ตอนที่ 131 แค่ช่วยเธอ2
โทมัสยิ้มอย่างกระหยิ่มกระหย่อง ดวงตาสีฟ้าเบนไปที่กู้ฮอนแล้วตอบยิ้มๆ “ฮ่ะ ๆ ตาถึงจริงๆ! บนตัวของสาวงามตะวันออกคนนี้ยังสวมสร้อยราคาเทียบเท่าเมืองเมืองหนึ่งด้วยนะครับ...”
กู้ฮอนตะลึง จ้องโทมัสอย่างดุร้าย!
เห็นชัดๆว่าสร้อยที่เธอสวมไม่ได้มีราคาขนาดนั้น มาตอนนี้ยังเอามันมาเล่นตลกอีก หลอกลวง!
เจ้าเศษเดนคนนี้!
เธอเม้มปาก โกรธจนพูดอะไรไม่ออก
แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ผู้ชมคนนั้นได้ฟังว่าเธอสวมสร้อยราคาสูงขนาดนั้นก็ตาโตเป็นไข่ห่านอย่างดีใจ-----
“สองแสนดอลล่า!”
“ห้าแสนดอลล่า!”
“ผมให้หนึ่งล้านดอลล่า...”
วินาทีนั้นท่ามกลางผู้หญิงทั้งสี่ราคาของเธอก็ไต่ขึ้นจนสูงสุด
โทมัสยิ้ม แววตาเต็มไปด้วยความโลภ!
อยู่ ๆ เสียง ‘ปัง’ ก็ดังสนั่น!
ดังจนราวกับลานกล้างแห่งนั้นถูกเขย่า!
ทุกคนตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ
หัวคิ้วของโทมัสย่นเข้าหากันแน่น
ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ ด้านล่างลานกว้างก็ปรากฏทางออกของแต่ละที่ จากนั้นผู้คนในชุดทหารกลุ่มหนึ่งก็ทะลักออกมา-----
“ห้ามใครขยับ! พวกคุณได้ถูกล้อมไว้หมดแล้ว!”
ต่อมาทั้งสนามก็มีเสียงกรีดร้องแหลม วิ่งพล่านจ้าละหวั่นราวกับหนูติดจั่น
โทมัสเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วคิดจะหนีไปในกลุ่มคน
ท่ามกลางความอลหม่าน ได้ยินเพียงเสียงปืนดังขึ้น “อา...” ทุกคนตกใจจนเงียบลง ขดอยู่ที่เดิมของตนไม่กล้าขยับ!
ร่างของกู้ฮอนเกร็งขึงจนค่อยๆแข็งไปแล้ว
จากนั้นดวงตาแวววาวของเธอก็ลืมขึ้นมองเห็นกลุ่มคนในเครื่องแบบทหารที่ทะลักเข้ามากำลังจัดแถวอย่างรวดเร็ว แบ่งเป็นสองแถว เหลือตรงกลางเป็นทางเดินหนึ่งสาย
ใบหน้าเย็นชา เคร่งเครียด ตั้งมั่นเข้าสู่สายตาของเธอ พุ่งเข้าไปกลางใจของเธออย่างรุนแรง...
เป่หมิงโม่-----
ต่อมากู้ฮอนถึงค่อยระลึกขึ้นได้ วันนี้ผู้ชายคนนี้สวมชุดสักซิโด้สูงศักดิ์หรูหรา ตอนที่ย่างก้าวมาหาเธอทีละก้าวนั้นความหวาดกลัวทั้งหมดของเธอก็ถูกปัดเป่าหายในทันที คล้ายกับว่าจมลึกเข้าไปในโคลนเหนียว นับตั้งแต่นั้นเธอก็เข้าใจขึ้นมา เป่หมิงโม่ ชื่อนี้ได้สลักลึกเข้าไปในกระดูกของเธอจนไม่สามารถถอนออกมาได้แล้ว
เขามาตรงหน้าเธอ พัดพาลมเย็นมาสายหนึ่ง ปลายนิ้วเย็นเฉียบสัมผัสหน้าผากขาวซีดของเธอ
ที่สัมผัสได้ ก็คือน้ำตาร้อนลวกของเธอ
“ไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าห้ามไปไหนซี้ซั้ว?”
ตอนที่เขาเอ่ยประโยคอันงดงามนี้ด้วยน้ำเสียงราวกับเชลโล่ ยามที่ความอ่อนโยนนั่นปัดผ่านใบหูของเธอ-----
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ