เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 275
ตอนที่275 สุดท้ายแม่ลูกก็ต้องพรากจากกัน
“ปู้ฝัน จริงแล้วฉันโกรธเธอ โกรธที่ว่าเธอดีกับฉันและหยางหยางมากจากขึ้นศาลรอบที่แล้วมันทำให้ฉันรู้ว่าทำหน้าของการเป็นแม่ได้ห่วยแตกมาก เป่หมิงโม่มีอนาคตที่ดีกว่าให้ลูกได้ ตอนนี้ฉันไม่เหลือไร เหลือแค่ลูกในท้อง และฉันก็จะไม่มีแรงไปสู้ไรกับเขาอีก...”
“ฮอนฮอนเธอจะทำอะไร อย่าทำให้ฉันตกใจได้มั้ย!”ฮอนฮอนยิ่งนิ่งเท่าไหร่เขายิ่งกังวลเท่านั้น
กู้ฮอนยิ้ม“ฉันแค่เหนื่อย อยากพัก”
“ฉันเข้าใจงั้นเธอพักผ่อนอย่าทำอะไรบ้าๆ!”ถึงจะแพ้แต่เราก็ยังสามารถเรียกร้องและตอนนี้ฉันหาสคดีที่เขายังปิดไม่มิดเพื่อจะทำให้เราได้โอกาสอีกครั้ง...”
“ปู้ฝัน ช่างเถอะ”ถึงให้หยางหยางกลับมาหาฉัน แล้วไง?ให้เขามาใช้ชีวิตยากลำบาก?ดูฉันสิที่ผ่านมานี้ เป่หมิงโม่ถูกแล้วแหละหยางหยางมีทางเลือกเยอะกว่าและเฉิงเฉิงก็ยังมีหยางหยางอยู่ข้างๆอีกก็จะมีความสุขมากฉันคิดชัดเจนแล้ว ห้ามเห็นแก่ตัว ....แต่ลูกในท้องนี้คงต้องใช้ชีวิตลำบากกับฉันแล้วแหละ...”
“ฮอนฮอน.....”ปู้ฝันรีบเดินมาตรงหน้าหล่อน “เธอจะปล่อยลูกๆไปจริงๆหรอ...”
กู้ฮอนส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่เคยคิดจะปล่อย”
“แต่เธอ.....”ปู้ฝันรู้สึกเขาไม่เข้าใจฮอนฮอน “เธอเป็นแบบนี้ทำให้ฉันกังวลนะ...”
กู้ฮอนหายใจเข้าลึกๆ “ปู้ฝัน ฉันขอบคุณมากๆนะที่ดูแลฉันกับหยางหยาง แต่ฉันก็จะพึ่งเธอไม่ได้....”
“ไม่ —-ปู้ฝันรีบพูดแทรก จับมือหล่อนไว้แน่นๆ“ฮอนฮอนเธอหมายความว่าอะไร?ไม่พึ่งฉันต่อไปแล้ว?”
“ผู้ฝันปล่อยมือ ได้มั้ย?”
“ฉันไม่ปล่อย ....”
“เธอเป็นแบบนี้ ทำให้ฉันไปก็ไม่สบายใจ.....”
“เธอจะไป?”ปู้ฝันอึ้งทำไมต้องไปเธอรู้ฉันไม่แคร์ความสัมพันธ์เธอกับเป่หมิงโม่กับลูก เธอรู้ว่าฉันไม่แคร์....”
ปู่ฝัน ร้องไห้ ร้องไห้เหมือนเด็ก.....
หล่อนส่ายหัว เช็ดน้ำตาให้ปู้ฝัน “ปู้ฝัน เธอรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรอว่าพวกเราจะเป็นคนรักไม่ได้ ?”
“ฮอนฮอน....”
น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา
สุดท้ายเขาก็ต้องอยู่เห็นฮอนฮอนเดินจากไป....
หล่อนอาจจะพูดถูก ตั้งแต่เขารู้ว่าหล่อนเป็นคนรักของเป่หมิงโม่ ก็รู้แล้วว่าเขากับหล่อนเป็นคนรักกันไม่ได้....
สุดท้าย ทุกอย่างก็เป็นความฝันของเขารักเพียงฝ่ายเดียว
แค่นั้น.....
*
กลางคืน
ตั้งแต่เขาชนะในการขึ้นศาลเรื่องนั้นเสร็จ ที่บ้านก็บรรยากาศครึม เงียบ
เงียบปางตาย
“คุณหนูเฉิงเฉิงคุณหนูหยางหยาง ขอร้องละ อย่าอดอาหารเลย...”พูดจนปากจะแตกทั้งสองก็ไม่กินเลย
เฉิงเฉิงนอนอยู่บนเตียงอย่างไม่มีแรง ปากซีด
หยางหยางมองบนรอบนี้ไม่ว่าจะหิวยังไง“ถ้าไม่มีแม่ เราก็จะหิวให้ตายเลย!”
คุณท่านเป่หมิง เป่หมิงเจิ้งเทียนและเจียงฮุ่ยซินถอนหายใจอยู่ด้านนอก
“คุณหมอมายัง! รีบไปเร่ง!”เจียงฮุ่ยซินพูด
“คุณหมอบอกรถติดน่าจะถึงสายหน่อย”
“เป่หมิงโม่ละบอกเขายัง?”
“โทรไม่ติด...”
“คุณท่านเป่หมิงโมโหมาก:“ลูกเวรนี่ เอาลูกกลับมาแล้วก็ไม่สนใจไรเลยหรอ!”
“เจิ้งเทียนจะทำไง จะให้น้ำเกลือกับทั้งสองก็ไม่ใช่วิธี....“เจียงฮุ่ยซินพูด ลูกๆได้กลับมาบ้านเป่หมิงแต่ใจลูกๆก็ยังอยู่ที่แม่...
ท่านเป่หมิงคิดสักพัก ได้ตัดสินใจ—
“ฮุ่ยซิน เธอเรียกให้กู้ฮอนมา เรียกหล่อนมาพูดให้เด็กๆ”
เจียงฮุ่ยซินค้าง:“เจิ้งเทียน...”
“อย่าลังเล! ไปทำสะ!”
*
เรื่องที่หยางหยางกับเฉิงเฉิงอดอาหาร เจียงฮุ่ยซินก็ไม่มีทางเลือก ไปหากู้ฮอน
ตอนนี้กู้ฮอนเก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว
“เธอ.....”เจียงฮุ่ยซินรู้สึกแปลกใจ นี้เธอเก็บของ “จะไปจากที่นี่แล้วหรอ?”
กู้ฮอน “ใช่ ก็เหมือนที่เธอหวังไง”
“....”เจียงฮุ่ยซินคิดไรไม่รู้เต็มไปหมดอีกใจก็อยากให้ไปอีกใจก็เรื่องหยางหยางกับเฉิงเฉิง?”
กู้ฮอนยิ้ม ถาม“ทำไมจะให้โอกาสหรอ?”
เจียงฮุ่ยซินพูดไม่ออก
กู้ฮอนหันหลังไปเก็บของต่อ
เจียงฮุ่ยซินค่อยๆพูดขึ้น“เด็กสองคนนั้น ตั้งแต่รู้ว่าเธอแพ้ ก็อดอาหารหลายวันมาก ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันกลัวพวกเขาเกิดเรื่อง...”
กู้ฮอนกระตุก
เจียงฮุ่ยซินพูดอีก “ฉันหวังว่าเธอจะช่วยพูดหน่อย ยังไงอยู่บ้านนี้ก็ดีกว่าไปอยู่อย่างลำบากกับเธอ”
“ได้ เดี๋ยวฉันลองไปพูดกับพวกเขาดู...”
*
บ้านเป่หมิง
เห็นลูกทั้งสองของหล่อน หล่อนไม่คิดว่าจะได้เจออีก
เด็กทั้งสองผอมลงเป็นอย่างมาก หน้าซีดขาว....
“เฉิงเฉิงหยางหยาง”หล่อนอดไม่ได้ที่น้ำตาไหล
“ฮื่ออ...คุณแม่...”
“ฮื่อ....คุณแม่...”
เด็กทั้งสองวิ่งเข้าอ้อมกอดของหล่อน
“คุณแม่ไม่เอาหยางหยางแล้วใช่มั้ย ทำไมไม่เอาหยางหยางไปด้วย เด็กที่สดใสร่าเริงมาตลอดที่ไม่เคยจะเสียใจ
“....”เฉิงเฉิงร้องไห้ที่อ้อมกอดแม่
“ทำไมแม่จะไม่เอาหยางหยางละ?”กู้ฮอนร้องไห้ ยิ้มแล้วบีบจมูกตัวเล็ก“แค่คุณแม่เหนื่อย อยากพักดีๆก็เลยให้หยางหยางอยู่กับพ่อก่อนได้มั้ย?”
“ฮื่ออออ หยางหยางไม่เอาคุณพ่อ หยางหยางจะอยู่กับแม่จะพักผ่อนกับแม่.....
“เด็กน้อย ลองคิดดูสิ แม่เหนื่อยมากเลยนะที่เลี้ยงพวกเธอเนี่ย!”
“......คุณแม่เหนื่อยมากมั้ย...”หยางหยางมองแม่
“ใช่! แม่เหนื่อยมากๆหยางหยางเชื่อฟังหน่อยได้มั้ย อยู่กับพ่อไปก่อน ให้แม่ขี้เกียจแป๊บ ได้มั้ย?”
“แต่ ไม่มีแม่ หยางหยางเศร้า...”
“ยังมีเฉิงเฉิง ทำไมหยางหยางจะเหงาละ”กู้ฮอนกอดหยางหยางและมองเฉิงเฉิงอย่างอ่อนโยน หวังว่าเขาจะเข้าใจ“เฉิงเฉิงรับปากแม่ว่าจะดูแลน้องดีๆนะ?”
เฉิงเฉิงกั้นน้ำตา ถ้าแม่พักเสร็จแล้วยังจะกลับมาหาพวกเราอีกมั้ย?”
กู้ฮอน “แน่นอน! แม่จะกลับมาหาพวกเธออีก!”
“สัญญานะ! “เฉิงเฉิงชูนิ้วก้อย
“ผมก็จะเอา!”หยางหยางชูนิ้วก้อย
กู้ฮอนเกี่ยวก้อยทั้งสอง “เฉิงเฉิงหยางหยางต้องรับปากแม่ว่าจะเชื่อฟังไม่ดื้อไม่สนตั้งใจเรียนต้องรักกันนะทุกวันก็มีความสุข หื้ม
“งั้นแม่ก็ต้องสัญญาว่าถ้าพักเสร็จแล้วต้องกลับมาหาพวกเรา...”
“แม่รีบมาเอาหยางหยางไปนะ...หยางหยางเกลียดพ่อ...”
“ได้....”
ตั้งแต่นั้นมา ทั้งสองพี่น้องรอแล้วรอเล่า1ปีผ่านไปผ่านไป
*
เป่หมิงโม่เดินเซออกมาจากผับ
เขาจำไม่ได้ว่า มีกี่คืนที่เขาเมาเละแบบนี้...
ฉิงฮัวรีบลงรถมาพยุงเขา“นายครับ ตะกี้โทรศัพท์มาบอกว่า คุณหนูทั้งสองยอมกินข้าวแล้วครับ”
เป่หมิงโม่แตกตื่น“ใช่หรอ?”
“ใช่ คุณหญิงบอกว่า เพราะให้คุณกู้ฮอนมาช่วย”
เป่หมิงโม่หยุด!”
“ ใครให้สิทธิ์หล่อน ให้หล่อนไปเจอลูก?!”
ฉิงฮัวถอนหายใจเพราะคุณหญิงกลัวนายโมโหก็เลยให้ผมมาพูดก่อน”
“ที่เขาทำแล้วค่อยพูด!”
“.....คุณหญิงบอกว่า ถ้านายจะโกรธก็ไม่มีความหมายอะไรเพราะคุณกู้ฮอนจองตั๋วจากไปจากเมืองAคืนนี้”ฉิงฮัวพูด
เป่หมิงโม่กำมัด!
กัดฟัน!ตะโกน—นี่เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำ
“หล่อนจะปัดตูดหนีอีกแล้วหรอ!”
“นายครับ คุณหญิงบอกว่า ก่อนที่คุณกู้ฮอนจะไปหวังว่านายจะทำกับลูกดีๆ”
“ให้ตายเถอะ ถ้าหล่อนจะพูดทำไมไม่มาพูดกับฉัน?!”
ฉิงฮัว ถอนหายใจ“นายครับ นายคิดว่านายไปพูดสภาพนี้คุณกู้ฮอนจะพูดกับนายดีๆหรอครับ?”
เป่หมิงโม่ดันฉิงฮัวออกแล้วขึ้นรถ “สภาพฉันทำไม? หล่อนจะเอาไงกับฉัน? ทำไมฉันต้องร้องขอหล่อน เธอคิดว่ามันเป็นไปได้หรอ!”
ไม่คาดคิด ฉิงฮัวมองเขา “นายครับ วันขึ้นศาลนานก็โต้ใส่คุณกู้ฮอนแล้วแล้วยังแย่งหยางหยางไปอีกถึงนายจะขอร้องหล่อนอย่าไป ก็คงจะเป็นไปไม่ได้...”
“เธอ....ไร้ประโยชน์!”เป่หมิงโม่จ้องเขา นี้จะทำให้เขาเครียดตายหรอ!
ฉิงฮัวพูดต่อ“นายครับ ถ้าผมพูดตรงไหนที่ไม่ดีก็ขอให้นายอภัยให้เพราะนิสัยเขาฉิงฮัวก็ไม่รู้ ไม่ชอบให้ใครยุ่งยิ่งไม่ชอบให้ใครมาหักหลังและโกหกโดนคนทิ้ง...”
“ใครบอกฉันโดนทิ้ง!”เป่หมิงโม่ตะโกน
“.....นาย วันนั้นที่คุณกู้เลือกที่จะทิ้งนาย แล้วพาเฉิงเฉิงกับหยางหยางไปออสเตรเลีย นายได้ทำลายรูปทิ้ง ผมรู้ว่านายโกรธมาก...”
“ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่ทิ้ง!”เขาตะโกนกลับ“หล่อนทำเพื่อจะหนีไปอยู่กับเป่หมิงยี่เฟิง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ