เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 274
ตอนที่274 ใครเป็นคนขโมยหลักฐาน
“เชื่อว่าตรงนี้ ทุกท่านก็คงจะมีคำตอบอยู่ในใจนะครับผู้ฟ้องนั้นมีเงินมีชื่อเสียงและรักลูกและเขาสามารถให้อนาคตที่ดีแก่เด็กได้!ฉะนั้นผู้พิพากษามอบสิทธิ์เลี้ยงดูให้ผู้ฟ้องด้วยครับ!”
.......
พัก10นาที แล้วจะมาประกาศผล—-
“.....จากที่ปรึกษากันมาแล้ว คนที่จะได้สิทธิ์เลี้ยงดูกู้หยางหยางก็คือเป่หมิงโม่!
หยินปู้ฝันทรุด
กู้ฮอนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดใจจะขาด....
เหมือนดั่งสงครามที่ฆ่าอย่างโหดร้าย สุดท้ายหล่อนเองก็เป็นแค่คนแพ้
ถึงตอนนี้หล่อนถึงจะมองเขาอย่างชัดเจนว่าด้านการธุรกิจเขาเป็นคนเย็นชาแค่ไหน ในนี้ก็โหดร้ายเท่านั้น...
หล่อนแพ้แล้ว
เสียหยางหยาง.....
และแพ้ให้กับเขา
เหมือนหล่อนแพ้ตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่พนันกันและครั้งนี้หล่อนไม่เคยชนะเขาเลย...
เป่หมิงโม่รู้ฉากจบก็ได้เดินไปอย่างสง่า
เดินไปตรงหน้ากู้ฮอน พูดแซะ :“ตายใจยังละทีนี้ ฉันบอกแล้ว ยังไงลูกชายก็ต้องเป็นของฉัน!”
หล่อนยิ้มกริ่ม น้ำตาไม่เคยจะเยือกเย็นเท่านี้มาก่อน—-
“ใช่สิ เธอชนะ เธอเป็นคนทำให้ฉันรู้อะไรที่เรียกว่าไร้ศีลธรรมแล้วเธอก็จับจุดอ่อนของฉันแล้วลงมือกระทำมัน เป่หมิงโม่เธอเป็นผู้ล่าที่ประสบความสําเร็จที่สุด ฉันยอมรับ เพราะเธอไม่เคยใจอ่อน....”
เขายิ้ม “งั้นก็ยินดีด้วยนะ รู้สักที สำหรับเหยื่อของผู้ล่าที่เคยหักหลัง เมื่อจับมาใหม่ ก็ต้องลงโทษให้สาสม!”
“ลงโทษ....”หล่อนหัวเราะ “ที่แท้เธอก็จะแย่งลูกไปจากฉัน แต่นี้เป็นบทลงโทษที่ให้ทำให้ฉัน....”
ลงโทษที่หล่อนหนี ลงโทษที่หล่อนโกหก ลงโทษที่หล่อนปิดบัง ลงโทษทุกอย่าง....”
หล่อนน้ำตาตก
แต่เขากลับพูดข้างหูหล่อนพูดอย่างสะใจ—-
“สิทธิ์การเลี้ยงดูของเป่หมิงซีเฉิงกับเป่หมิงซีหยาง
ตอนนี้อยู่บนมือฉันหมดแล้ว เธอลองเดาดูสิ้ ฉันจะทำอะไรต่อพวกเขาอีก?”
หล่อนโมโหและตกใจ“เธอจะทำอะไรพวกเขา?!”
“หึๆ อย่ามาทำตาใสซื่อ ตอนแรกฉันก็หลงกลแววตาที่ใสซื่อของเธอนี่แหละ...”เขาตั้งใจไม่ตอบหล่อน
เวลานี้ แยกย้ายกันแล้ว
หยินปู้ฝันรีบวิ่งด้วยความเร็วจับคอเสื้อเป่หมิงโม่ต่อยแรงๆ—
ตึบ!
เป่หมิงโม่ดันหลบทัน
“เป่หมิงโม่นายมันขี้โกง นาย! เป็นนายนั้นแหละที่มาแอบเปลี่ยนคลิปในโทรศัพท์ฉัน ใช่มั้ย!”
เป่หมิงโม่ยิ้มมุมปาก จัดเนคไท“เรื่องเด็กๆแบบนี้ ฉันไม่ต้องการ!”
“ไม่ต้องการ? เธอยังมีหน้ามาพูดหรอ! ทำไมเธอไม่กลัวเขาเห็นความจอมปลอมของเธอหรอ?หรือว่าเธอกลัวคนอื่นรู้ว่าเธอไม่ได้รักลูก เธอเกือบทำให้ลูกโดนไฟเผาใส่ เป่หมิงโม่นายมันอำมหิต...”
“เงียบปาก!”เป่หมิงโม่ตะโกนยิ้มกริ่ม “เธอคิดว่าฉันจะกลัวคลิปนั้นหรอ? เธอไม่ได้ดูโทรศัพท์เธอดีๆแล้วทำไมต้องมาว่าฉัน?!”
เขามองกู้ฮอนด้วยสายตาเย็นชา—-
“เฉิงกับหยาง ฉันจะให้พวกเขาออกนอกประเทศ! เธอก็อย่าคิดว่าชาตินี้จะได้เจอพวกเขาอีก!”
*
เรื่องนี้ดังไปทั้งเมือง สุดท้ายก็เป็นเขาที่ชนะ
ชีวิตกู้ฮอนมืดมน วุ่นวายไปหมด
เวลาหล่อนเดินไปไหนก็จะโดนแอบถ่ายไปหมดถึงแม้หล่อนจะแพ้ในครั้งนี้แต่หล่อนก็เคยกำเนิดทายาทให้กับตระกูลเป่หมิง
เป่หมิงโม่ได้จัดการดูแลเด็กอย่างเรียบร้อย ขนาดหล่อนก็ไม่สามารถไปหาได้อีก
คนที่ไม่มีวิธีไรสักอย่าง จู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู—-
“คุณกู้ฮอน ฉันเป็นแม่ของปู้ฝัน ให้ฉันเข้าไปนั่งหน่อยได้มั้ย?”
กู้ฮอนมองผู้หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวสง่าผ่าเผยไม่คิดว่าจะมาเจอแม่ของปู้ฝันในเวลานี้ หล่อนอึ้งไปสักแป๊บ สุดท้ายค่อยตอบ
เข้ามาห้องรับแขก ท่านนายหยุนมองดูบ้านหล่อนนั่งลงโซฟายิ้ม“คุณกู้ฮอน เธอสวยมาก”
กู้ฮอนรินน้ำชาให้ท่านนายหยุน“เชิญดื่มค่ะ”
“เธอคงคิดว่าฉันมาเข้ากะทันหัน ปู้ฝันยังไม่ได้บอกให้เธอใช่มั้ย ?” ท่านนายหยุนยิ้ม
“บอกอะไรคะ?”
“ขึ้นศาลรอบนั้น คลิปในโทรศัพท์ปู้ฝัน จริงแล้วเป็นฉันนั้นแหละที่เปลี่ยน” ท่านนายหยุนจิบชา
กู้ฮอนแปลกใจ“...”
หล่อนคิดว่าเป่หมิงโม่เป็นคนทำมาตลอดแต่แค่ไม่ยอมรับ
“เห้อ...ปู้ฝันนะสิไม่สนใจฉันเลยเอาแต่กักตัวเองไว้ที่สำนักงานกฎหมาย ใครไม่พบ”ท่านนานหยุนพูด
“แพ้รอบนี้ ปู้ฝันคิดว่าเขาทำให้ฉันลำบากไปด้วย.....”กู้ฮอนพยักหน้า“จริงแล้วไม่เกี่ยวกับเขาเลยค่ะถ้าเป่หมิงโม่อยากชนะมีวิธีตั้งหลายทางแต่แค่หนูอยากรู้ว่าทำไมท่านนายหยุนถึงไปเปลี่ยนคลิปนั้น?”
คุณหญิงมองกู้ฮอน ถอนหายใจ:“คุณกู้ฮอน เกรงฉันที่เรียกเธอว่า ฮอนมั้ย? บังไงเธอก็เป็นแม่ของลูกเป่หมิงโม่ ถ้าเธอไม่อะไร ก็เรียกฉันว่าป้าซินเถอะ”
แม่ของปู้ฝันหวีหรูซินก็ได้บอกเหตุผล—
“จริงแล้ว แม่เป่หมิงโม่เป็นพี่สาวแท้ๆของฉัน หล่อนชื่อหวีหรูเจี๋ย ฉันทนเห็นปู้ฝันจะชี้ความผิดใส่เขาไม่ได้ ตั้งแต่แม่เขาจากไป เขาก็ตัดขาดกับตระกูลหวี หลายปีมานี้ เด็กนั้นยังไม่ให้อภัยตระกูลหวี เขายังเกลียดพ่อบองฉันถ้าไม่ใช่พ่อฉันบังคับให้พี่สาวแต่งงานกับเป่หมิงเจิ้งเทียนชีวิตของพี่สาวหล่อนคงไม่สั้นแบบนี้...”
พูดถึงตรงนี้ หวีหรูซินน้ำตาจะตก
“....” กู้ฮอนตกใจหล่อนไม่คาดคิดว่าหยินปู้ฝันกับเป่หมิงโม่เป็นญาติพี่น้อง!
“ฮอน ถึงแม้ปู้ฝันจะโกรธเรื่องที่ฉันแอบเปลี่ยนคลิปเขาแล้วแพ้ให้กับเป่หมิงโม่ แต่ฉันรู้ ฉันไม่สามารถให้เป่หมิงโมแพ้ได้ เพราะตั้งแต่ปู้ฝันเล็กๆเขามีบ้านที่สมบูรณ์ แต่เป่หมิงโม่นั้นไม่มีและเปลี่ยวเปล่า20กว่าปี ตอนนี้รู้ว่าเขามีลูกเขียงข้างเขา ฉันที่มีหน้าที่เป็นป้าก็ดีใจแทนเขามาก....”
หวีหรูซินเช็ดน้ำตา“ฉันเข้าใจความเจ็บปวดที่โดนพรากลูกไป ที่วันนี้ฉันมา ไม่ใช่ว่าจะขอให้เธอให้อภัยแค่อยากให้เธอช่วยเป่หมิงโม่ ช่วยเด็กที่ไม่เคยมีบ้านที่สมบูรณ์แบบ...”
กู้ฮอนฟังถึงนี้ ยิ้ม “ท่านนายหยุน เธอให้ฉันช่วยเขา แล้วใครมาช่วยฉัน ตอนนี้เขาเกลียดฉันจนไม่ให้ฉันเห็นหน้าลูก!”
หวีหรูซินจับมือฮอน“ไม่ฮอน ถึงแม้เขาจะเย็นชา แต่ถ้าเธออ่อนโยนต่อเขา เขาก็ไม่ได้ใจแข็งขนาดนั้น....”
กู้ฮอนนึกถึงความเด็ดขาดของเป่หมิงโม่ เจ็บใจ_ หล่อนส่ายหัว “ขอโทษนะคะ ฉันว่าฉันคงช่วยไรไม่ได้”
หล่อนเกลียดตัวเองที่ต่ำในสายตาเป่หมิงโม่เมื่อก่อนหล่อนทำเพื่อตระกูลกู้ทำเพื่อหยูฟืน ทำให้ตัวเองน่าสมเพชขนาดนี้ และหล่อนได้ไรกลับมาบ้าง
เสียความบริสุทธิ์ เสียเวลา เสียศักดิ์ศรี สุดท้าย—-
ก็เสียลูกที่หล่อนแคร์ที่สุด
หล่อนพอกับความทุกข์ใจแบบนี้แล้ว แบบนี้ หล่อนยังต้องต่ำให้อีกหรอ?
*
สำนักงานกฎหมายหยินซือ
กู้ฮอนหิ้วข้าวกล่องไปที่ห้องทำงานปู้ฝัน ในที่สุดก็เจอปู้ฝันที่ไม่ออกไปไหนเอาแต่ขังตัวเอง
ดันประตู ก็ได้กลิ่มเหม็นเปรี้ยว
หล่อนรีบปิดจมูก
เดินเข้าไป—-
“ปู้ฝัน “
ปู้ฝันที่อยู่คาโต๊ะทำงานเงยหน้า ผมยุ่ง เคราเต็มไปหมด ทรุดโทรมมาก
“ฮอนฮอน....”ปู้ฝันเรียกอย่างไม่มีแรง และนั่งตัวตรงค้นหนังสือกฎหมาย
กู้ฮอนเอาข้าวกล่องวางตรงหน้า ถอนหายใจ“รีบกินเถอะ กลับไปแต่งตัวดีๆ แม่เธอเป็นห่วงนะ”
แม่ฉันไปหาเธอ?ปู้ฝันถาม
กู้ฮอนพยักหน้า เปิดข้าวกล่อง
“ขอโทษนะ...” ปู้ฝันพูด
ขอโทษที่ทำให้แพ้หรือขอโทษที่ปิดบังความสัมพันธ์เธอกับเป่หมิงโม่?
“มีทั้งหมด...”ปู้ฝันมองข้าวร้อนๆ รู้สึกเสียใจ โทษตัวเอง “ฮอนฮอน เธอโกรธฉันมั้ย?”
“โกรธ” หล่อนตอบ
ปู้ฝันรีบพูดต่อ:“ขอโทษ ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าเธอหยางหยางกับเป่หมิงโม่เป็นความสัมพันธ์แบบนั้น...สุดท้าย ถึงฉันรู้และช่วยเธอปิดบังเขา ก็เพื่ออยากให้เขาอย่าอวดดีให้มาก ใครสั่งให้เขาไม่สนใจไม่เคารพแม่ฉัน! ที่ฉันไม่อยากบอกให้เธอเพราะกลัวเธอกับหยางหยางจะมองฉันเป็นศัตรู...”
เขาหน้าเศร้า ปู้ฝันพูดต่อ“ฮอนฮอนที่เธอโกรธฉันก็สมควร...เพราะฉันไม่ตั้งใจเรียน ก็เลยทำให้เธอแพ้ ฉันสาบานว่าฉันจะเป็นทนายที่เก่ง...ฉัน...”
กู้ฮอนยื่นตะเกียบให้ปู้ฝัน พูดอย่างอ่อนโยน“กินเถอะ”
ปู้ฝันอึ้ง เห็นมือที่ยื่นตะเกียบ รู้สึกอยากร้องไห้อย่างห้ามไม่ได้ รับตะเกียบแล้วกินข้าวไปหลายๆคำ...
กู้ฮอนก็ได้เอาถุงที่ใส่เสื้อให้ปู้ฝัน :“นี่เป็นเสื้อที่เธอให้ฉันยืมครั้งที่แล้ว ฉันซักสะอาดและรีดแล้ว”
หยินปู้ฝัน รู้สึกแปลกๆ“ฮอนฮอนนี่เธอทำอะไรอยู่...”
หล่อนส่ายหัว ยิ้มอ่อนๆ—-
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ