เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 196

ตอนที่196 นัดบอดครั้งที่12 1

"ผมไม่อยากจากที่นี่ไป ไม่อยากจากปู่ ย่า ไม่อยากจากพ่อ ไม่อยากจากเพื่อนของผม "เฉิงเฉิงยิ่งพูด เสียงก็ยิ่งเบาลงเรื่อย ๆ

"เพื่อนเหรอ" เป่หมิงโม่ เลิกคิ้วอย่างไม่แยแส นึกถึงเมื่อคืนก่อนที่เห็นหนังสือการ์ตูนบนหัวเตียงลูกชาย คิ้วยังคงขมวดเข้าหากันแน่น "กู้หยางหยาง"

เฉิงเฉิงตกตะลึง เบิกตาโพลง "พ่อรู้จักหยางหยางได้ยังไง"

เป่หมิงโม่ หึ่มในลำคอ"ไอ้คนที่มันให้หนังสือการ์ตูนปัญญาอ่อนแกเนี่ยเหรอ"

เฉิงเฉิงจ้องมองสีหน้าท่าทางของพ่อ ตาไม่กระพริบ พยักหน้าอย่างเงียบๆ คิดว่าพ่อคงจะเห็นตอนหยางหยางให้หนังสือการ์ตูน [Pleasant Goat and Big Big Wolf] เล่มนั้นกับเขา

"เป่หมิงซีเฉิง ถ้ายังอาลัยอาวรณ์เพื่อนอยู่ งานเลี้ยงก่อนที่จะเดินทาง ผันจะยอมผ่อนผันให้เขามาร่วมงานได้ "เป่หมิงโม่พูดพลางลุกขึ้นยืน "แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า หลังจากที่แกเดินทางไปต่างประเทศแล้ว แกต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับเพื่อนทุกคนที่นี่ แกเป็นทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลเป่หมิง ฉันไม่อยากให้แกคบเพื่อนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวพวกนั้น"

เฉิงเฉิงใบหน้าขาวซีด หัวใจบีบรัดแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

"พ่อ…." เฉิงเฉิงอยากอ้าปากโต้เถียงพ่อ อยากบอกพ่อเสียงดังๆว่าหยางหยางไม่ใช่เพื่อนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว หยางหยางก็เป็นลูกของพ่อคนหนึ่ง

"ไม่ต้องปรึกษาอะไร แค่ยอมผ่อนผันให้ครั้งเดียวเท่านั้น "เป่หมิงโม่ตัดบทอย่างเย็นชา แล้วคว้าเสื้อคลุมบนพนักเก้าอี้ เดินจากไปอย่างสง่างาม

เฉิงเฉิง เม้มริมฝีปาก ใบหน้าสับสนขึ้นเรื่อยๆ จ้องมองด้านหลังของพ่อเขม็ง เขาพึมพำกับตัวเองอย่างท้อแท้ว่า"ฉันไม่อยากไปต่างประเทศ ฉันไม่อยากไปจากที่นี่ ฉันอยากอยู่กับแม่กับน้องที่นี่"

ยามพลบค่ำ ลมเย็นพัดโชยเบาๆ

ภายในภัตตาคารร้านอาหารฉงชิ่ง ด้านหน้าประตู คลาคล่ำไปด้วยผู้คน

กู้ฮอนนั่งอย่างเหงาๆ ลงที่หน้าโต๊ะตัวเดิมของเมื่อคืนวันก่อน มองผู้ชายสวมชุดสูทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

เอาเถอะ นี่คือนัดบอดครั้งที่12 แล้ว

คืนนี้ ผู้ชายคนนี้ได้ยินมาว่าเป็นโบรกเกอร์ของบริษัทด้านการบันเทิง อายุ 27 การงานมั่นคง พ่อแม่เสียชีวิตแล้ว

สวัสดีครับ คุณกู้ ผมชื่อหลิวเจ๋อเฉิง ปัจจุบันเป็นโบรกเกอร์ของบริษัทบันเทิงเฉิงเทียน ผมกับหลิวชุ่ยเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม ตอนที่เธอแนะนำคุณกับผมนั้น ในใจผมคิดว่าจะลองดู "หลิวเจ๋อเฉิงเป็นคนตาเล็กหยี หน้าตาตลกนิดหน่อย" เมื่อสักครู่ได้ยินคุณกู้พูดว่า อยากได้สามีที่ซื่อสัตย์ต่อคู่ครอง รวมทั้งรักในครอบครัวและรักลูก อันนี้มันตรงกับทัศนคติของผมเลย"

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นมามอง มือที่ถือตะเกียบค้างอยู่อย่างนั้น รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆหลิวเจ๋อเฉิงพูดออกมาแบบนั้น

หลิวเจ๋อเฉิง เกาศีรษะแกรกๆ หัวเราะหึ ๆ ดวงตาหรี่เล็กเหมือนรอยเย็บ แทบจะมองไม่เห็นเลยทีเดียว "พ่อแม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก ปู่ย่าเป็นคนเลี้ยงดูผมจนโต ดังนั้นจึงโหยหาความอบอุ่นจากครอบครัวเป็นพิเศษ ผมจึงหวังว่าจะหาภรรยาที่จะฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน ใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่มีความลับต่อกัน สำหรับผมนั้นคุณกู้เรียกได้ว่าเป็นรักแรกพบเลยก็ว่าได้"

หล่อนเกือบจะสำลักอาหาร กู้ฮอนกระแอมในคอ แล้วตอบตามมารยาทว่า "ฉันรู้สึกขอบคุณความรักที่คุณหลิวมีให้จริงๆ แต่ฉันคิดว่าพวกเราสองคนยังต้องใช้เวลาศึกษากัน และกันก่อนนะคะ"