เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 235

ตอนที่235 สาวน้อยตัวปลอมปรากฏตัว2

“ทำไมฉันไปไม่ได้ล่ะ​ ฉันคิดถึงแม่แล้ว……” หยางหยางบุ้ยปาก

เฉิงเฉิงเหลือบมองไปที่น้องชาย​ “นายอยากไปจริงๆหรือ”

หยางหยางพยักหน้าหงึกๆ​ “อืมๆๆๆ……”

“งั้นได้​ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป​นายต้องฟังคำสั่งทุกอย่างของฉัน​ ไม่ว่าจะไปที่ไหน​ก็ตาม​ ฉันให้พูดนายก็พูด​ ฉันให้ทำอะไรนายก็ทำ​ อย่าก่อเรื่องวุ่นวายให้ฉันเด็ดขาด​ ที่สำคัญ​ที่สุดคือ​ ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์​แบบไหนก็ตาม​ ห้ามให้คนอื่นเห็นตัวตนที่แท้จริงของนาย​ ทำได้ไหม”​

“เชรดด……เป่หมิงซิเฉิง นายจะให้ฉันเป็นเหมือน‘เชี่ย’หรือไง” o(︶︿︶)oหยางหยางบุ้ยปาก

เฉิงเฉิงพูดอย่างเย็นชาว่า​ “เบลล่าไม่สบถคำหยาบหรอก”

“ฉันไม่เห็นด้วย” หยางหยางส่ายหัวเหมือนรัวกลอง​ ดูเหมือนจะมีจุดยืนที่มั่นคง

“งั้นฉันไปก่อนนะ​ นายก็เป็นเด็กดีอยู่บ้านรอแม่ต่อไปเถอะ” เสียงของเฉิงเฉิงเบามาก​ แต่กลับเด็ดขาดอย่างไม่ต้องสงสัย​

จากนั้น​ เขาก็จัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ​ ก้าวเท้าไปถึงข้างประตู​ และตอนที่กำลังเปิดประตูนั้น——

“เดี๋ยว​ก่อน” หยางหยางตะโกนเรียกเขาเสียงดัง​ “ได้ๆ​ ฉันรับปากนาย”

พอเจอเฉิงเฉิงที่มีความคิดละเอียดอ่อน​ หยางหยางที่จะเอาแต่เล่นท่าเดียวคนนี้​ ​จะดื้อต่อไปได้ยังไง ​

“นี่สิถึงเป็นน้องชายที่น่ารักของฉัน” เฉิงเฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีดำปรากฏความคิดที่ไม่ค่อยสมกับอายุเท่าไร……

*

คืนนี้เป็นค่ำคืนที่มืดสนิท

ยามค่ำคืนที่มืดสนิท​ ดวงจันทร์​ถูกเมฆดำบดบังไปครึ่งดวง

คฤหาสน์​เป่หมิงในค่ำคืนนี้​ เงียบเป็นพิเศษ

มีเงาเล็กๆสองคนแอบซ่อนอยู่ในพุ่มไม้​ เสียงดังกรอบแกรบๆ

อีกคนกำลังสังเกต​การเคลื่อนไหวของตระกูลเป่หมิงอย่างระวัง

ส่วนอีกคน​ ขยับตัวอย่างไม่สบอารมณ์​ไปมาไม่หยุด เหมือนกับมีบางอย่างผิดปกต​ิบนร่างกาย​ สุดท้ายเขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว​ “เป่หมิงซิเฉิง ฉันหมดหนทางหรอกนะ​ ถึงยอมรับข้อเรียกร้องแบบนี้ของนาย”

เฉิงเฉิงเหลือบมองหยางหยาง แต่ก็มองเห็นแต่ความมืด​ ดวงตาคู่นั้นของหยางหยางกะพริบปริบๆ​ เหมือนนกฮูกน้อยในยามราตรี​ “ไม่ต้องพูดแล้ว​ รอให้ไฟในห้องคุณย่าดับก่อน​ แล้วฉันจะพานายเข้าไป——”​

“ให้ตายสิ ยังต้องรออีกนานแค่ไหนล่ะ” หยางหยางพูดอย่างใจร้อน​ “ดูสภาพฉันตอนนี้สิ​ ขนาดคันยังไม่กล้าเกาเลย​ มันทรมานนะ”

“งั้นนายยังอยากจะเข้าไปอยู่ไหม​ ขอแค่มีฉันอยู่ด้วย​ นายคิดว่าคนอื่นสามารถเห็นใบหน้าของนายได้หรือไง”

เฉิงเฉิงมองหยางหยางอีกครั้ง​ เขาเห็นแค่ดวงตาโตสดใสของหยางหยางท่ามกลางความมืด…….พูดตรงๆคือ​ มองไม่เห็นอะไรเลย​ มองเห็นแค่ดวงตาคู่นั้นที่กะพริบอยู่กลางอากาศอย่างน่ากลัวโอเคไหม…...​

“เชอะ​ ครั้งนี้ฉันใจกว้างจะไม่เถียงกับนาย ฉันขอบอกไว้ก่อนนะเป่หมิงซิเฉิง จะไม่มีครั้งต่อไปแน่​ ทั้งชีวิตนี้จะไม่มีครั้งต่อไปอีกเด็ดขาด​” หยางหยางโมโห

……