ตอนที่230ไอติมตัวน้อย1
สองพี่น้องเดินไปถึงหน้าประตู หยางหยางหยิบกุญแจที่ห้อยอยู่ตรงหน้าอกออกมา เขย่งปลายเท้าขึ้นแหย่กุญแจเข้าไปในรู แล้วเปิดประตูอย่างคล่องแคล่ว——
เฉิงเฉิงรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย หลังจากที่แม่ย้ายบ้านมา เขาเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก
เสียงประตูเปิดดัง แกร๊ก
“ฮาโหล แม่ผมกลับมาแล้ว……” หยางหยางยังเป็นเหมือนเดิม พอถึงบ้านเขาก็สลัดรองเท้าออกด้วยความตื่นเต้น เท้าเปล่าวิ่งตึกๆๆๆบนพื้น ตามหาแม่ทั่วบ้าน “แม่ ทายสิว่าผมพาใครมาด้วย”
เฉิงเฉิงเดินตามเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง
เขาเอื้อมมือปิดประตู นั่งยองๆตรงทางเข้า แล้วเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะของหยางหยางอย่างเรียบร้อย
แต่ว่า “แม่ แม่……” หยางหยางตะโกนเรียกอยู่หลายครั้ง แต่ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ
“เป่หมิงซิเฉิง เหมือนแม่จะยังไม่กลับมานะ……”
“อืม งั้นนายก็โทรหาแม่สิ ถามว่าจะกลับมากี่โมง ฉันมีเรื่องจะพูดกับพวกนายนิดหน่อย” เฉิงเฉิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
หยางหยางรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเบอร์โทรที่คุ้นเคย——
โทรไปหลายครั้ง “ปิดเครื่องแล้ว”
เฉิงเฉิงเม้มปาก “อาจจะแบตหมด หรืออาจจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น งั้นพวกเรารอแม่กลับมาเถอะ”
พูดจบ เฉิงเฉิงที่เหมือนกับผู้ใหญ่ก็กอดอกนั่งอยู่บนโซฟา ทันใดนั้นใบหน้าขาวนุ่มก็ทำหน้าจริงจัง
“โอ๊ยๆ หิวจังเลย……” เสียงจ๊อกๆดังขึ้น หยางหยางเอามือลูบท้องตัวเอง รีบวิ่งไปทางตู้เย็นเพื่อหาของกิน——
หยางหยางเพิ่งจะเปิดประตูตู้เย็น ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ก๊อกๆๆ”
ดวงตาเศร้าซึมของเฉิงเฉิงเป็นประกายทันที “แม่……”
เสียงยังไม่เคาะยังไม่ทันสงบลง เท้าของเฉิงเฉิงก็วิ่งอย่างรวดเร็วมาถึงประตูแล้ว…...
“เห้ เป่หมิงซิเฉิง……” หยางหยางยังไม่ทันห้าม เฉิงเฉิงก็วิ่งไปถึงประตูแล้ว มือเล็กจับลูกบิดประตู——
แกร๊ก~
ประตูถูกเปิดออกอย่างสวยงาม…...
ใบหน้าเย็นชาและเต็มไปด้วยความคาดหวังของเฉิงเฉิงนั้น พอเห็นผู้ชายตัวสูงยืนอยู่ที่ประตู เขาก็เศร้าทันที…...
“ไฮ เด็กน้อยหยางหยาง ทำไมวันนี้เปิดประตูเร็วจัง” หยินปู้ฝันยืนอยู่ข้างประตู มือหนึ่งข้างถือถุงมาหนึ่งใบ มองเฉิงเฉิงหนึ่งครั้ง แล้วทำหน้าตะลึงเหมือนเพิ่งค้นพบทวีปใหม่ “อั๊ยหยา วันนี้นายหล่อมาก ถ้าฉันไม่ได้มองผิด นายใส่ชุดลำลองของเด็กที่เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นนี่นา……”
หยินปู้ฝันพูดไป พลางยื่นมือออกไปอย่างไม่เกรงใจ แล้วลูบเสื้อผ้าของเฉิงเฉิงไปมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ