เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 214

ตอนที่214ความเสื่อมสภาพของคุณชาย1

ในความเป็นจริง นับตั้งแต่ที่เธอได้รู้ว่าเย่หยิงอีพิน เป็นโครงการที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อซูยิ่งหวั่น ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

อุตส่าห์ย้ายออกมาเพื่อจะได้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว จะกลับเข้าไปอีกเพื่ออะไร!

เธอเช็ดถูน้ำมูกบนเสื้อที่สะอาดสะอ้านของเขา ราวกับต้องการแก้แค้น

“อี๋......นี่คุณ หยุดเช็ดน้ำตากับน้ำมูกของคุณบนเสื้อผมเดี๋ยวนี้นะ! สกปรก!” เป่หมิงโม่เอ็ดหญิงสาวด้วยสีหน้าที่รังเกียจ

โรคกลัวเชื้อโรคขั้นรุนแรงของชายหนุ่ม ทำให้เขาอยากโยนหญิงสาวสกปรกคนนี้ลงจากรถไป แต่มือเจ้ากรรมกลับไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งของเขาเลย มือจอมดื้อของชายหนุ่มกลับโอบกอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม!

น้ำตาและน้ำมูกของหญิงสาวไหลมาเป็นทาง เหมือนกำลังกลั่นแกล้งชายหนุ่ม

ทุกครั้งที่เธอเช็ดไปมาบนเสื้อเขา พร้อมบอกปฏิเสธว่าไม่ไป ไม่ไป ไม่ไป เสียงฟึดฟัด ฟึดฟัดเหมือนลูกหมาข่วนกำแพง!

ที่น่าแปลกก็คือ เป่หมิงโม่กลับฟังภาษาแปลกๆ นี้รู้เรื่องซะอย่างงั้น

เขาถอนหายใจยาวอีกรอบ โรคกลัวเชื้อโรคขั้นรุนแรงของเขา ก็ยังต้องยอมศิโรราบต่อน้ำตาของเธอ “ได้! ไม่ไปก็ไม่ไป คุณจะหยุดเช็ดได้ยัง หืม?”

และแล้ว เธอก็สงบลง

“งั้นไปโรงแรมแมนดารินไหม?” เป่หมิงโม่ถามขึ้นอีกครั้ง

ทุกอย่างก็ดูปกติดี จนกระทั่งชายหนุ่มเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมาเท่านั้น กู้ฮอนก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง......

โรงแรมแมนดาริน ทำให้หญิงสาวนึกถึง 7วันแห่งการเดิมพันระหว่างเธอและเขา

เดิมที เธอไม่ต้องพ่ายแพ้ให้เขา!

แต่เพราะเหตุการณ์จับตัวเรียกค่าไถ่ ที่กู้เซิงเทียนกับหยูฟืนรวมหัวกันจัดฉากขึ้นมา......

พอนึกถึงหยูฟืน ก็คิดถึงตัวเองที่ให้ใจผิดคนมาตลอดหลายปี เธอก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจขึ้นมาอีกครั้ง......

“ร้องไห้ทำไมอีก?” เป่หมิงโม่จ้องมองหญิงสาวที่ร้องห่มร้องไห้ อยู่ในอ้อมอกเขา

เขาพูดผิดตรงไหนหรือเปล่า พูดจี้ใจดำจนทำให้เธอร้องไห้ใช่ไหม?

เป่หมิงโม่ลูบผมขึ้นไปอย่างงุ่นง่าน ขมวดคิ้วย่น “ได้ได้ได้! ไม่ไปโรงแรมแมนดารินแล้วก็ได้ เธอช่วยหยุดร้องไห้สักทีได้ไหม มันหงุดหงิด!”

ที่จริงแล้ว สิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดใจก็คือ การที่เขาไม่รู้ว่าใครหน้าไหน ที่กล้าทำให้เธอร้องไห้เสียใจได้ถึงเพียงนี้

ใครจะไปคาดคิดว่า น้ำเสียงหยาบคายนั้น จะยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิมอีก

ดวงตาดำขลับลุ่มลึกดุดันของเป่หมิงโม่ กลับโอนอ่อนลงในที่สุด

ก่อนจะตบไหล่เธอเบาๆ ด้วยท่าทีที่เก้งก้าง และปลอบเธอด้วยน้ำเสียงที่แข็งทื่อ แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน

“เอาล่ะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ถ้าเธอยังไม่ยอมหยุด น้ำจะท่วมโลกแล้วนะ”

เป่หมิงโม่ไม่อยากยอมรับความจริง เรื่องที่เขาเกิดสนใจเกี่ยวกับคนที่ทำร้ายเธอขึ้นมา!

ชื่อของคนที่ฉิงฮัวพูดในโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ ผุดขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม ลูกชายคนเดียวของผู้พิพากษามือฉมังหยินเฉินเหยา หยินปู้ฝัน?

ทำไมคนแซ่หยิงนั่น ถึงรู้ว่าเธอหายตัวไป?

แต่เธอกลับไปโผล่อยู่แถวบ้านตระกูลกู้ เห็นได้ชัดว่าน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนในบ้านตระกูลกู้!

ทว่าสถานการณ์ตอนนี้ เป่หมิงโม่ไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจ เรื่องพวกนั้นเลยสักนิด