เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 232

ตอนที่232 ตรวจสอบ1

“ฮาฮาฮา​ พวกนายนี่น่ารักจริงๆ” หยินปู้ฝันเหมือนเพิ่งเคยได้เจอฝาแฝดที่น่าสนใจเป็นครั้งแรก​ใน​ชีวิต เหมือนได้เจอสัตว์ที่หายาก เขามองสองพี่น้องกลับไปกลับมา “เดี๋ยวนะ พวกนาย ทำไมอีกคนชื่อกู้หยางหยาง อีกคนชื่อเป่หมิงซิเฉิงล่ะ……”​

ทันใดนั้นหยินปู้ฝันก็คิดถึงเรื่องที่มันไม่ชอบมาพากล “หยางหยาง นายบอกว่าพ่อของนายบังคับให้แม่ทำแท้ง แล้วแม่นายก็แอบคลอดนายออกมา แต่ทำไมเขาถึงแซ่เป่หมิงล่ะ”

ร่างเล็กของหยางหยางหดเล็กลง มืออีกข้างกำลังจับกุ้งออสเตรเลียมาแทะ เขาส่งยิ้มน่ารักแล้วพูดไม่ชัด “อื้อ……อิอิ……เรื่องนี้คุณอาไปถามเขาเถอะ……”

เขาโยนปัญหาไปให้เฉิงเฉิงอย่างสบายๆ

เฉิงเฉิงกลอกตาใส่อย่างจำใจ มองหยินปู้ฝันแล้วอธิบายแทนหยางหยาง “ที่จริงแล้วหยางหยางเป็นคนที่แม่แอบคลอดออกมา ถ้านายเป็นเพื่อนสนิทของหยางหยาง ก็อย่าขายเพื่อน และฉันแซ่เป่หมิง เป็นลูกชายของเป่หมิงโม่”

“หา……” หยินปู้ฝันสูดลมหายใจเข้าลึก “นายหมายถึง แม่ของพวกนายคลอดพวกนายสองพี่น้องออกมา อีกคนอยู่กับเป่หมิงโม่ ส่วนอีกคนแม่นายเก็บไว้เองงั้นหรือ”

เฉิงเฉิงยักไหล่ ไม่พูดปฏิเสธอะไร

หยินปู้ฝันอยากถามให้ละเอียดกว่านี้ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขัดขึ้นมา

เขาขมวดคิ้ว เขากดรับสาย “ฮัลโหล แม่……”

หยินปู้ฝันคุยโทรศัพท์สักพัก จากนั้นก็วางสายไป แล้วหันกลับมามองสองพี่น้องอีกครั้งแล้วรีบร้อนพูดขึ้น “โทษทีนะ สหายน้อยทั้งสอง พ่อของอาปู้ฝันจู่ๆก็ล้มป่วย ฉันต้องรีบกลับไปดูเขา”

“อืมอืม” หยางหยางพยักหน้าแบบขอไปที แล้วเพลิดเพลินกับอาหารต่อ

เฉิงเฉิงเงียบ

“พวกนายสองคนดูแลตัวเองดีๆนะ เป็นเด็กดีรอแม่กลับบ้านนะ”

หยินปู้ฝันยิ้มและโบกมือลาสองพี่น้องที่น่ารัก เขาถอนหายใจเงียบๆ ทันใดก็รู้สึกอิจฉาเป่ หมิงโม่ขึ้นมา ได้ลูกแฝดแบบนี้ คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว……

*

หลังจากที่หยินปู้ฝันออกไป ภายในห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

หยางหยางทำแก้มป่อง กินจนปากเลอะเทอะไปหมดเหมือนลูกแมวน้อย น่ารักเป็นที่สุด

เฉิงเฉิงวางถ้วยและตะเกียบลงอย่างเงียบๆ เหลือบมองหยางหยางที่เลอะเทอะ เขาเริ่มรู้สึกหนักใจอีกครั้ง

ผ่านไปสักพักใหญ่ เฉิงเฉิงถึงพูดขึ้น “พ่อจะให้ฉันไปต่างประเทศ”

“หา” หยางหยางตกใจ เขาที่สมองไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง เพราะตอนนี้เลือดถูกส่งไปย่อยอาหารที่อยู่ในกระเพาะหมดแล้ว

“อืม หยางหยาง หลังจากฉันไปต่างประเทศแล้ว นายต้องดูแลแม่ให้ดีนะ……” เฉิงเฉิงพูดเองเออเอง หลายวันมานี้ เพราะเรื่องที่พ่อจะให้เขาไปต่างประเทศ เขาจึงรู้สึกหดหู่

“เดี๋ยวนะ” หยางหยางกลืนอาหารลงไป กลอกตาแล้วถามขึ้น “ไปต่างประเทศ นายจะไปที่ไหน”

เฉิงเฉิงส่ายหน้า “ตอนนี้พ่อยังไม่ได้ตัดสินใจ อาจจะไปออสเตรเลีย หรืออาจจะเป็นที่อื่น……”

“ออสเตรเลีย” หยางหยางมองเปลือกกุ้งออสเตรเลียในมือ “ว้าว ถ้าไปแล้วนายคงได้กินกุ้งออสเตรเลียทุกวันน่ะสิ”

ฉิงฮัวที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างนอบน้อม พูดตอบ “เจ้านาย ตอนอายุแปดขวบคุณกู้ฮอนถึงมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านของตระกูลกู้ครับ ข้อมูลทุกอย่างก่อนอายุแปดขวบผมหาไม่เจอเลย เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ก็คงหมายความว่า ก่อนแปดขวบถ้าคุณกู้ไม่ได้อยู่ในทะเบียนบ้านปลอม ก็คงหมายความว่า เดิมทีคุณกู้ฮอนไม่ได้มีแซ่กู้”

“ไม่ได้แซ่กู้หรือ”

ทันใดนั้นเป่หมิงโม่ก็นึกถึงคือนั้นที่เธออยู่ใน【โรงแรมรัก】เธอพูดออกมาทั้งน้ำตา：【ฉันนึกว่าเธอเป็นแม่ของฉัน……แต่ความจริงแล้วไม่ใช่……ไม่ใช่……】

หรือว่า เธอไม่ได้แซ่กู้ และไม่ได้เป็นลูกสาวของหยูฟืน เพราะฉะนั้นคืนนั้นเธอถึงให้เขาตัดสิทธิ์บริษัทกู้ในโครงการ‘หยิง’ด้วยท่าทางเศร้า

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่นขึ้น นิ้วมือพลิกหน้ากระดาษแผ่นต่อไป——

ตอนที่เห็นว่าอายุสิบห้าปีเธอรู้จักเป่หมิงยี่เฟิง ปลายนิ้วมือของเป่หมิงโม่ก็รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

“อายุสิบห้าปี……” เขาพึมพำกับตัวเอง คิ้วพันกันแล้วเปิดปากขึ้น “เป็นช่วงวัยรุ่นที่สวยงามของผู้หญิงนี่นา ควรจะตั้งใจเรียน หาก้าวหน้า ริบมีความรักตั้งแต่ยังเด็ก จริงๆเลย……”

เสียงอ่านของเจ้านาย ดังเข้ามาในหูของฉิงฮัว น่าตกใจไม่น้อย ท่าทางแบบนี้ของเจ้านายเหมือนพ่อที่คอยเข้มงวดกับลูกสาวไม่มีผิด

จากนั้น เป่หมิงโม่ก็เห็นบนรายงานเขียนต่อว่า ความรักครั้งนี้สุดท้ายก็ถูกกู้อันขีแย่งไป——

คิ้วที่พันกันของเขาคลายลง ปรากฏความตลกในแววตา หัวหัวเราะเสียงต่ำ “แย่งได้ดีมาก”

โชคดีที่ตอนนั้นกู้อันขีแย่งเป่หมิงยี่เฟิงไป ไม่อย่างนั้น แค่เป่หมิงโม่นึกถึงภาพเธอกับเป่หมิงยี่เฟิงอยู่ด้วยกัน และสีหน้าเธอที่เรียกเขาว่าอาสองเขาก็รู้สึกขนลุกทันที