เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 292

ตอนที่ 292 เมาเหล้าสอยหนุ่มหล่อ2

ส่วนกู้ฮอนไม่รู้ว่าไปกอดต้นขาของหนุ่มหล่อคนไหน มึนๆเมาๆถูกไถไปมา ตามด้วยเสียงพึมพำว่า “นุ่มเหรอ? ไม่นุ่มนิ หยาบมากกว่า……”

“ฮ่าๆๆ ที่เธอไปจับโดนคือกางเกงเขาน่ะสิ……”

“หืม?” กู้ฮอนเกาะขึ้นไปอย่างมึนเมา และลืมตาขึ้น เพิ่งจะเห็นได้ชัดเจน “ใช่ต้นขาจริงด้วย ฮ่าๆๆ……”

ลั่วเฉียวยิ้มพร้อมพยักหน้า ทันใดนั้นไปดึงหนุ่มหล่อเหล่านั้นหลายๆคน “ไป เจ๊พาไปเปิดห้อง……”

“เปิดห้อง?” กู้ฮอนเวียนหัวเล็กน้อย

“ใช่ไง!พวกเราจะมารักนวลสงวนตัวเพื่อผู้ชายคนหนึ่งทำไม?......เอิ้ก……ฉันลั่วเฉียว เธอกู้ฮอน พวกเราก็สามารถเล่นกับหนุ่มหล่อได้หลายๆคน…… ”

ในตอนกลางคืน ออกจากห้องคาราโอเกะ มือข้างนึงของลั่วเฉียวลากกู้ฮอนไว้ อีกข้างนึงลากหนุ่มหล่อไว้ เหล่ากลุ่มคน เดินควงแขนกัน กลิ่นเหล้าคอบคลุมไปทั้งถนน บ้าๆบอๆ เฮๆฮาๆ สีหน้าแดงแปร๊ด สายตามัวเบลอ ไม่สนว่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาจะมองด้วยสายตายังไง!

“เอิ้ก……”เสียงเรอจากการดื่มเหล้าตามมาไม่หยุด

“ฮอนเธอเมาแล้ว……”

“ฉันเมาแล้วเหรอ? ฉันไม่เมา……เอิ้ก……” กู้ฮอนควงแขนหนุ่มหล่อเดินตัวเซไปเซมา “สมองฉันในตอนนี้ไม่รู้ปลอดโปร่งแค่ไหน! บอกเลยนะ ลั่วเฉียว ผู้ชายน่ะไม่ได้เป็นแค่เลวอย่างเดียวเลยนะ ยังจะมีอุปสรรคในการแต่งงานอีกด้วย……เอิ้ก……”

“มีอุปสรรคในการแต่งงาน? มันคืออะไร……”

“คนที่มีอุปสรรคในการแต่งงานไง! ฮ่าๆ ไอ่เป่หมิงเอ้อหน้าโง่ก็แค่แบบอย่างที่เลวมากคนนึง (ผู้เป็นอุปสรรคในการแต่งงาน)! ”

“ฮาๆ คลาสสิกมาก! ไม่ผิดเลย!”ลั่วเฉียวยกมือยกเท้าเห็นด้วยสุดขีด

“อีกอย่างนะ……เขามีอุปสรรคในการแต่งงานไม่พอ ยังมาทำลายงานดูคู่ชีวิตฉันอีก……เขาบ่นฉันอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ว่าเขาเพียงแค่อยู่กับแสงจันทร์สีขาวของเขากอดๆจูบๆ……เขานี่แหละเลวจริงๆ……”

“ด่าได้ดี!”

กู้ฮอนยิ้มแบบโง่ๆ ก้าวเดินเซไปเซมา ส่วนมือข้างนึงได้ยกเสื้อโค้ทขึ้น เปิดเห็นเสื้อไหมพรมที่แนบเนื้อตัว จนเห็นเค้าโครงเส้นโค้งอันมีเสน่ห์ของเธอ……

เหล้าดื่มเยอะเกินไป ร่างกายก็เริ่มอุ่นขึ้นมา ในคืนที่เหน็บหนาว กลับไม่รู้สึกหนาวเลย

พวกเขาทั้งหลายน่าจะเมาจริงๆแล้วล่ะ

หนุ่มหล่อสาวสวย เดินไปมาบนท้องถนน สะดุดตาผู้คนที่อยู่แถวนั้นจนต้องหยุดเดินแล้วมองมาที่พวกเขา ตามด้วยเสียงผิวปากไม่หยุด

“ลั่วเฉียว ฉันจะอยู่แบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว……เขามีแสงจันทร์สีขาวของเขา แล้วของฉันล่ะ……ของฉันล่ะ……”เธอบ่นพึมพำด้วยความมึนเมาไปสักพัก ในที่สุด ตะโกนออกมาด้วยความโกรธว่า “ฉันจะล่อหาผู้ชาย……”

ใบหน้าแดงก้ำของกู้ฮอน ส่องจ้าภายใต้แสงสีไฟนีออน สายลมพัดผ่านผมอันนุ่มนวลของเธอ เหมือนกลิ่นไอเสน่ห์ชาวตะวันออก ดึงดูดสายตาที่มาจากคนที่ไม่รู้จักได้ดีเยี่ยม

“ฮ่าๆๆ สดชื่นจริงเลย!กู้ฮอนของเราจะล่อหาผู้ชายแล้วล่ะ ลั่วเฉียวฉันเชียร์เธอนะ!”

“ฮ่าๆๆ” กู้ฮอนยิ้มแบบบื้อๆขึ้นมา จากนั้น หยุดก้าวเท้าอย่างจริงจังทันที ตั้งใจมองดูหนุ่มหล่อหลายคนตรงหน้า ยื่นนิ้วมือขึ้นมานับ “หนึ่ง สอง สาม……หก……ลั่วเฉียว มีหนุ่มหล่อหกคนใช่ไหม?”

ตอนกลางวัน ทั้งสองบังเอิญเจอในห้างสรรพสินค้า

ตอนกลางคืน ร้านข้างถนนบาร์คาราโอเกะ พบเจอกันอีกครั้งช่างเป็นถนนที่คับแคบจริงๆ ！

เมือง A ใหญ่ขนาดนี้ แต่ทำไมทั้งสองคนชอบบังเอิญพบเจอกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ นี่แหละที่เรียกกันว่าเวรกรรม และยังเป็นเวรกรรมที่หนักหน่วงอีกด้วย

ในรถ ฉิงฮัวนั่งอยู่ที่นั่งคนขับรถ และหน้าผากเริ่มมีเหงื่อซึมออกมา

ฉิงฮัวแอบมองไปในกระจกหลังเป็นครั้งคราว กระจกหลังนั้นสะท้อนเห็นใบหนาที่หล่อเหลาขึ้นมา แต่ทว่าใบหน้าชายหนุ่มนั้นสีหน้าโกรธเคืองเป็นอย่างมาก!

เพราะงั้น ฉิงฮัวจึงมีเหงื่อซึมออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะว่าแอร์บนรถไม่อุ่นหรอก แต่เป็นเพราะว่า ——

ถนนตรงหน้านั้น กลุ่มคนชายหญิงที่หัวเราะอย่างเฮฮาสนุกสนาน หนึ่งในนั้นคือคุณกู้นั้นเอง！

“เจ้านายครับ……คุณกู้เขา……น่าจะแค่ดื่มกับเพื่อนๆน่ะครับ……”ฉิงฮัวพูดอย่างระมัดระวังง

สายตาเย็นชาของเป่หมิงโม่ มองผ่านกระจกรถไปยังถนน เห็นผู้หญิงที่หัวเราะเสียงดังคนนั่น ตาเขาได้จ้องมองทันที——

“ควงแขนกันขนาดนี้ ยังจะเรียกแค่ดื่มกันเฉยๆอยู่เหรอ?” ประโยคที่บังคับพูดออกมาจากปาก แต่ละคำพูดนั้น เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

“……”ฉิงฮัวแน่นไปทั้งอก อดที่ที่จะเป็นห่วงคุณกู้ไม่ได้