เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 291

ตอนที่ 291 เมาเหล้าสอยหนุ่มหล่อ1

ลั่วเฉียวหน้าตายิ้มแย้มขยับเข้ามา แล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ “ฮอน หนุ่มหล่อๆพวกนี้เป็นศิลปินไอดอลที่บริษัทเพิ่งเซ็นสัญญามาใหม่เลยนะ ชีวิตเธอช่างน่าเบื่อเกินไป จะไม่มีผู้ชายมาทำให้กระชุ่มกระชวยได้ยังไง อีกอย่าง จะมาจมอยู่กับเป่หมิงโม่ที่เหมือนไม้เถาวัลย์แก่ไม่ได้นะ สักวันเธอคงถูกเขาคด(เกาะเกี่ยวพัวพัน)จนตาย!”

ไม้เถาวัลย์แก่? กู้ฮอนหลุดขำออกมา ชื่อนี้ค่อนข้างที่จะคล้ายเป่หมิงโม่มาก

“ยิ้มแล้ว ?”ลั่วเฉียวเอามือวางบนไหล่เธอ “ยิ้มแบบนี้ก็แสดงว่าเธอนั่นยอมรับด้วยใช่ไหม ฉะนั้น มีเหล้าวันนี้ก็ดื่มให้เมาวันนี้ พรุ่งนี้จะเป็นยังไงช่างมัน มาๆ คืนนี้เราสองคนดื่มกันให้สะใจไปเลย!”

พอพูดแล้ว ลั่วเฉียวก็ยกขวดเหล้าขึ้น ยัดใส่มือของกู้ฮอน “ดื่ม!”

กู้ฮอนลังเลไปสักพัก ทันใดนั้นฉากที่อยู่ในห้องลองชุดตอนกลางวันก็ผุดขึ้นมา อดที่จะโกรธไม่ได้

สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วก็รับขวดเหล้ามา “ดี! งั้นคืนนี้พวกเรามาดื่มให้เมามันไปเลย!”

“ใช่!”ลั่วเฉียวพยักหน้าอย่างแรง แล้วหันไปยิ้มให้กับหนุ่มหล่อพวกนั้น “มาๆๆ พวกเรามาดื่มด้วยกัน!”

“ฮ่าๆๆ ดีเลย!”หนุ่มหล่อพวกนั้นก็ตอบรับคำเชิญชวน ต่างพากันยกเหล้าขึ้นมา ดื่มกันอย่างสนุกสนาน

กู้ฮอนยิ่งดื่มยิ่งเมามันส์ ช่วงขณะนั้น เธอรู้สึกเหล้านั้นเป็นของดีจริงๆ ดื่มไปดื่มมาสามารถทำให้คนเราลืมเรื่องที่ไม่มีความสุขเยอะเลย……

*

หยินปู้ฝันไปโทรศัพท์กลับมา ก็เจอกู้ฮอนกับลั่วเฉียวนั่งกันในวงหนุ่มหล่อ ดื่มกันอย่างรื่นเริงเฮฮา

“ฮอนฮอน!”เธอย่นคิ้วไปทีนึง แล้วเดินเข้ามาอยากจะลากกู้ฮอนออกมา

แต่กลับถูกลั่วเฉียวขวางไว้ก่อน นางได้ปัดมือของหยินปู้ฝันออกอย่างไม่เกรงใจ “เฮ้ๆ พี่หยินปู้ฝัน นี่จะทำอะไร?”

“ลั่วเฉียว คุณไม่ควรพาเธอมาดื่มเหล้า!”หยินปู้ฝันมีอาการโมโหโกรธเล็กน้อย เขาแค่ลุกออกไปเพียงแค่สิบนาที ลั่วเฉียวก็พาฮอนมาดื่มซะแล้ว

“อะไรคือฉันไม่ควรพาเธอมาดื่มเหล้า? พี่หยินปู้ฝัน เธอเป็นอะไรของพี่ไม่ทราบ?” ลั่วเฉียวดื่มเหล้าเยอะกว่ากู้ฮอนสักอีก ตอนนี้นางเริ่มเมาละ แล้วตาจ้องมองไปที่หยินปู้ฝัน “เกลียดพี่ที่สุดคือทำไมต้องมาจู้จี้จุกจิกคุมเรื่องโน้นนี่นั่น ถ้าในตอนนั้นพี่ไม่ดึงฉันไว้ อาจารย์จะถูกผู้หญิงคนนั้นแย่งไปได้ยังไง? บอกไว้เลยนะหยินปู้ฝัน ฉันเกลียดพี่……”

“……”สีหน้าหยินปู้ฝันสะดุ้งตะลึงไปสักพัก

“คืนนี้ฮอนจะไปกับฉัน อย่าคิดว่าจะพาเธอไปเลย! พี่ออกไปเลยนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าพี่……”ลั่วเฉียวยกแก้วเหล้าขึ้น ตัวเซไปเซมาแล้วลุกขึ้น โดยที่ไม่ให้เขามีโอกาสตั้งตัว ผลักเขาออกไปทางประตู “พี่ออกไปเลยนะ……”

“ลั่วเฉียว เธอ……”หยินปู้ฝันเหลียวมองไปที่กู้ฮอน ลำบากใจเล็กน้อย

กู้ฮอนถอนหายใจ สายตามึนเมาเล็กน้อย “ปู้ฝัน คุณไปก่อนเลย ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”

“……”หยินปู้ฝันยังจะพูดอะไรอีก

“ไปสิ!ไป……”ลั่วเฉียวรีบผลักเขาออกไป จากนั้นเสียงดังขึ้นปัง～ ปิดประตูของห้อง

แล้วหันกลับมายิ้มให้กู้ฮอนอีกครั้ง “มา ฮอน พวกเรามาดื่มกันต่อ……”

กู้ฮอนเห็นถึงความขมขื่นที่อยู่ในใจลึกๆของลั่วเฉียวได้อย่างชัดเจน บางครั้งข้างในใจของเราทุกคนย่อมมีอดีตที่ไม่อยากพูดถึง……

ลั่วเฉียวเดินกลับไปในวงหนุ่มหล่อด้วยเสียงหัวเราะ แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมา “ดื่มให้กับแสงจันทร์สีขาว(อดีต)ที่ผ่านมาของพวกเรา ไชโย ดื่ม……”

ดวงตาอันลึกดังสายน้ำของกู้ฮอน เจิดจรัสเหมือนแสงส่องคมดาบ

ไม่ใช่ว่าทุกครั้งที่เธอร้องไห้เสร็จแล้ว สามารถหันกลับมายิ้มให้เด็กๆเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย

“ร้องเลย ฮอน ร้องออกมาให้สุดๆ……”ลั่วเฉียวถือขวดเหล้าไว้ มือลูบไล้เส้นผมของกู้ฮอน

“ลั่วเฉียว……”

เสียงร้องไห้ดังขึ้น อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ไปกระตุ้นโดนใจอันเปราะบางที่อยู่ในใจลึกๆของกู้ฮอน ในที่สุดเธอก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา!

เสียงร้องไห้นี้ ทำให้หนุ่มหล่อที่อยู่ข้างๆตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ต่างพากันล้อมรอบเธอ และปลอบใจเธอ……

*

หลังจากที่ร้องไห้อย่างหนักแล้ว พวกเขาก็ยังคงดื่มกันต่อไป

จนน้ำตาแห้งกร้านบนใบหน้าของกู้ฮอน จนกระทั่งแอลกอฮอล์ทำให้ประสาทของเธอชา……

เหมือนกับว่า หัวใจไม่ได้เจ็บปวดแบบนั้นแล้วจริงๆ……

อาการเมาเหล้านี่ดีจริงๆ……

“……”ลั่วเฉียวยิ้มอย่างบื้อๆ และมือลูบผ่านใบหน้าของหนุ่มหล่อคนนึง “นุ่มดีจังนะคนหล่อ รักตายเลย…… ”

หนุ่มหล่อคนนั้นโอบเอวของลั่วเฉียวไว้ ยิ้มขึ้นมา