เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 127

ตอนที่127 เกียรติยศพิเศษ2

ความจริงแล้ว คืนที่ป้าฝูเห็นท่านผู้ชายอุ้มหญิงคนนั้นในอ้อมกอดนั้น ก็ตกใจเป็นอย่างมาก ท่านผู้ชายที่เล็กจนโตนั้น กลายเป็นมีนิสัยที่เยือกเย็น คิดว่าคงเป็นคนที่โสดจนช่วงสุดท้ายของชีวิต แต่ที่ไหนได้กลับอุ้มผู้หญิงเข้ามาในบ้านเสียเช่นนั้น

กู้ฮอนนั้นก็ได้อ้าตากว้างขึ้นแล้วพูดว่า “Soso เคยมาที่นี่ไหม ?”

“Soso คือใคร” ป้าฝูถาม

“อ๋อออออ” กู้ฮอนก็มีท่าทีที่ไม่เป็นธรรมชาติ แล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย แล้วก็ดื่มน้ำซุปไป

ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง ซูยิ่งหวั่นไม่ใช่คนที่เขารักเมื่อสิบปีที่แล้วหรือ ? ทำไมไม่เคยมาที่นี่ล่ะ ?

เธอและเป่หมิงโม่นั้นก็คงไม่อยู่นานขนาดนี้ แต่กลับได้รับเกียรติยศเช่นนี้ ?

แต่เดี๋ยวก่อน.....

เธอนั้นแอบมองป้าฝูที่มีท่าทางจริง เลยทำให้คิดไปถึงเรื่องคุณนาย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร กู้ฮอนนั้นรู้สึกมีความเย็นจืดชืด ขึ้นมา

วันนี้ กู้ฮอนอยู่ในปราสาท เหมือนกับคุณยายหลิวที่อยู่ในสวน เดินไปรอบ ๆ ในปราสาทวันละหลายรอบ

แน่นอน นอกจากทางเดินสองแห่งแล้ว ก็ยังมีห้องสุดท้ายอีกห้องหนึ่ง

ห้องนั้น เป็นประตูใหญ่ถูกล็อกไว้อยู่

เพราะว่าป้าฝูนั้นย้ำนักย้ำหนาว่า “ห้องชั้นสอง ท่านผู้หญิงห้ามเข้าไปเด็ดขาด ไม่งั้นหากทำให้ท่านผู้ชายโกรธแล้ว ผลที่ได้รับท่านผู้หญิงจะต้องรับเอง”

ตะวันตกดิน

กินข้าวมือเย็นเสร็จ

กู้ฮอนก็อยู่แต่ในห้อง ก็ได้แอบโทรศัพท์ได้หาหยางหยางและเฉิงเฉิง

และรู้ว่าทั้งสองนั้นปลอดภัยก็สบายใจแล้ว

แล้วก็ได้ไปแถว ๆ หน้าต่าง เธอนั้นก็ได้มองไปยังแม่น้ำที่สุดสวย

สายน้ำที่ไหลนิ่ง แสงตะวันที่สะท้อนจากแม่น้ำนั้น ทำให้รู้สึกมีพลังในชีวิตเป็นอย่างมาก ทำให้คน ๆ หนึ่งมีความเป็นธรรมชาติที่สุด

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอก็ได้รู้สึกว่า เธอนั้นก็ได้เดินลงจากห้อง แล้วก็วิ่งไปยังแถว ๆ แม่น้ำนั้น

ตอนที่เป่หมิงโม่กลับมาที่ปราสาทนั้น สิ่งที่แรกเห็นก็คือเงาของคน ๆ หนึ่ง

หน้าปราสาทยุคกลางศตวรรษหลังนี้ ริมแม่น้ำเต็มไปด้วยสีเขียว ทั้งตัวนั้นสวมเสื้อเหมือนคนรับใช้ในบ้าน ผมของเธอนั้นสยายไปทั่ว

ผู้หญิงนั้นอาบน้ำใต้แสงตะวัน สวยงามเหลือเกิน รอยยิ้มที่มีความสุข ขาสองข้างที่กระโดดออกจากหญ้าทั้งพื้นแผ่นดิน เหมือนกับกำลังระบำแห่งความสุขเช่นนั้น