เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 197

ตอนที่197 นัดบอดครั้งที่12 2

เป่หมิงโม่หัวเราะเยาะ ดวงตาหรี่เล็ก สาดแววเย็นชา "หุ่นเชิดเหรอ"

สิ่งที่เป่หมิงยี่เฟิงทำนั้น ตกลงมีแผนการอะไรกันแน่

หลังจากที่เป่หมิงโม่ฟังรายงานจากหวังฉี่เหรินแล้ว เขาก็ออกจากอาคารบริษัทเป่หมิง ในยามที่ท้องฟ้ามืดลงแล้ว

พนักงานขับรถฉิงฮัว ยืนอยู่ข้างทาง

เขานั่งลงบนรถ

"เจ้านายครับ กลับบ้านตระกูลเป่หมิงเลยมั้ยครับ" ฉิงฮัวชำเลืองมองที่กระจกมองหลัง หลังจากที่เจ้านายออกจากโรงพยาบาลวันแรกแล้วไปที่เย่หยิงอีพิน ก็ไม่ได้กลับไปที่นั่นอีกเลย ฉิงฮัวพอจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้ แต่ก็ไม่แน่ใจ จึงฉลาดพอที่จะไม่เอ่ยเย่หยิงอีพินสี่คำนี้ออกมาต่อหน้าเจ้านาย

ฉิงฮัวเห็นเจ้านายเม้มปาก แววตานิ่งเฉยเหมือนตายแล้ว เขาจึงพูดต่อว่า "คุณท่านบอกว่าคืนนี้คุณชายใหญ่กับคุณย่าของคุณชายใหญ่ จะกลับมาทานอาหารที่บ้านเป่หมิง เจ้านายว่า…."

"ไม่กลับ" เป่หมิงโม่แทบไม่ต้องคิดเลย ก็ตัดบทของฉิงฮัวทันที

ฉิงฮัวพยักหน้า ไม่แปลกใจที่เจ้านายพูดแบบนั้น ดังนั้นจึงถามอย่างระแวดระวังว่า "ถ้างั้นไปห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทที่โรงแรมแมนดารินมั้ยครับ"

เป่หมิงโม่เลิกคิ้ว

ภาพห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทของโรงแรมแมนดารินผุดขึ้นในสมองของเขา ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น กู้ฮอน ก็แวบขึ้นตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

เขาจำได้ ครั้งแรกที่ได้พบหล่อน ก็คือที่หน้าประตูโรงแรมแมนดาริน

ครั้งแรกที่หล่อนนอนบนเตียงของเขา ก็คือที่ห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทห้องนั้น

เป็นเพราะหล่อนแพ้พนันในคืนนั้น ภาพของมือที่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกต่อหน้าเขา

สมควรตายก็คือห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทบ้านั่น

บ้าเอ๊ย เขาก็รู้อยู่แล้วว่า ไม่ควรให้หล่อนลุกล้ำเข้ามาในพื้นส่วนตัวเขา

หลังจากนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ เขาขบกรามแน่น คำพูดเย็นชาประดุจน้ำแข็งลอดไรฟันออกมา "ที่ไหนก็ไม่ไปทั้งนั้น ไปกินข้าวก่อน"

ฉิงฮัวรับคำสั่ง รถยนต์สตาร์ทแล้วมุ่งหน้าเข้าสู่ถนนที่แออัดวุ่นวาย

ไม่รู้ว่ารถขับไปนานแค่ไหน ฉิงฮัวก็อดไม่ที่จะถามออกมาว่า "เจ้านายครับ เอ่อ จะไปกินข้าวที่ไหนครับ"

หลังจากนั้น ภายในรถก็ยังคงเงียบกริบไร้ซึ่งสัญญาณชีพ

สุดท้ายเสียงแข็งกระด้าง และแหบพร่าก็ลอยมา "ภัตตาคารร้านอาหารฉงชิ่ง "

ภายในภัตตาคารร้านอาหารฉงชิ่ง ยังคงได้รับความนิยมเช่นเดิม

ฉิงฮัวขับรถมาถึงภัตตาคารร้านอาหารฉงชิ่ง

"ถึงแล้วครับ เจ้านาย " ฉิงฮัวยังคงทำตัวเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา คือไม่คิดลงจากรถ แต่ไหนแต่ไรเขาจะรอเจ้านายของเขาอยู่บนรถ

ครั้งนี้ เขาคิดว่าเป่หมิงโม่เองก็คงจะทำเหมือนทุกครั้ง เปิดประตูรถแล้วลงไปกินข้าวคนเดียวลำพัง

แต่คิดไม่ถึงว่าเป่หมิงโม่กลับพูดว่า "ฉิงฮัวลงไปสั่งอาหาร สำหรับสองที่"

ฉิงฮัวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เจ้านายที่เคยชินกับการอยู่คนเดียวลำพัง กลับเริ่มรู้สึกไม่เคยชินเสียแล้ว

ฉิงฮัวแกล้งทำเป็นไม่มีอะไร ผงกศีรษะ "ครับ เจ้านาย"

ทั้งสองลงจากรถ

ฉิงฮัวโค้งคำนับ ก่อนจะเดินนำหน้าเป่หมิงโม่เข้าไป

"ยินดีต้อนรับค่ะ" สาวพนักงานต้อนรับที่มีรอยยิ้มเหมือนเครื่องจักรพูด

ช่วงขาเรียวยาวของเป่หมิงโม่ เมื่อก้าวเข้ามาในภัตตาคารร้านอาหารฉงชิ่ง ก็ชะงักตามสัญชาตญาณ

กลิ่นที่คุ้นเคยเตะจมูก เขาหวนคิดถึงคืนวันที่เขากับผู้หญิงคนนั้น กู้ฮอนมาทานอาหารด้วยกันที่นี่