เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 162

ตอนที่162 ชีวิตที่น่าตื่นเต้น1

"ฮึ!" เขาพ้นเสียงออกมา ดวงตาสีดำเหมือนทะเลลึกจ้องมองเธอด้วยความโกรธเคือง หัวใจของเธออยู่ๆก็เต้นแรงขึ้นมา! พระเจ้าไม่ยุติธรรมจริงๆ ผู้ชายคนนี้ยังป่วยอยู่แท้ๆ แต่ยังสามารถดึงดูดคนได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เสน่ห์ของผู้ชายนี่น่ากลัวจริงๆ และยิ่งไปกว่านั้นชายคนนี้ภายนอกยังเหมือนกับสัตว์ร้ายที่อยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่หล่อเหลานั้น!

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมจะอาบน้ำเย็นเพื่อดับความร้อนทำไม?" เขาคำรามและคร่ำครวญ

หากไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเกิดความปรารถนา ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ไปอาบน้ำแน่ และยังทำให้เขาต้องอดทนกับส่วนนั้นที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ที่เขาไปอาบน้ำเย็นนั้นเพื่อให้ความร้อนในตัวนั้นหายไป!

ผู้หญิงคนนี้กล้าพูดได้อย่างไรว่าไม่เกี่ยวกับเธอ?

กู้ฮอนไม่ได้โง่ เพราะเคยเจอเขาในเหตุการณ์แบบนั้นมาก่อน และก็เข้าใจความหมายในสิ่งที่เขาพูด

แก้มของเธอร้อนขึ้นมา และก็จ้องมองที่เขา "ตัวเองมีอารมณ์แบบนั้นแล้วจะมาโทษคนอื่นได้เหรอ? และฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ ไม่ได้มีหน้าที่ช่วยคุณในส่วนนั้น! และอีกอย่าง ทำไมคุณไม่ไปหาซูยิ่งหวั่นของคุณล่ะ?"

ใบหน้าของเขาแข็งทื่อ! สีหน้าขึ้นสี

ด้วยไข้สูงและอาการเมาค้างทำให้เขารู้สึกเหนื่อยเพลีย

"เดี๋ยวผมค่อยจัดการคุณที่หลัง!" เขากัดฟันพูด "โทรไปหาฉิงฮัว ให้เขาโทรหาหมอเฉินมา......"

*

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ฉิงฮัวพาหมอเฉินมาด้วยความเร่งรีบ

หมอเฉินเป็นหมอส่วนตัวของตระกูลเป่หมิง

ก่อนที่ฉิงฮัวจะมาถึงที่นี้ เฉิงเฉิงและกู้ฮวนได้นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น รอหมอเงียบๆ

ฉิงฮัวค่อนข้างประหลาดใจที่กู้ฮอนอยู่ที่นี้ แต่เขาไม่ได้ถามอะไรมาก ก่อนพาหมอเฉินไปที่ห้องของเป่หมิงโม่......

หลังจากนอนพลิกไปพลิกมาอยู่นาน ไข้ของเป่หมิงโม่ก็เริ่มลดลงแล้ว

ฉิงฮัวรู้สึกโล่งใจ และเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เรียกเฉิงเฉิงด้วยความเคารพ "นายน้อยครับ อยู่ที่นี่คุณชินบ้างรึยังครับ? นายหญิงถามผม ถ้าคุณต้องการอะไรอีก ให้ผมนำมาให้คุณ"

เฉิงเฉิงเหลือบมองที่ฉิงฮัวและส่ายหัวอย่างไม่สนใจ "คุณไปบอกคุณย่า ว่าผมอยู่ที่นี่สบายดี ไม่ต้องกังวล และก็ช่วยดูแลเบลล่าก็พอครับ"

ฉิงฮัวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำพูดที่เรียบนิ่งของนายน้อยเฉิงเฉิง ดูเหมือนจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่......ก่อนหน้านี้นายน้อยยังโกรธกับเจ้านายอยู่ไม่ใช่เหรอ? แถมยังตั้งใจกินมาม่าและเคี้ยวพริกเพราะโกรธเจ้านาย? แต่ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจกัน?

กู้ฮอนเหลือบมองไปที่ฉิงฮัวที่กำลังใช้แววตาพิจารณาเฉิงเฉิง ในใจกลัวว่า เขาจะรับรู้อะไรบางอย่าง ก่อนจะพูดอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้ม--