เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 26

บทที่ 26 ในที่สุดก็หาคุณเจอ2

เป่หมิงโม่มองหน้าตาที่หงิกงอของเขา พูดอย่างถอนหายใจ “เดี๋ยวไปเอาที่คลังของฉันหนึ่งลัง!”

“ได้! นายพูดเองนะ งั้นฉันไม่เกรงใจนะ!” ชูหยุนเฟิงยิ้มออกทันที

ทันใดนั้น ปัง!

ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างหยาบคาย

“คุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้จริงๆ... ...”

“เป่หมิงโม่! เป่หมิงโม่ไอ้คนเลว ฉันรู้นะว่าคุณอยู่ข้างใน... ...ถอยไป... ...”

พร้อมกับเสียงรบกวน กู้ฮอนบุกเข้ามาราวกับสิงโตตัวเล็กที่มีดวงตาสีแดง

“ขอโทษครับ คุณชายเป่หมิงสอง คุณชายชูสอง พวกเราขวางเธอไว้ไม่ได้... ...”

ชูหยุนเฟิงเหลือบมองผู้หญิงที่บุกเข้ามาคนนี้ และแอบดูปฏิกิริยาของ เป่หมิงสอง โบกมือไปมา “พอแล้ว พวกนายออกไปเถอะ”

ไม่กี่ก้าวกู้ฮอนก็เดินไปหยุดต่อหน้าเป่หมิงโม่ ยื่นมือไปแย้งแก้วเหล้าของเขามา!

ฉากนี้ทำให้ ชูหยุนเฟิงชะงักและเบิกตาโต

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด แล้วเงยหน้าขึ้นมอง----

ใบหน้าสวยแบบธรรมชาติ ปรากฏขึ้นในตา

ใบหน้าใหญ่เท่าฝ่ามือ กลายเป็นสีชมพูเพราะความโกรธ ราวกับดอกซากุระ

ดวงตาชัดเจนแจ่มใส แสงไฟส่องประกาย ขนตายาวพลิ้วไหว ราวกับดวงดาว

จมูกเล็กตั้งตรง ริมฝีปากแดงก่ำและงดงาม

ในตอนที่ฟุ้งซ่านอยู่นั้น หัวใจของเขาราวกับถูกบางอย่างกระแทกเข้าอย่างแรง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขา เห็นใบหน้าที่ไม่ได้เติมแต่งของเธอ

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้เมื่อลบเครื่องสำอางออกแล้ว จะมีใบหน้าที่ขาวสะอาดขนาดนี้... ...

“เป่หมิงโม่ คุณมันเลว ทุกคนตามหาคุณกันให้ว่อน แต่คุณกลับมานั่งดื่มอยู่ที่นี่อย่างสนุกสนาน คุณรู้ไหมว่าพ่อของคุณด่าฉันจะตายอยู่แล้ว!”

ทันทีที่กู้ฮอนเดินเข้าประตูมาเห็นเป่หมิงโม่ที่กำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างสบายใจบนโซฟา ก็โกรธจัดขึ้นมา

และในความเป็นจริงเธอก็กำลังโกรธจัดอยู่แล้ว

ชูหยุนเฟิงที่อยู่ข้างๆก็อ้าปากค้าง เขาสาบานเลยว่า ตั้งแต่ที่เขารู้จักกับเป่หมิงสองมานานหลายปีนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงกล้าอารมณ์เสียใส่หน้าเป่หมิงสองแบบนี้ พระเจ้า ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน?

เป่หมิงโม่หรี่ตาลง “คุณพูดว่าอะไร?” คืนนี้เขาที่ดื่มเหล้าไปมากพอสมควร ความไม่สงบภายในใจก็เริ่มออกฤทธิ์

“ฉันบอกว่า คุณกลับมานั่งดื่มอย่างสนุกสนานอยู่ที่นี่... ...”

“ก่อนหน้านี้!” เขาพูดขัดเธอน้ำเสียงเย็นชา

“เป่หมิงโม่ คุณมัน... ...”

อุบ... ...

กู้ฮอนรู้สึกแค่ว่าร่างกายถูกเขาดึงอย่างแรง คำว่า “เลว” ที่ยังไม่ทันใดพูดออกมาก็ถูกกลืนหายไปกับริมฝีปากที่เผด็จการของเขา

ริมฝีปากบางและเย็นชานั้น รู้สึกถึงบทลงโทษเล็กน้อย ราวกับกำลังกวาดล้อมความหอมหวานในปากเธอ... ...

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า รสชาติในปากของเธอจะหอมหวานขนาดนี้ ดีกว่ารสชาติของไวน์ซะอีก

“อื้อ... ...”

ริมฝีปากพัวพันกันอย่างดูดดื่ม เธออยากจะขัดขืน แต่กลับถูกเขายึดร่างไว้แน่น

ทำได้แค่ยอมถูกริมฝีปากที่อบอวลไปด้วยกลิ่นไวน์ของเขานั้นกระทำอยู่ฝ่ายเดียว กระตุ้นไปที่ประสาทสัมผัสที่เปราะบางของเธอเรื่อยๆเป็นคลื่นๆ

หัวใจ ราวกับมีกวางน้อยวิ่งออกมาเป็นพันตัว โกลาหลและรบกวนจิตใจของเธอ

เธอยังไม่ทันได้ปิดประตูหัวใจที่เปิดออกนั้น รสชาติสิ่งเดียวที่เป็นของเป่หมิงโม่ ก็พุ่งเข้ามาอย่างก้าวร้าวและทรงพลัง----