เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 316
ตอนที่316 หนุ่มน้อยเฉิงเฉิงโหดเหี้ยมจริงๆ 2
ชูหยุนเฟิงตกใจจนมือสั่น จนโทรศัพท์เกือบหล่น: “แหะๆ เด็กน้อยเฉิง ฉันอยู่นี้ๆ……”
เฉิงเฉิงรู้จุดประสงค์ของชูหยุนเฟิง: “ได้ยินคุณอาฉิงฮัวบอกว่า เรื่องที่พ่อต้องหมั้นกับคุณน้าเฟยเอ๋อ คนที่เสนอความคิดคืออาชูเอ้อ……”
เฉิงเฉิงยังเด็ก แต่น้ำเสียงนั้น เหมือนคุณพ่อแสนเลือดเย็นของเขามาก น้ำเสียงยิ่งเบา ก็ยิ่งแสดงว่าเป็นเรื่องที่สาหัสมาก……
ชูหยุนเฟิงรู้ว่าตัวเองผิด เหงื่อเย็นเฉียบหยดลงมาสองเม็ด เขายิ้มแห้งๆ: “หา……เหอะๆ……”
รู้ทั้งรู้ว่าฉิงฮัวคนนั้นเชื่อถือไม่ได้ เอาแต่เป็นตัวถ่วงของเจ้านายตลอด
กู้ฮอนขมวดคิ้ว มองชูหยุนเฟิงที่กำลังปาดเหงื่อ คิ้วยิ่งพันกันแน่น จากนั้นเธอก็มองกลับไปที่เฉิงเฉิงอย่างอ่อนโยน: “ลูกรัก นิสัยดื้อรั้นแบบพ่อของลูกนั้น ไม่ใช่ว่ามีคนมายุยงนิดหน่อยก็จะทำตามนะ ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับเขาแล้ว เรื่องการแต่งงานนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่มาก……ถ้าไม่ได้วางแผนไว้แต่แรก เขาคงไม่ตัดสินใจแบบนี้แน่นอน……”
ไม่มีใครรู้ดีเท่าเธอว่าเป่หมิงโม่ให้ความสำคัญกับเรื่องการแต่งงานมาก
ผู้ชายที่เคยกล่าวไว้ว่าถ้าไม่รักจะไม่ยอมแต่งงานด้วย ตอนนี้หาผู้หญิงที่เขารักมากเจอแล้ว การแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น จึงเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล……
พอคิดถึงตรงนี้ กู้ฮอนก็ยังคงเจ็บแปลบอย่างไม่อาจเลี่ยงได้
ชูหยุนเฟิงแอบขยับตัว เขาก้าวถอยหลังสองก้าว เรื่องในครอบครัวของเป่หมิงเอ้อ เขาไม่เข้าไปเกี่ยวข้องจะดีที่สุด มิเช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วคนที่จะเจอหายนะก็คือเขา……
“ไม่ว่าจะพูดยังไง อาชูเอ้อก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบในเรื่องนี้” เฉิงเฉิงไม่มองชูหยุนเฟิงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ถ้าอาชูเอ้อยังอยู่ข้างเดียวกันกับพ่ออีก เฉิงเฉิงขอสาบานว่า พอโตแล้วผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อ ทำลาย ตระกูล ชูให้ได้”
ชูหยุนเฟิงสูดลมหายใจเย็น
มองใบหน้าเย็นชาของเฉิงเฉิง ไม่น่าเชื่อว่าเด็กอายุเจ็ดขวบ พูดแบบนี้ออกมา จะดูมีพลังและเด็ดเดี่ยวได้ขนาดนี้
เขาไม่ดูถูกความสามารถของตระกูลเป่หมิง ถ้ายึดตามลักษณะของเป่หมิงโม่แล้ว ลูกชายของเขาเมื่อโตขึ้นเกรงว่าต้องเก่งกาจกว่าเขาอย่างแน่นอน
“แค่กๆ……” ชูหยุนเฟิงกระแอมล้างคอ มองซ้ายมองขวาอย่างไร้ศักดิ์ศรี “พวกเธอกำลังพูดอะไรกัน โถ่เอ๊ย ทำไมจู่ๆฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนะ……โถ่ๆๆ ฉันคงหูหนวกไปแล้ว……”
กู้ฮอนเห็นท่าทางตลกของชูหยุนเฟิงแล้ว เธอไม่รู้ว่าควรโกรธหรือควรหัวเราะดี
ยังไงเขาก็เป็นพวกเดียวกันกับเป่หมิงโม่เหมือนที่คิดไว้
เป็นพวกคนโง่เหมือนกัน
เธอถอนหายใจ แล้วยื่นมือออกไปลูบแก้มของเฉิงเฉิงอย่างอ่อนโยน: “ลูกรัก อย่าทำแบบนี้เลยนะ……เรื่องของแม่กับพ่อของลูก ผู้ใหญ่สามารถแก้ปัญหาเองได้ พวกลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ แม่ไม่อยากให้ลูกๆต้องมาแบกรับเรื่องหนักใจตั้งแต่อายุยังน้อย แม่ไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นเด็กที่มีความมืดมนอยู่ในจิตใจ……”
เหมือนกับเป่หมิงโม่
ยิ่งกว่านั้น เธอไม่ต้องการให้ลูกต้องเป็นเหมือนเธอในวัยเด็ก ที่ไม่มีความสุขเลย……
“เพราะแม่ไม่ชอบคุณอาปู้ฝันหรือครับ” เฉิงเฉิงกลับดื้อดึงไม่ยอมหยุด เขาพูดต่อ “ถ้าแม่ไม่เลือกคุณอาปู้ฝัน……งั้นก็เลือกพี่ยี่เฟิงสิครับ”
เฉิงเฉิงเพิ่งจะพูดจบ ชูหยุนเฟิงอ้าปากค้างอย่างตะลึง
แม่เจ้า ลูกชายของเป่หมิงเอ้อจะโหดร้ายไปหน่อยไหม ยังไงหยินปู้ฝันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเป่หมิงเฮ้อ ยังพอที่จะผ่านได้ แต่เป่หมิงยี่เฟิง……
กู้ฮอนตกใจ นึกไม่ถึงว่าเฉิงเฉิงจะพูดถึงยี่เฟิงออกมา
“แม่ ที่จริงแล้วสองปีมานี้ พี่ยี่เฟิงมักจะส่งของขวัญมาให้ผมกับหยางหยางตลอด เรื่องที่พ่อกำลังจะหมั้น ตระกูลเป่หมิงได้ประกาศออกไปแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นาน พี่ยี่เฟิงต้องกลับมาดื่มเหล้าในงานหมั้นของพ่ออย่างแน่นอน……”
ชูหยุนเฟิงฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เขารีบพูดขัดขึ้นมา: “เฮ้ๆ……ฉันจะบอกอะไรนะเด็กน้อยเฉิง……พี่ยี่เฟิงเป็นหลานชายของพ่อนายนะ ถ้าแม่นายแต่งงานกับเขา งั้นจะไม่ยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่หรือไง”
ใครจะคิด เฉิงเฉิงส่งสายตาพิฆาตกลับไป แล้วพูดอย่างเย็นชาขึ้น: “อาชูเอ้อหูหนวกไม่ใช่หรือ”
“อ้อๆ……ฉันหูหนวกแล้วๆ……เมื่อครู่ถือว่าฉันพูดไปเรื่อยแล้วกัน……” ชูหยุนเฟิงถอนหายใจ เขารู้สึกวุ่นวายใจ รู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง เรื่องราวมันลุกลามบานปลายหมดแล้ว เหมือนจะเกิดหายนะครั้งใหญ่ขึ้น……
เฉิงเฉิงขมวดคิ้ว มองแม่ต่อ: “พี่ยี่เฟิงเป็นคนดี ทุกครั้งที่ส่งของขวัญมาให้พวกเรา เขาจะแนบการ์ดที่อบอุ่นติดมาด้วยเสมอ เฉิงเฉิงเชื่อว่าพี่ยี่เฟิงต้องยังลืมแม่ไม่ได้แน่ ถึงต้องหลบหน้าไปไกลขนาดนั้น ไม่กล้ามาเจอพวกเรา”
กู้ฮอนขมวดคิ้วแน่น เธอมองท่าทางของเฉิงเฉิงที่อยากช่วยให้เธอได้มีความสุขเร็วๆ หัวใจเธอเจ็บปวด
เฉิงเฉิงคิดว่าแม่คงไม่ตอบรับ เขาชะงักแล้วถอนหายใจ “ถ้าแม่ยังไม่เลือกพี่ยี่เฟิง……งั้นก็เลือกอาสามสิครับ”
อาสาม แอนโทนี่.เป่หมิงผู้โด่งดังหรือ
ชูหยุนเฟิงทนฟังต่อไม่ได้แล้ว เขาถามขัดขึ้น: “โธ่ เด็กน้อยเฉิง ทำไมต้องเป็นผู้ชายที่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเป่หมิงของพวกนายด้วยล่ะ”
เฉิงเฉิงเหลือบมองชูหยุนเฟิง “มันเป็นการโจมตีที่ดีที่สุดสำหรับพ่อ คือให้แม่แต่งงานกับผู้ชายที่อยู่รอบๆตัวพ่อ ให้พ่อได้เห็นทุกๆวัน เห็นว่าพวกเขารักกันมาก ให้พ่อมองตาปริบๆแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่ไม่ใช่การแก้แค้นที่ดีที่สุดหรือ”
ฟืด……
ชูหยุนเฟิงสูดลมหายใจเย็น หนุ่มน้อยเฉิงโหดเหี้ยมจริงๆ
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เป่หมิงเอ้อคงได้เป็นบ้าแน่……
“คิกๆ——”
กู้ฮอนอดหัวเราะไม่ได้ น้ำตายังเกาะอยู่รอบดวงตา จิตใจที่หนักหน่วงเมื่อครู่ กลับรู้สึกสดใสขึ้น เพราะคำพูดเหล่านี้ของลูกชาย
เธอกอดลูกชายไว้แน่น “ลูกรัก ขอบคุณลูกๆนะที่คิดถึงแม่ขนาดนี้ แม่คิดว่าการที่มีลูกๆนี่แหล่ะ เป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดแล้ว……”
เธอยังมีลูกๆที่น่ารัก
เธอนึกถึงสาวน้อยที่อยู่ต่างประเทศ ริมฝีปากของเธอก็ยกขึ้นเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ