้วยมารยาทและอธิบายต่อว่าที่กำลังเห็นอยู่นี้คือแม่น้ำบาซอส ท่านผู้ชายได้บอกไว้ว่า หากท่านผู้หญิงตื่นแล้ว ก็สามารถเที่ยวดูรอบ ๆ ได้ “

“จริงหรือ ? “ ครั้งแรกที่มาเมืองนี้ แล้วที่นี่ก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งปติมาธรรม ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงอารมณ์ดีขนาดนี้ “แล้วท่านผู้ชายของพวกคุณล่ะ ?”

ป้าฝูคิดว่ากู้ฮอนนั้นเป็นเพื่อนร่วมทริปของเป่หมิงโม่เลยรีบตอบไปว่า “ท่านผู้ชายมาที่นี่ก็มักจะมีเรื่องมากมายที่จะต้องทำ หากท่านผู้หญิงอยากไปไหนก็บอกคนขับรถได้เลยนะคะ”

“ที่คุณพูดคือ เป่หมิงโม่ชอบมาที่นี่ ? ” กู้ฮอนนั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง เธอคิดว่าคนที่เย็นชาอย่างเขานี้ นอกจากจะอยู่ในห้องทำงานแล้ว นอกจากจะออกไปต่างพื้นที่ทำธุระ ซึ่งไม่ใช่คนที่จะเดินทางไปมั่ว ๆ

ป้าฝูนั้นขมวดคิ้ว แล้วก็พูดว่า “ดิฉันเป็นคนดูแลที่นี่มากกว่าสามสิบปี ถึงแม้ท่านผู้หญิงเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้มาที่นี่ แต่ ไม่ว่าท่านผู้หญิงและท่านผู้ชายจะมีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่ขอให้ท่านผู้หญิงเคารพท่านผู้ชายด้วยนะคะ”

ชัดเจนว่า ป้าฝูไม่ชอบคำพูดที่กู้ฮอนนั้นพูดออกมา

กู้ฮอนก็พูดกะตุกะตักว่า “สามสิบปี ? ”

แต่ คำพูดของป้าฝูที่ทำให้เธอนั้นต้องสั่นสะเทือนไปทั้งใจก็คือ “ท่านผู้หญิงเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้มาที่นี่”

ป้าฝูก็พยักหน้า “ตั้งแต่ฉันเล็กจนโตก็ติดตามคุณนาย ปราสาทหลังนี้ก็คือคุณแม่ของคุณนายนั้นเหลือไว้เป็นมรดก หลังจากที่คุณนายนั้นจากโลกนี้ไป คุณผู้ชายก็มารับต่อ”

ป้าฝูก็อยู่ข้าง ๆ ดูแลอยู่

“อืม ป้าฝู ขนมที่คุณทำนี่อร่อยมากเลยนะ “

“ท่านผู้หญิง นี่คือ Tortilla-De-Patata เป็นอาหารที่ขึ้นชื่อของเมืองนี้ ท่านผู้ชายชอบกินมาก

“อืม..........” ไม่ใช่เพียงแค่ไข่หนึ่งฟองและมั่งฝรั่งหรอกหรือ ?

ดีละ เธอนั้นไม่รู้ภาษาสเปน แต่อาหารนั้นไม่ต้องใช้ภาษาในการมาถ่ายทอด “อู้วววว เนื้อชิ้นนี้อร่อยมากเลย”

“นี่คือ Chorizo ก่อนที่ท่านผู้ชายจะออกจากเมืองนี้ ก็ต้องเตรียมไว้บ้าง”

“อืมอืม” ก็ไม่ใช่เป็นเพียงแค่เนื้อหรอกหรือ ?

กู้ฮอนก็ได้กินไปทีละคำ ป้าฝูก็ได้พูดออกมาเป็นภาษาสเปน แกล้งว่าเธอนั้นเป็นคนนอกพื้นที่แล้วจะทำไม ?

แต่ ป้าฝูนั้นพูดอะไรทุกประโยคล้วนเป็นท่านผู้ชาย เลยทำให้เธอนั้นแปลกใจเป็นอย่างมาก

“ป้าฝู ดูแล้วท่านผู้ชายของคุณนั้นชอบมีความสุขสบายนะ คุณพูดคือผู้หญิงคนแรกที่มาที่นี่ก็คือฉัน หรือว่าเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาเลย ?”

ป้าฝูมองด้วยสายตาที่เล็กว่า “ใช่แล้ว “