เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 317

ตอนที่317 ทำไมถึงขี้ขลาดแบบนี้1

ทุกครั้งที่เธอรู้สึกไม่สบายใจ แค่คิดถึงลูกๆทั้งสามคน ก็เหมือนภาพที่เด็กน้อยเห็น【เจ้าเทพสุขา】อารมณ์ที่ไม่ดีทั้งหลาย ราวกับว่ามันถูกชะล้างออกไปจนหมด……

“แม่……” เฉิงเฉิงมองเธอ เขาทำหน้ามุ่ยอย่างเศร้าใจ “ถ้าพ่อกับแม่ตัดสินใจว่าจะไม่อยู่ด้วยกันแล้ว งั้นเฉิงเฉิงกับหยางหยางก็หวังว่า——แม่ต้องมีความสุขมากกว่าพ่อเป็นร้อยเท่า”

มีความสุขเป็นร้อยเท่าหรือ

พอฟังแล้ว ทำให้จิตใจรู้สึกมีแรงฮึดได้จริงๆ

กู้ฮอนสูดน้ำมูก กอดเฉิงเฉิงไว้แน่น เธอตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก เธอซาบซึ้งมาก……

เธอชะงัก แล้วหันกลับไปยิ้มหวานให้ชูหยุนเฟิง——

“แต่ว่า ก่อนที่ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกผู้ชายคนไหน ฉันหวังว่านายชูหยุนเฟิง จะมาออกเดทกับฉันเหมือนคู่รัก”

“หา” ชูหยุนเฟิงตกใจจนขากรรไกรแทบจะหล่นไปกองบนพื้น

เป่หมิงเอ้อหมั้น ส่วนเธอออกเดต

ทำไมสองคนนี้ต้องพูดจริงทำจริงด้วยนะ ……

แต่ว่า ไม่ต้องมายุ่งกับเขาจะได้ไหม……หัวใจของชูหยุนเฟิงกำลังร้องไห้……

เฉิงเฉิงไม่เข้าใจ

กู้ฮอนสูดลมหายใจเข้าลึก ยิ้มอย่างมีความหมาย “หยุนเฟิง เรื่องเล็กแค่นี้เอง นายจะไม่ยอมช่วยฉันเลยหรือ”

“เปล่า ไม่ใช่แน่นอน……” ชูหยุนเฟิงพูดติดอ่างเล็กน้อย ท่าทีเปลี่ยนจากก่อนหน้า เขาอยากจะจับมือกู้ฮอนไปออกเดตใจจะขาด แต่ว่าตอนนี้……เป่หมิงเอ้อเพิ่งพูดเอาไว้ว่า ไม่ให้เขาไปยุ่งกับกู้ฮอน แค่คิดก็ไม่ได้……

“ในเมื่อไม่ใช่ ก็ถือว่าอาชูเอ้อรับปากแม่แล้ว และเฉิงเฉิงคิดว่า อาชูเอ้อควรจะชดใช้ให้กับเรื่องนี้บ้าง ว่าไหมครับอาชูเอ้อ” อยู่ๆเฉิงเฉิงก็ยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่เจตนาของแม่ แต่เขาก็สนับสนุนการตัดสินใจของแม่อย่างไม่มีเงื่อนไข

“เอ่อ……” ชูหยุนเฟิงเห็นรอยยิ้มของหนุ่มน้อยเฉิง แล้วรู้สึกเย็นวาบที่หลัง

สุดท้าย ชูหยุนเฟิงไม่รู้ว่าตัวเองถูกผีทุบหัวอยู่หรือเปล่า ถึงกล้าตอบรับไปอย่างไม่กลัวตายแบบนั้น……

*

ดังนั้น สิ่งที่กลัวว่าจะเกิดขึ้นที่สุดในฤดูหนาวนี้ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว……

หิมะหยุดตกแล้ว

ใกล้สิ้นปีแล้ว มีผู้คนออกมาซื้อของสำหรับเทศกาลตรุษจีนมากมาย

ทางเข้าโรงภาพยนตร์ไฟแตก มีคู่รักหนุ่มสาวอยู่เต็มไปหมด กำลังดื่มด่ำกับความทรงจำหอมหวานในสายลมหนาวในปีก่อน

กู้ฮอนสวมเสื้อคลุมขนสัตว์ทั้งตัว เอาหัวสวมเข้าไปในหมวกเสื้อคลุม สะพายกระเป๋าเป้ ดูแล้วเหมือนเด็กนักเรียนมาก เธอถูมือเล็ก ยืนปะทะสายลมอยู่หน้าประตูโรงภาพยนตร์

เธอรออยู่ที่นี่มายี่สิบนาทีแล้ว

จนภาพยนตร์ใกล้ฉายแล้ว เธอถึงมองเห็นเงาคน เขาสวมเสื้อกันลมสีดำทั้งตัว สวมหมวกแก๊ปและแว่นกันแดดขนาดใหญ่ เดินลับๆล่อมา……

เธอขมวดคิ้ว เธอก้าวไปข้างหน้าและจับคอเสื้อของชูหยุนเฟิง: “ชูหยุนเฟิง นายทำอะไรเนี่ย แสดงหนังเรื่อง007หรือสอดแนมสมิธอยู่หรือไง”