เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 244

ตอนที่244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงอีกครั้ง

ภายในใจเจ็บปวด

เธอไม่กล้าที่จะถามอีกครั้ง คุณชอบอะไร เธอกลัวว่าคำตอบสุดท้ายที่เขาตอบจะทำร้ายผู้อื่นยิ่งกว่าเดิม

สูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง ในตอนที่เขาให้คำตอบออกมานั้น ภายในใจของเธอได้ตัดสินใจแล้ว——

ตัดสินใจว่าจะไม่คาดหวังอะไรกับเขาแล้ว ตัดสินใจที่จะเดินทางไปต่างประเทศกับลูกๆด้วยกัน

“อืม ฉันรู้แล้ว หลังจากนี้ฉัน......จะพยายามไม่พูดว่า ‘ขอบคุณ’ แล้ว” เธอยิ้มเล็กน้อย ท่าทางไม่ยินดียินร้ายราวกับดอกเบญจมาศ เบื้องหลังของรอยยิ้มนั้นคือความเศร้าวังเวงบางๆ มองเขาอย่างลึกซึ้ง จากนั้น เอ่ยพูดในสิ่งที่เขาคิดไม่ถึง “อย่างนั้น......สามารถพาฉันไปที่บ้านของคุณได้ไหม”

เขาเลิกคิ้ว คิดว่าเธอพอใจในคำตอบเมื่อครู่ของเขา สีหน้าถึงอ่อนโยนขึ้น พยักหน้า “จะไปที่เย่หยิงอีพินหรือโรงแรมแมนดาริน” เขาให้อำนาจในการเลือกกับเธอ

แต่คาดไม่ถึงว่า เธอยิ้มแล้วส่ายหน้า “ล้วนไม่ใช่ ไปบ้านของคุณ บ้านตระกูลเป่หมิงได้ไหม”

สีหน้าเขาแข็งทื่อ ย้อนถามกลับ “ทำไม”

“ครั้งก่อนไปบ้านคุณกับยี่เฟิง ต้องขอโทษด้วยที่สร้างความยุ่งเหยิงให้กับคุณพ่อคุณแม่คุณ ครั้งนี้ ฉันอยากจะไปขอโทษด้วยตัวเองถึงที่ ชี้แจงเรื่องราวเข้าใจผิดนั้น” เธอยิ้มพลางพูด แต่งเหตุผลที่ฟังแล้วเส็งเคร็งขึ้นมา ความจริงนั้น อ่านข้อความที่เฉิงเฉิงส่งมาให้เธอ เพิ่งจะรู้ว่าเด็กทั้งสองคนล้วนไปที่บ้านตระกูลเป่หมิง เธอไม่วางใจ

เขานึกถึงการรวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงในครั้งนั้น เป่หมิงยี่เฟิงพาเธอมาด้วยกระทะหัน ทำให้เขาขายหน้า! เสียงที่เรียก “ลุงรอง” นั้น วันนี้เขายังคงจำได้! คิ้วขมวด พลางเอ่ยปฏิเสธเสียงเย็น “ไม่จำเป็น”

ราวกับคาดเดาได้ว่าปฏิกิริยาตอบโต้ของเขาจะเป็นแบบนี้ เธอเอ่ยเสริมในชั่ววินาที “......จริงๆแล้ว ฉันไม่ได้มีอะไรแอบแฝง เพียงแค่อยากให้คุณพ่อคุณแม่คุณและคุณพ่อคุณแม่ของยี่เฟิงสบายใจ หวังว่าการคงอยู่ของฉันจะไม่ส่งผลกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างลุงหลานของพวกคุณ......”

“แม้ว่าคุณจะไม่อยู่ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้” เขาโต้กลับอย่างเยือกเย็น ครุ่นคิดสักครู่ ตาหรี่ลงเล็กน้อย “แต่ว่า ควรจะให้เป่หมิงยี่เฟิงตัดใจจากคุณ!”

สิ้นสุดน้ำเสียงนั้น เขาราวกับว่าตัดสินใจได้ ให้เป่หมิงยี่เฟิงเลิกคิดถึงเธอนับตั้งแต่นี้ไป ดังนั้น เขาให้ฉิงฮัวติดต่อพี่ใหญ่ตระกูลเป่หมิง เป่หมิงเฟยหย่วน ครอบครัวหนึ่ง 3 คน ในทันที คืนวันนี้ไปรวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงอีกครั้ง!

*

เพียงเท่านั้นแหละ รถยนต์ก็ขับเข้าไปในบ้านใหญ่ตระกูลเป่หมิงอย่างสง่างาม

“คุณชายรองกลับมาแล้ว” คนรับใช้เจอกับหญิงสาวที่อยู่ข้างกายคุณชายรองเป่หมิง ก็รู้สึกประหลาดใจ

ไม่ต้องพูดถึงลักษณะท่าทางอันสดชื่นแจ่มใสของการห่อร่างกายด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ของกู้ฮอน ที่ทำให้คนรู้สึกคาดไม่ถึงเล็กน้อย ยิ่งใบหน้าที่เคยพบเจอก็เพียงพอที่จะให้เหล่าคนรับใช้นั้นนินทาไปได้ระยะใหญ่เลย

เปรียบเทียบกับครั้งแรกที่มาบ้านตระกูลเป่หมิงกับยี่เฟิงอย่างงงงัน กู้ฮอนคิดไม่ถึงเลยว่า ครั้งนี้ยังคงปรากฏตัวยืนอยู่ข้างกายเป่หมิงโม่ในสภาพกระเซอะกระเซิงที่บ้านตระกูลเป่หมิงอีก......

“ใช่แล้ว ฉันคิดออกแล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นที่คุณชายเล็กยี่เฟิงพากลับมาในครั้งนั้น” คนรับใช้คนหนึ่งเริ่มนินทาลับหลังด้วยเสียงเบา

“อา ไม่ใช่มั้ง เธอพูดถึงแฟนสาวของคุณชายเล็กยี่เฟิงคนนั้นหรือ”

“......พระเจ้า นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะอยู่ด้วยกันกับคุณชายรอง......”

“นึกไม่ถึงว่าเธอจะสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นอะไรอย่างนี้......เธอดูเรียวขายาวสองข้างที่ส่องประกายนั่นสิ ท่าทางดึงดูดคนได้เป็นอย่างดีเลย......”

“หรือว่าเธอจะทิ้งคุณชายเล็กยี่เฟิง แล้วมาสานสัมพันธ์กับคุณชายรองกัน”

“เอ่อ......นี่มันก็วุ่นวายเกินไปนะ ร้ายดีอย่างไรคุณชายรองก็เป็นลุงรองของคุณชายเล็กยี่เฟิงนะ......”

“โห จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ล้วนสานสัมพันธ์กับลุงหลานทั้งสองคน ไร้รสนิยมเกินไปแล้ว!”

“ดังนั้นถึงเรียกว่าหน้าไม่อายยังไงล่ะ......”

......

กู้ฮอนก้มศีรษะ เดินตามเป่หมิงโม่เข้าไปห้องโถงบ้านตระกูลเป่หมิง

ในใจมีร่องรอยตึงเครียดและรอคอยอย่างแปลกประหลาด

ความตึงเครียดก็คือ เธอควรจะเผชิญหน้ากับเจียงฮุ่ยซินอย่างไร ความคาดหวังก็คือ จะได้พบกับเฉิงเฉิงและหยางหยางในเร็วๆนี้แล้ว

“คุณไปอาบน้ำให้สดชื่นที่ห้องรับรองแขกก่อน ผมจะให้คนรับใช้เตรียมชุดใหม่หนึ่งชุดให้คุณ” เป่หมิงโม่เอ่ย

“อืม ได้” เธอพยักหน้า ไม่ได้คัดค้าน

จากนั้นจึงเดินตามคนรับใช้เข้าไปยังห้องรับรองแขกห้องหนึ่ง......

หลังจากอาบน้ำให้สดชื่นที่ห้องรับรองแขกเสร็จแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่คนรับใช้จัดเตรียมไว้ให้ กู้ฮอนมองไปในกระจก ใบหน้าค่อนข้างซีดเผือดของตัวเอง......

ระยะนี้เกิดเรื่องราวที่เจ็บปวดมากมายจริงๆ กดดันจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

การหลอกลวงของหยูฟืน การให้ร้ายของตระกูลกู้ ความอ่อนโยนและความโหดร้ายของเป่หมิงโม่......แต่ละฉากผสมปนเปไปมาในสมองเธอ

ตั้งแต่เดินออกมาจากเรือนจำในตอนนั้น เธอราวกับได้พบความหวังในการเกิดใหม่——

“อย่าเศร้าเสียใจไปอีกเลย! กู้ฮอน!” เธอสูดหายใจลึก พยายามให้กำลังใจกับตัวเองในกระจก “สิ่งที่ตระกูลกู้ติดค้างเธอ เธอจะต้องเอามันคืนมา! หยูฟืนติดค้างเธอ กู้อันขีติดค้างเธอ ต้องเอามันกลับคืนมาทั้งหมด!......สำหรับเป่หมิงโม่......”

เธอมองตัวเองในกระจก สีหน้าค่อนข้างขาวซีด ชะงักเล็กน้อย จากนั้นยืดตัวตรงขึ้น พูดกับตัวเองต่อไป “กู้ฮอน ตอนนี้เธอจะต้องตื่นได้แล้ว! แม้ว่าเขาจะช่วยเธอ แต่ไม่สามารถรักเธอได้! เขาเพียงแค่อาลัยอาวรณ์ในร่างกายเธอก็เท่านั้น ทำไมต้องเอาชีวิตของเธอไปผูกติดกับผู้ชายที่ไม่เข้าใจความรักอย่างเขาคนนี้ ไม่คุ้มค่า ถูกต้องไหม......เธอมีเฉิงเฉิงและหยางหยางก็พอแล้ว! นับแต่ตอนนี้ไป กู้ฮอน ไม่ว่าเธอจะแซ่กู้หรือแซ่อะไรก็แล้วแต่ เธอจะต้องกลับไปเป็นตัวของเธอเอง! เธอไม่ต้องมีชีวิตเพื่อใครอีก!!”

หลังจากเอ่ยจบ เธอสูดลมหายใจยาว

รู้สึกผ่อนคลายมากในชั่วขณะ

ราวกับว่าความเจ็บปวดต่างๆที่ถูกกักเก็บไว้ในร่างกายเหล่านั้น ค่อยๆถูกแช่แข็งขึ้นมา หลบซ่อนอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งที่ไร้ชื่อของร่างกายอย่างเงียบๆ

เธอยิ้มให้กับกระจกอีกครั้ง แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองแขก......

*

บ้านตระกูลเป่หมิงใหญ่มาก สวนด้านหน้า สนามด้านหลังเพียงพอที่จะมีสนามกอล์ฟหลายสนาม