เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 301

ตอนที่301 วิธีนี้ฟังดูไม่เลว1

เจ็บจี๊ดที่หัวใจ ราวกับโดนเข็มทิ่มแทง

“ขอโทษนะคะคุณเป่หมิง นั่นเรียกว่า’ หยิบ’ เหรอคะ? น่าจะเรียกว่าแย่งมากกว่านะคะ!”

“......” เขาขมวดคิ้ว ถอนหายใจพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “คุณก็เห็นแล้วว่าสถานการณ์ของเฟยเอ๋อตอนนี้เป็นอย่างไร คุณจะยอมเธอหน่อยไม่ได้หรือไง?”

“......” กู้ฮอนหัวเราะอย่างจำใจ ยอม? เพราะเฟยเอ๋อน่าสงสาร ฉะนั้นเธอจึงต้องยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้เฟยเอ๋องั้นเหรอ?

เขาจะรู้ไหมว่า สิ่งที่เขาบอกให้เธอยอมเสียสละให้นั้น ไม่ใช่แค่ชุดราตรีแสงจันทราชุดนั้นหรอก!

แต่

ชุดนั้นแสดงถึงคนรัก

ท้ายที่สุดแล้ว หากใครได้ใส่ชุดแสงจันทราชุดนั้น ก็เหมือนเป็นเครื่องหมายที่บ่งบอกว่าคนคนนั้น คือคนรักของเป่หมิงโม่

แต่เธอก็ช่างโง่จัง เฟยเอ๋อก็เป็นคนรักของเป่หมิงโม่ไม่ใช่หรือไง?

เธอเลิกแย่งชิงแล้ว แต่ทำไมถึงยังต้องมาแย่งชุดราตรีของเธออยู่ได้?

เธอเป็นคนเห็นชุดราตรีชุดนั้น และสวมใส่มันก่อนแท้ๆ ......

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ กำมือแน่นด้วยความโกรธ “ได้! งั้นฉันยอมเสียสละให้เธอก็ได้! ยอมให้เธอทุกสิ่งอย่างเลยดีไหม? คุณเป่หมิงคะ ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้คุณอย่ามากวนใจฉันอีก ไสหัวกลับไปอยู่ในที่ของคุณเถอะ!”

เธอจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและยืดอกขึ้นตรง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนอย่างรวดเร็ว......

*

เธอนวดคลึงที่ขมับเพื่อบรรเทาความปวด อยู่ในห้องรับแขกที่ข้าวของกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมถึงทำให้ห้องของเธอรกระเกะระกะได้ขนาดนี้?

เธอหลับตาลงอย่างครุ่นคิด แต่พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก......

ช่างเถอะ

เธอไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ จากนั้นหยิบกระเป๋าตรงโซฟา จังหวะที่เธอกำลังจะเปิดประตูนั้น

เป่หมิงโม่เองก็อาบน้ำเสร็จและเดินออกมา

ใช้ผ้าเช็ดตัวของเธอพันเอวไว้ ก่อนจะเดินมาอยู่ด้านหลังเธอ พร้อมถามขึ้นว่า “คุณจะไปไหน?”

เธอขมวดคิ้วอย่างสงสัย “คุณผู้ชาย ควรจะเป็นฉันที่ถามคุณ ว่าคุณไม่ควรอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

แต่ไม่คิดว่าเขาจะยักไหล่ตอบกลับ ด้วยท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว “ไปมาหาสู่กันตามประสาเพื่อนบ้าน ไม่เห็นแปลกเลย”

เธอหันขวับกลับมา มองดูชายหนุ่มที่ใส่เนื้อผ้าน้อยชิ้นด้วยแววตาสงสัย “มีใครที่ไหนที่ไปเยี่ยมเพื่อนบ้านแบบคุณกัน? ทำบ้านฉันเสียบรรยากาศไปหมด!”

เขาขมวดคิ้ว พร้อมจับท้ายทอยที่ปวดระบมนั้น กวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่ข้าวของกระจัดกระจายนั้น “คุณไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวผมจะหาคนมาทำความสะอาดให้คุณเอง!”