เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 204

ตอนที่204 ตามน้ำ1

หยินปู้ฝัน (หยางหยาง) ขยี้ตาพร้อมเดินไปข้างๆกู้ฮอน เชยหน้าน้อยๆขึ้นมองผ่านช่องว่างของประตูนั้น.....

“สวัสดีครับ!” หยินปู้ฝันพอได้ยินหยางหนางพูดว่า‘คุณพ่อBirdman’ ก็ส่งรอยยิ้มแสนซนออกมา “อรุณสวัสดิ์ หยางหยาง!”

“คุณอาปู้ฝัน?” หยางหยางตกตะลึงกับชุดนอนที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่ ก่อนจะกวาดมองร่างใหญ่ของเขาด้วยหางตา “คุณอาปู้ฝันหน้าไม่อาย โตขนาดนี้แล้วยังขโมยชุดนอนรูปช้างแมมมอธมาใส่อยู่อีก...”

“อาเหรอ? หน้าไม่อาย?” หยินปู้ฝันตัวแข็งทื่อ พร้อมเม้มปากก่อนแอบมองชุดนอนลายช้างแมมมอธแสนน่ารักของตัวเอง ก็แค่ไซส์มันเล็กไปนิดหน่อย ก็ใครใช้ให้เขาไม่ขายไซส์ที่ใหญ่กว่านี้ล่ะ? หน้าไม่อายตรงไหน?

กู้ฮอนรีบแย่งหนังสือพิมพ์จากมือเขา “พูดถูกมากจ่ะ นายน่ะหน้าไม่อาย!”

“หนังสือพิมพ์ผม....” หยินปู้ฝันพยายามยื่นมือไปแย่งหนังสือพิมพ์คืน

แต่กลับถูกกู้ฮอนออกแรงดันบานประตูไว้ “หยางหยาง รีบไปหยิบกรรไกรมาเร็ว”

“ครับ ครับ!” หยางหยางไม่สงสัยในคำพูดของแม่ ร่างน้อยๆรีบพุ่งตรงไปที่ห้องครัวอย่างไม่ลังเล

หยินปู้ฝันสะดุ้งเฮือก“หวีกู้ฮอน คุณ คุณ คุณจะทำอะไร?”

“หยินปู้ฝัน ก็บอกไปแล้วไงว่าผู้หญิงในข่าวไม่ใช่ฉัน ไม่ว่าจุดประสงค์ของคุณคืออะไร แต่ขอให้คุณหยุดพูดจามั่วซั่วต่อหน้าเด็ก ฉันไม่อยากให้ข่าวลือพวกนี้เกิดผลกระทบกับเขา!” กู้ฮอนกัดฟันกรอดพร้อมเอ็ดเขาด้วยเสียงทุ้มต่ำ

จากนั้นไม่นาน หยางหยางก็วิ่งมาพร้อมชูกรรไกรในมือ

กู้ฮอนเหลือบไปมองลูกชายก่อนสะดุ้งโหยง ก่อนจะรีบคว้ากรรไกรที่อยู่ในมือลูกชายทันควัน ให้ตายเถอะ เธอประมาทเลินเล่อไป! ต่อไปจะไม่ให้ลูกน้อยทำเรื่องอันตรายแบบนี้อีก!

เธอกำกรรไกรขึ้นมา พร้อมมองไปที่หยินปู้ฝันอย่างได้ใจ

หยินปู้ฝันกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง” คุณอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ...”

“หยินปู้ฝัน ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าคุณยังไม่รีบไสหัวไปล่ะก็ ฉันจะตัดเท้ากีบหมูของคุณทิ้งซะ!” เธอกวาดตามองไปยังเท้าใหญ่ที่กั้นประตูไว้ “หนึ่ง สอง สาม”

นับยังไม่ทันจะจบ

เท้าใหญ่ยักษ์ก็หายวับไปกับตาราวฟ้าแลบ

ปัง~

ประตูถูกปิดลงอย่างแรง!

กู้ฮอนรู้สึกโล่งอกสักที ยังดีที่เธอไหวตัวทัน

“แม่ครับ แม่กับคุณอาปู้ฝันมีอะเรื่องอะไรกันเหรอ?” หยางหยางถามเธอด้วยสายตาที่ใสซื่อ มองตาปริบๆอย่างสงสัย

กู้ฮอนกำหนังสือพิมพ์ในมือแน่น ลูกชายอาจรู้จักตัวอักษรเพียงไม่กี่ตัวก็จริง แต่รูปนั่น....เธอเกิดกลัวขึ้นมาว่าหยางหยางจะเห็นรูปที่ไม่ค่อยดีเหล่านั้นเข้า

“ใครจะไปรู้ว่าเขาเกิดบ้าอะไรขึ้นมาแต่เช้าล่ะคะ! หยางหยางครับ รับปากกับแม่ได้มั้ย ว่าต่อไปต้องไม่ไปสนิทสนมกับหยินปู้ฝันอีก เข้าใจไหมครับ?”

หยางหยางพยักหน้า แม้ไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลของแม่ แต่เขาก็เป็นเด็กดีที่เชื่อฟังแม่มาก “ครับ เข้าใจแล้วครับ”

“ค่ะ คุณพูดมาได้เลย ขอแค่เป็นสิ่งที่ฉันจะพอทำได้” เป็นเพราะเธอที่ทำให้หลิวเจ๋อเฉิงต้องโดนเป่หมิงโม่ทำร้ายแบบนั้น เธอติดหนี้เขาหนึ่งครั้ง

“คุณคงจะรู้ว่าพวกเราคนที่ทำงานในวงการนี้กลัวข่าวฉาวที่สุด Sosoโทษมาต่อว่าผมแต่เช้าแล้ว! เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้เธอก็โดนดึงเข้ามาเกี่ยวโยงด้วยโดยที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะงั้นทางต้นสังกัดจึงตัดสินใจหยุดงานทุกอย่างของเธอ เพื่อให้เธอหลบหน้าไปก่อน”

หลิวเจ๋อเฉิงถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง “แต่ตอนนี้ผมมีงานในมืออยู่งานหนึ่งที่จะต้องถ่ายทำ Sosoโดนพักงานไปแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะหาใครมาถ่ายแทน

อีกอย่าง ตอนนี้ศิลปินแต่ละคนก็พยายามตีตัวออกหากจากผม เพราะกลัวว่าผมไปมีปัญหากับมาเฟียเข้าให้ ทางบริษัทบอกว่า ถ้าผมจัดการโปรเจกต์นี้ให้เสร็จภายใน2วันนี้ ก็เตรียมเก็บของกลับบ้านได้เลย.......”

หลิวเจ๋อเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย กู้ฮอนขมวดคิ้วอย่างสงสัย” ความหมายของคุณคือ......”

“ฮอน นอกจากคุณก็ไม่มีใครยอมช่วยผมแล้วจริงๆ แต่ละคนรังเกียจผมเหมือนผมเป็นตัวเชื้อโรคยังไงอย่างงั้นเลย.......”

“แต่ฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับงานในวงการเลย อาจจะช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย” กู้ฮอนรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย เพราะหลิวเจ๋อเฉิงเป็นผู้จัดการของSoso เธอไม่อยากเข้าไปพัวพันกับคนที่มีความสัมพันธ์กับเป่หมิงโม่

“มันง่ายมาก แค่ขอให้คุณมาช่วยเป็นแบบในการถ่ายโฆษณาชิ้นหนึ่ง คุณต้องช่วยผมได้แน่ๆ!”

“ถ่ายโฆษณา?” กู้ฮอนตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน

“ใช่ครับ ฮอน ขอร้องล่ะครับช่วยผมหน่อย......” หลิวเจ๋อเฉิงพูดอย่างจริงจัง “คุณเองก็หวังว่าเราจะมีอนาคตที่สดใสร่วมกันใช่ไหมครับ? ผมสัญญาว่าถ้าคุณช่วยให้ผมผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ ผมจะจัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ให้กับคุณ!”

“......”

*