เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 293

ตอนที่293 คำตักเตือนจากแม่1

หลังจากนั้น ฉิงฮัวได้ยินเจ้านายพูดว่า “ลงรถ ไปจับผู้หญิงคนนั้นกลับมา!”

“จับ……” ฉิงฮัวลังเลไปแปปนึง “เอ่อคือ……”

“ฉิงฮัว!” เสียงกัดฟันใครบางคนดังขึ้นมา ขู่ด้วยอารมณ์โกรธหนักมาก

“ครับ……เจ้านาย ผมจะไปเดี๋ยวนี้……”

ฉิงฮัวรีบลงจากรถ กัดฟันเดินไปทางที่กู้ฮอนอย่างถูกบังคับ……

*

ด้านถนนฝั่งนี้ กู้ฮอนและลั่วเฉียว ยังปวดหัวกับเรื่อง ที่จะแบ่งหนุ่มหล่อเจ็ดคนนี้ยังไง

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรลั่วเฉียว หนุ่มหล่อทั้งเจ็ด จะแบ่งให้เท่ากันยังไงก็คงแบ่งไม่ได้ นอกจากว่าจะผ่าคนหนึ่งให้เป็นสองท่อนถึงจะได้……”กู้ฮอนกวาดสายตามองหนุ่มหล่อตรงหน้าทั้งหลายด้วยความมึนเมา

“……”ทุกคนรู้สึกเย็นชาไปสักพัก ไม่มีใครอยากเป็นคนที่ถูกผ่าครึ่งคนนั้น

ลั่วเฉียวดึงหนุ่มหล่อทั้งสามออกมาอย่างใจกล้า ตามด้วยเสียงหัวเราะ “โอเคงั้นเอางี้ เธอสี่คน ฉันสามคน เอาเป็นว่าแบ่งตามนี้เลย……”

“ไม่เอาน่า……ลั่วเฉียว……เธอสี่คน……”โดยกู้ฮอนทำท่าจู๋ปาก พูดเหมือนเด็กไม่ยอมทำตาม “กว่าฉันจะมีเพื่อนซี้ดั่งพี่น้องอย่างเธอสักคน ฉันไม่ปล่อยให้เธอถูกเอาเปรียบหรอก……”

ฉิงฮัวที่เพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นภาพที่กู้ฮอนกุมขมับหัว แล้วขมวดคิ้วอย่างเครียด

“กู้……”คำว่าคุณ ฉิงฮัวยังไม่ทันพูดออกปาก

ทันใดนั้น ไม่รู้แขนที่ไหนยื่นมาโอบไหล่ของฉิงฮัวไว้ “ฮ่าๆ จับได้อีกคนแล้ว!” ลั่วเฉียวหัวเราะแล้วสะกิดถูไปยังฉิงฮัว พยายามลืมตาที่มึนเมา “ฮอน เธอดูฉันจับได้อีกคนแล้ว……ทีนี้ก็เธอสี่คน ฉันก็มีสี่คนแล้วนะ!”

ฉิงฮัวตะลึงทันที ลูกแก่นตาเกือบหลุดออกมา

กู้ฮอนลืมตาที่เบลอๆ พร้อมกับมองไปทางลั่วเฉียว “ว้าว……หนึ่ง สอง สาม……สี่! จริงด้วย ลั่วเฉียวเธอก็มีสี่คนแล้ว! ฮ่าๆ สุดยอด……”

“ใช่ไง พวกเราคนละสี่คน……ไป ไปเปิดห้องกัน ก๊ากฮ่าๆๆ……เอิ้ก……” ลั่วเฉียวเรออีกครั้ง หันมายิ้มแล้วเกาะฉิงฮัวไว้

ฉิงฮัวที่ตามเจ้านายมาหลายปี แทบจะไม่ค่อยเข้าใกล้ผู้หญิงระยะใกล้ชิดแบบนี้เลย เขาตกใจจนเหงื่อแตก ค่อยๆตีห่างจากลั่วเฉียวอย่างระมัดระวัง หน้าถึงกับแดงแปร๊ด

“เอ๋……”กู้ฮอนขยี้ๆตา ราวกับว่ารู้สึกถึงมีบางอย่างผิดปกติในที่สุด พยายามจ้องมองฉิงฮัว แล้วมองไปที่หนุ่มหล่อทั้งหลาย “ลั่วเฉียว……ทำไมหนุ่มหล่อคนนี้ดูแก่จัง……เหมือนลุงที่คุ้นเคยมากเลย……”

“หา? ลุง?”ลั่วเฉียวมองดูฉิงฮัวอย่างมึนงงไปสักครู่ แล้วยื่นมือไปแตะแก้มของฉิงฮัว “เอิ้ก……ผิวดูแล้วก็หยาบนิดนึงจริง……ลุง ทำไมไม่บำรุงดีๆล่ะ?”

ลั่วเฉียวพูดขึ้น แล้วเอามือไปบีบแก้มของฉิงฮัวหลายครั้ง

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว จะหลบก็ไม่ใช่ จะปฏิเสธก็ไม่เชิง ชายที่ดูเข้มงวดจริงจังในเวลาปกติ พออยู่ต่อหน้าสาวน้อยลั่วเฉียวคนนี้ กลับเสียอาการทันที……

แต่ในใจเขายังจำได้ดี ไม่ควรลืมภารกิจที่เจ้านายสั่งไว้

มือที่เกาะแน่นเหมือนหนวดปลาหมึกของลั่วเฉียว ฉิงฮัวจะยื่นมือออกมาก็ลำบาก อยากจะเข้าไปลากกู้ฮอน “คุณกู้ครับ ได้โปรดไปกับผมเถอะ เจ้านายกำลังรอคุณอยู่……”

กู้ฮอนมองไปที่ฉิงฮัวอย่างงุนงง ลูบหัวไปอยู่ครู่นึง คิดไปสักพักก็ยังคิดไม่ออก “คุณดูคุ้นๆนะ……คุณเป็นใครกันแน่……”

“นั่นแหละ! เจ้านายอะไรกัน……”ลั่วเฉียวหรี่ตาลง ยิ้มแบบมีเลศนัยขึ้นมา “หึๆ ไม่ใช่ว่าอยากจะเล่นเกมเจ้านายกับคนรับใช้หรอกมั้ง? ดีเลย! เดี๋ยวเจ้จัดให้! คืนนี้ฉันจะสวมบทเป็นเจ้านายนายเอง จะเฆี่ยนตีให้เด็ดสุดๆไปเลย……ก๊ากฮ่าๆๆ……”