ตอนที่163 ชีวิตที่น่าตื่นเต้น2
เป่หมิงโม่ยังคงเซื่องซึม ไข้ของเขาค่อยๆลดไปอย่างช้าๆ จากการให้น้ำเกลือ
ตอนเที่ยง กู้ฮอนทำอาหารกลางวันมื้อใหญ่สำหรับเด็กสองคน
เป็นครั้งแรกที่สามแม่ลูกทานอาหารบนโต๊ะเดียวกัน ให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
เพียงแต่ว่า ทุกอย่างจะต้องดำเนินไปอย่างเงียบๆ แทบจะไม่กล้าหายใจแรง เพราะกลัวว่าเป่หมิงโม่จะตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
อย่างไรก็ตาม ทั้งสามแม่ลูกก็สนุกกับการใช้ชีวิตเหมือนดั่งขโมยที่อันตรายและน่าตื่นเต้นแบบนี้
มื้ออาหารจบลงด้วยบรรยากาศสบายๆ
*
กู้ฮอนพาเด็กสองคนเข้านอน ในเวลานั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น--
เธอขมวดคิ้วแล้วมองไปที่หน้าจอ เป็นโทรศัพท์ของแม่เธอหยูฟืน
ในใจคร่ำครวญ ก่อนตอบว่า "ฮัลโหลค่ะ?"
"ฮอนฮอน......"
เสียงของหยูฟืนนั้นอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน แต่กู้ฮอนรู้สึกเหมือนหายใจลำบากขึ้น
"ค่ะแม่ มีอะไรรึเปล่าค่ะ?"
"ฮอนฮอน ลูกยังโกรธแม่อยู่ ใช่รึเปล่า?"
ปลายนิ้วของกู้ฮอนแข็งทื่อ "เปล่า......" เธอไม่ได้โกรธ เธอแค่ผิดหวัง
"ถ้างั้นก็ดี ฮอนฮอน แม่กลัวว่าลูกจะยังโกรธอยู่ และจะไม่สนใจแม่อีก" หยูฟืนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วก็หัวเราะออกมา "หยางหยางล่ะ ช่วงนี้หลานเป็นอย่างไรบ้าง? เชื่อฟังรึเปล่า? คะแนนสอบเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นไหม......"
"แม่ค่ะ -" กู้ฮอนขัดจังหวะคำพูดของหยูฟืนด้วยเสียงหนัก "หยางหยางทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วแม่ล่ะคะ อยู่ที่ตระกูลกู้สบายดีรึเปล่า?"
"แม่......แม่สบายดี......" หยูฟืนส่งเสียงแหลมขึ้นทันที
กู้ฮอนรู้ แต่เธอจะพูดอะไรได้ล่ะ? ที่ตระกูลกู้ ตราบใดที่มีสองแม่ลูกกู้อันขีอยู่ อย่าคาดหวังว่าจะมีชีวิตที่ดีเลย
เส้นทางนั้นแม่เธอได้เลือกเอง ในตอนที่ถูกลักพา แม่ขอร้องเธอในขณะที่ตัวเองถูกตีจนเนื้อเปิด ก็เพื่อจะช่วยคนเลวอย่างกู้เซิงเทียน แล้วเธอจะพูดอะไรได้อีก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ