เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 27

บทที่ 27 ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ1

ตลอดทางกู้ฮอนถูกเป่หมิงโม่ดึงออกมาอย่างไร้ความปรานี เธอบ่นอย่างไม่เต็มใจ: “เป่หมิงโม่ คุณจะลากฉันไปด้วยทำไม! หาคุณเจอ หน้าที่ของฉันก็จบแล้ว! ฉันจะกลับไปนอน กลับไปหลับ... ...”

เขาลากเธอไปถึงหน้าประตูไนต์คลับ

รีโหมดเปิดประตูรถ จากนั้นก็รีบยัดเธอเข้าไปในรถฝั่งคนขับราวกับว่าร่างกายของเธอนิ่มเหมือนหนอนยังไงอย่างนั้น----

“ผมดื่มเหล้าแล้ว คุณมาขับรถ ไปโรงพยาบาลกลาง!”

เวลาติดกัน เขาเข้ามานั่งฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เสียงดังปัง ประตูรถปิดลง

ทันใดนั้น ภายในรถก็มีกลิ่นเหล้ากระจายฟุ้งไปทั่วอย่างรวดเร็ว ผสมกับความรู้สึกบางอย่าง อยู่ระหว่างเขาและเธอกระจายซึมอย่างแปลกๆ... ...

รถนั้นกระแทกตลอดทาง ถูมาตลอดทาง ตลอดทางไปเมืองAโรงพยาบาลกลางมีการปะทะเล็กน้อย

“ถึงแล้ว!” ในที่สุดกู้ฮอนก็สามารถถอนหายใจยาว

เป่หมิงโม่ใบหน้าเย็นชา และน่าหดหู่ราวกับเป็นผีดูดเลือด

หลังจากเงียบไปนาน ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกดเสียงต่ำแล้วพูดว่า “กู้ฮอน คุณมีใบขับขี่จริงหรือเปล่า!”

“เอ่อ... ...จะว่ามีก็มีอยู่ ทว่า... ...” เธอขยับไหล่อันสั่นเทา แล้วมองหน้ากระโปรงรถที่ดูเหมือนจะมีควันลอยออกมา ยิ้มด้วยความเสียใจเป็นพันเท่า “ฉันยังไม่เคยขับรถออกมาบนถนนเลย... ...”

เหมือนจะมีอีกาสามตัวบินผ่านหัวเป่หมิงโม่ไป

“ให้ตายเถอะ!” เขาภูมิใจในความใจเย็นเสมอ แต่เกือบจะล้มเหลว “คุณขับรถไม่เป็นทำไมไม่รีบบอก! สมองหมูหรือยังไง เรื่องแบบนี้ล้อเล่นได้หรอ... ...”

“นี่ คุณจะพอได้หรือยัง!” กู้ฮอนตะโกนขัดอย่างเสียใจ “ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ! ช่วยคุณขับรถแล้วยังจะมาว่านู่นว่านี่อีก เก่งจริงก็เมาแล้วขับด้วยตัวเองสิ!”

เพียงประโยคเดียวของเธอก็ทำเขาเครียดจนตายได้เลย แอลกอฮอล์หมดทางขึ้นสมอง ทิ่มแทงจนสมองทั้งสองข้างของเขาปวดจี๊ด

ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา ตอนนี้ใต้เอ๋อยังอยู่ในโรงพยาบาล เขาไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับเธอต่อ

ใจเย็นลงเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว เขาเอ่ยปากพูดเสียงเบา “ลงจากรถแล้วเข้าไปข้างในกับผม”

“อะไรนะ?” กู้ฮอนไม่เต็มใจแล้ว จับที่พวงมาลัยไว้ให้ตายก็ไม่ยอมขยับ “ฉันไม่ใช่คนในตระกูลของพวกคุณสักหน่อย ฉันไม่อยากไป! ฉันจะกลับบ้านไปนอน!”

เป่หมิงโม่ลงจากรถ อ้อมไปที่อีกฝั่งของรถแล้วเปิดประตู

ดวงตาสีดำเข้มควบแน่นจ้องเธอไว้ “นี่คือคำสั่ง ไม่ใช่คำถาม! คุณไม่มีอำนาจยับยั้ง!”

พูดจบ เขายื่นมือออกไปคล้องเอวเธอขึ้นมา

ลากเธอออกมาจากรถโดยที่ยังมีชีวิตอยู่

ตลอดทางที่เธอ “ฉันไม่อยากไป! ฉันจะไป... ....” ขณะที่ดิ้นรน เป่หมิงโม่ก็ลากเธอเข้ามาในห้องผู้ป่วยจนได้

*

สงบ

ภายในห้องผู้ป่วย เงียบสงบอย่างลึกลับ

กู้ฮอนตามหลังเป่หมิงโม่เข้ามาอย่างไม่เต็มใจ หดตัวลง ไม่กล้าส่งเสียงดัง

ทันทีที่เป่หมิงเจิ้งเทียนเห็นเป่หมิงโม่ ความโกรธที่เพิ่งจะบรรเทาลง ก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง