ตอนที่232 ตรวจสอบ1
“ฮาฮาฮา พวกนายนี่น่ารักจริงๆ” หยินปู้ฝันเหมือนเพิ่งเคยได้เจอฝาแฝดที่น่าสนใจเป็นครั้งแรกในชีวิต เหมือนได้เจอสัตว์ที่หายาก เขามองสองพี่น้องกลับไปกลับมา “เดี๋ยวนะ พวกนาย ทำไมอีกคนชื่อกู้หยางหยาง อีกคนชื่อเป่หมิงซิเฉิงล่ะ……”
ทันใดนั้นหยินปู้ฝันก็คิดถึงเรื่องที่มันไม่ชอบมาพากล “หยางหยาง นายบอกว่าพ่อของนายบังคับให้แม่ทำแท้ง แล้วแม่นายก็แอบคลอดนายออกมา แต่ทำไมเขาถึงแซ่เป่หมิงล่ะ”
ร่างเล็กของหยางหยางหดเล็กลง มืออีกข้างกำลังจับกุ้งออสเตรเลียมาแทะ เขาส่งยิ้มน่ารักแล้วพูดไม่ชัด “อื้อ……อิอิ……เรื่องนี้คุณอาไปถามเขาเถอะ……”
เขาโยนปัญหาไปให้เฉิงเฉิงอย่างสบายๆ
เฉิงเฉิงกลอกตาใส่อย่างจำใจ มองหยินปู้ฝันแล้วอธิบายแทนหยางหยาง “ที่จริงแล้วหยางหยางเป็นคนที่แม่แอบคลอดออกมา ถ้านายเป็นเพื่อนสนิทของหยางหยาง ก็อย่าขายเพื่อน และฉันแซ่เป่หมิง เป็นลูกชายของเป่หมิงโม่”
“หา……” หยินปู้ฝันสูดลมหายใจเข้าลึก “นายหมายถึง แม่ของพวกนายคลอดพวกนายสองพี่น้องออกมา อีกคนอยู่กับเป่หมิงโม่ ส่วนอีกคนแม่นายเก็บไว้เองงั้นหรือ”
เฉิงเฉิงยักไหล่ ไม่พูดปฏิเสธอะไร
หยินปู้ฝันอยากถามให้ละเอียดกว่านี้ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขัดขึ้นมา
เขาขมวดคิ้ว เขากดรับสาย “ฮัลโหล แม่……”
หยินปู้ฝันคุยโทรศัพท์สักพัก จากนั้นก็วางสายไป แล้วหันกลับมามองสองพี่น้องอีกครั้งแล้วรีบร้อนพูดขึ้น “โทษทีนะ สหายน้อยทั้งสอง พ่อของอาปู้ฝันจู่ๆก็ล้มป่วย ฉันต้องรีบกลับไปดูเขา”
“อืมอืม” หยางหยางพยักหน้าแบบขอไปที แล้วเพลิดเพลินกับอาหารต่อ
เฉิงเฉิงเงียบ
“พวกนายสองคนดูแลตัวเองดีๆนะ เป็นเด็กดีรอแม่กลับบ้านนะ”
หยินปู้ฝันยิ้มและโบกมือลาสองพี่น้องที่น่ารัก เขาถอนหายใจเงียบๆ ทันใดก็รู้สึกอิจฉาเป่ หมิงโม่ขึ้นมา ได้ลูกแฝดแบบนี้ คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว……
*
หลังจากที่หยินปู้ฝันออกไป ภายในห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
หยางหยางทำแก้มป่อง กินจนปากเลอะเทอะไปหมดเหมือนลูกแมวน้อย น่ารักเป็นที่สุด
เฉิงเฉิงวางถ้วยและตะเกียบลงอย่างเงียบๆ เหลือบมองหยางหยางที่เลอะเทอะ เขาเริ่มรู้สึกหนักใจอีกครั้ง
ผ่านไปสักพักใหญ่ เฉิงเฉิงถึงพูดขึ้น “พ่อจะให้ฉันไปต่างประเทศ”
“หา” หยางหยางตกใจ เขาที่สมองไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง เพราะตอนนี้เลือดถูกส่งไปย่อยอาหารที่อยู่ในกระเพาะหมดแล้ว
“อืม หยางหยาง หลังจากฉันไปต่างประเทศแล้ว นายต้องดูแลแม่ให้ดีนะ……” เฉิงเฉิงพูดเองเออเอง หลายวันมานี้ เพราะเรื่องที่พ่อจะให้เขาไปต่างประเทศ เขาจึงรู้สึกหดหู่
“เดี๋ยวนะ” หยางหยางกลืนอาหารลงไป กลอกตาแล้วถามขึ้น “ไปต่างประเทศ นายจะไปที่ไหน”
เฉิงเฉิงส่ายหน้า “ตอนนี้พ่อยังไม่ได้ตัดสินใจ อาจจะไปออสเตรเลีย หรืออาจจะเป็นที่อื่น……”
“ออสเตรเลีย” หยางหยางมองเปลือกกุ้งออสเตรเลียในมือ “ว้าว ถ้าไปแล้วนายคงได้กินกุ้งออสเตรเลียทุกวันน่ะสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ