เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 178

ตอนที่ 178 อาสองไม่มีจุดอ่อน1

ว่าเดิมพันคือการที่เธอเป็นคนรักของอาสอง

ท่านปู่ถอนหายใจออกมาเสียงหนึ่ง “เฮ้อ เจ้าเด็กโง่ ในเมื่อแกก็รู้หมดแล้ว ยังจะพัวพันกับผู้หญิงแบบนั้นไม่เลิกไปอีกทำไม?”

แววตาของยี่เฟิงเปล่งประกาย ฉายแวววาบแห่งความเจ็บปวด “คุณปู่เองก็คิดว่า ฮอนเป็นผู้หญิงแบบนั้นเหรอครับ?”

“เรื่องนี้……” ท่านปู่มองยังเป่หมิงรองที่นั่งอยู่ไกลหน่อย ขมวดคิ้วมุ่น “แกไปถามอาสองของแกเอง! เขารู้ดีที่สุดว่ากู้ฮอนเป็นผู้หญิงแบบไหน! ปู่แค่กลัวว่าแกยังอายุยังน้อย จะถูกหลอกเอา”

“หึ ๆ……” ยี่เฟิงหัวเราะเสียงต่ำออกมาทันใด ในน้ำเสียงอันไพเราะนั่น มีเพียงเขาที่เข้าใจถึงความโศกเศร้า “คนที่ถูกหลอกน่ะ คือฮอนหรือเปล่าครับ?”

“ยี่เฟิง--” ท่านปู่สีหน้าขุ่นเครียด จ้องมองยังหลานชายที่ถูกตนเองเมินเฉยตั้งแต่ยังเล็ก “ผู้หญิงมีตั้งมากมาย ทำไมต้องมาเลือกเอาผู้หญิงที่เป็นเหมือนรองเท้าที่อาสองของแกเคยใส่? เรื่องนี้หากแพร่ออกไปคนไม่หัวเราะเยาะกันแย่หรือ?”

รอยยิ้มของยี่เฟิงจางหาย ในดวงตากระจ่างฉายแววจริงจังอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ปู่ครับ ฮอนไม่ใช่รองเท้า เธอเป็นรักแรกของผมจริง ๆ ผมไม่สนว่าห้าปีก่อนเธอจะผ่านอะไรมา เธอเคยอยู่กับใครมาบ้าง? ขอเพียงมั่นใจว่า หลังจากนี้เธอจะเป็นของผมก็พอแล้ว”

“ยี่เฟิง!” เป่หมิงเฟยหย่วนได้ยินเข้า ก็เครียดจนเหงื่อซึมไหล “แกเจ้าเด็กคนนี้ทำไมถึงรั้นอย่างนี้นะ?  ยืนกรานจะเอาให้ได้เลยเหรอ? แกไม่ฟังคำเตือนของปู่บ้างหรือไง?”

“พ่อ ผมไม่ได้รั้น เป็นเพราะประสบการณ์ห้าปีที่ผ่านมา ผมถึงรู้ได้ในที่สุดว่าตัวเองต้องการอะไร!” ยี่เฟิงเถียงตอบ

“ต้องการอะไร?”ท่านปู่ถลึงตาด้วยความโกรธ ย้อนถาม “ต้องการหุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทเป่หมิงล่ะสิ?”

ยี่เฟิงส่ายหน้าอย่างสงบ แค่นหัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง “คุณปู่ ผมไม่ได้ต้องการของพวกนั้น ผมแค่ปกป้องทรัพย์สินของพ่อเท่านั้นเอง”

“งั้นแกต้องการผู้หญิงอย่างกู้ฮอนคนนี้หรือไง?” ท่านปู่ผู้เฉลียวฉลาด มองยังยี่เฟิงแล้วเหลือบมองยังเป่หมิงรอง รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

“ครับ!” ยี่เฟิงตอบอย่างหนักแน่น

บางทีการเกิดมาในตระกูลเป่หมิงอันทรงอำนาจนี้ กำหนดให้เขาต้องเสียสละ หรือถูกเสียสละบางอย่าง แต่มีเพียงฮอนเท่านั้น ที่เขาต้องการแย่งชิงมามากที่สุด

ท่านปู่มองยังดวงตาแน่วแน่ของยี่เฟิง ลังเลจะพูดแต่ไม่พูดอยู่เนิ่นนาน แล้วจึงหันไปทิ้งท้ายกับเป่หมิงโม่ “เจ้าสอง แกว่ายังไง?”

ตอนนั้นเป่หมิงโม่ถึงได้เลิกคิ้วอย่างเยือกเย็น จ้องตรงมายังคุณท่าน  ริมฝีปากบางฉ่ำยกมุมขึ้นเล็กน้อย--

“สองข้อ: ข้อแรก หุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นชัยชนะที่ผมได้มา!” น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาหยุดนิ่งไปชั่วขณะ กวาดสายตาชั่วร้ายล้ำลึกมาทางยี่เฟิง ส่งรอยยิ้มเหยียดหยาม “อย่างที่สอง กู้ฮอนไม่ใช่รองเท้าที่ผมเคยใส่ เธอคือ--รองเท้าที่ผมกำลังใส่!”

ยี่เฟิงได้ยินเข้า พลันโกรธจนตาแดงก่ำ กำหมัดแน่นสนิท “อาสอง อย่ากลั่นแกล้งกันให้มากเกินไปนัก!”

เป่หมิงโม่กลับหัวเราะแผ่วเบาอย่างเยียบเย็น “ลูกนกน้อยยังไม่โตเต็มวัย แกมีสิทธิ์อะไรมาสู้กับฉัน?”

“เป่หมิงโม่!” ยี่เฟิงกัดฟันคำรามต่ำ “ไม่ว่าด้านการงาน หรือด้านวิธีคิด ผมไม่ใช่คู่มือของคุณ! แต่ฮอนไม่มีความผิด! คุณใช้ประโยชน์เธออย่างนี้ เล่นตลกกับเธอ เคยคิดบ้างไหมว่าเธอจะทุกทรมานแค่ไหน?!”

“ทำไม ปวดใจเหรอ?” เป่หมิงโม่เยาะหยัน

ยี่เฟิงถูกยุแหย่จนลุกขึ้นพรวด กำหมัดแน่นสายตาจ้องราวกับจะเอาเรื่อง ท่านปู่ขมวดคิ้วตะคอกเสียงต่ำ--

“หุบปากทั้งคู่!” ท่านปู่ถอนหายใจมองมาทางยี่เฟิง “เด็กน่ะ อายุยังน้อย ควบคุมเลือดลมได้ยาก ตอนนี้จะคบกับผู้หญิงเล่น ๆ ก็ได้ แต่อย่าไปจริงจังเด็ดขาด! ถึงปู่จะไม่เห็นด้วยกับท่าทีของอาสองแก แต่อย่างหนึ่งที่ปู่มั่นใจ นั่นคือเขาจะต้องทำให้บริษัทเป่หมิงมีชื่อมีเสียงแน่นอน……”

“ดังนั้นเจตนาในคำพูดของปู่ คือการยอมสละเบี้ยเพื่อรักษาขุนไว้ใช่ไหมครับ?” ยี่เฟิงพยักหน้ายิ้มขมขื่น ร่างกายนิ่งไปชั่วครู่แล้วนั่งลง นิ้วมือขาวซีดสั่นเทา “ดูท่า ผมคงจะโง่และใสซื่อเกินไป……”

ยี่เฟิงไม่เคยรู้สึกไร้กำลังขนาดนี้มาก่อน แต่ว่าเขาพยายามแล้วจริง ๆ

เป่หมิงเฟยหย่วนได้ยินเข้า ก็ห่อเหี่ยวลงทันควัน

ท่านปู่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ปลอบโยนยี่เฟิง “อย่าเศร้าไปเลยหลาน พ่อจะชดเชยอย่างเต็มที่ให้พ่อของแกเอง”

“ชดเชย?” แววตาของยี่เฟิงเปี่ยมไปด้วยความโศกเศร้า “คุณปู่คงจะรู้ว่า ของบางอย่างไม่สามารถชดใช้ได้ด้วยเงิน……”

ยกตัวอย่างเช่น ช่วงเวลาที่ถูกเอาอกเอาใจในวัยเด็กอย่างเฉิงเฉิงที่เขาเคยใฝ่ฝัน กลับไม่เคยมีอยู่ในชีวิตของเขา เรื่องอย่างนี้ สามารถใช้เงินชดเชยได้หรือ?

ท่านปู่โบกมือไปมา ส่ายหัวไม่อยากพูดอะไรให้มากความ

แต่หันไปมองยังเป่หมิงโม่ เอ่ยเสียงเข้ม “เจ้าสอง หลังจากโอนหุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของเจ้าใหญ่ให้แกแล้ว เรื่องการแต่งงานของแกกับใต้เอ๋อก็เลือกวันแต่งงานได้สักที!”

เป่หมิงโม่ลุกยืนขึ้นทันที ค่อย ๆ จัดกระดุมเสื้อด้านหน้าอย่างเชื่องช้า “ทำไมคุณพ่อถึงเริ่มหูตึงแล้วล่ะครับ? ก่อนหน้านี้ผมก็พูดที่โต๊ะทานอาหารอย่างชัดเจนแล้วว่า ในฐานะที่เป่หมิงยี่เฟิงเป็นหลานคนโต การแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์นี้ควรให้เขารับหน้าที่!”

“แกยังไม่เลิกงี่เง่าอีกเหรอ?” ท่านปู่ด่าเสียงเข้ม!

สีหน้ายี่เฟิงซีดเผือด!

“ผมยังพูดไม่จบนะ” เป่หมิงโม่ยกมุมปากยิ้มอย่างเย็นชา “ผมเพิ่งเปลี่ยนความตั้งใจตอนนี้ หุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์นั่น ผมยอมสละก็ได้ แต่ว่า แก--” นิ้วเรียวยาวของเขาชี้ไปยังยี่เฟิง “ต้องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลเป่ย!”

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาในฉับพลัน!

เป่หมิงเฟยหย่วนชะงักงันไปชั่วครู่ ถามต่อ “จริงเหรอ? แค่ยี่เฟิงแต่งงานแทนนาย นายก็จะไม่แย่งหุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ไปจากฉันแล้วเหรอ?”

“พ่อ!” ยี่เฟิงข่มกลั้นความโกรธขึ้งเอาไว้ ตะโกนห้ามเป่หมิงเฟยหย่วน