ตอน ตอนที่ 333 เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย1 จาก เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 333 เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย1 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ เดิมพันรักยัยตัวแสบ ที่เขียนโดย สตาร์ไลท์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 333 เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย1
อาจเป็นเพราะเธอตั้งใจ จึงแกล้งทำเป็นไม่อยากเบียดเสียดกับฝูงชนเพื่อเข้าไปในโรงละคร หรือแม้กระทั่งจะใช้จังหวะชุลมุนนี้แอบหนีออกไป......
ทันใดนั้นเอง ก็มีมือใหญ่มาดึงเธอจากทางด้านหลังอย่างไม่คาดคิด
เธอหันขวับกลับไป มองเข้าไปนัยน์ตาสีนิลคู่นั้นของเป่หมิงโม่......
ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อย
“คุณเกิดปีเต่าหรือไง! ถึงได้ชักช้าขนาดนี้?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญเล็กน้อย พร้อมจับมือเธอไว้อย่างเหนียวแน่น!
เธอรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากเรียวนิ้วของเขา “คนแน่นเกินไป”
เขามองเธออย่างเอือมระอา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
จากนั้น เขาก็เดินจูงมือหญิงสาวเข้าไปในโรงละคร......
สิ่งที่กู้ฮอนคิดไม่ถึงก็คือ เขาจูงมือเธอไม่ยอมปล่อยเลย
*
การแสดงเริ่มต้นขึ้น
Depmelsคือนักเปียโนระดับโลก ด้วยความสามารถด้านเปียโนที่ล้ำเลิศ ฝีมือการบรรเลงที่เฉียบขาด และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขา ทำให้มีแฟนเพลงที่ชื่นชอบตามไปชมการแสดงของเขาอย่างล้นหลาม
ทันทีที่นิ้วมือของเขาวางบนคีย์บอร์ด เสียงในโรงละครก็เงียบกริบลงในทันทีทันใด
กู้ฮอนนั่งเคียงข้างเป่หมิงโม่ เป็นครั้งแรกที่รับชมการแสดงเปียโนพร้อมกับผู้ชมมากมายขนาดนี้
เธอไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับเปียโนเลยสักนิด
ฝีมือในหารบรรเลงเปียโนของDepmelsเป็นอย่างไร เธอฟังแทบไม่ออกเลย เธอรู้เพียงว่ามันไพเราะเพราะพริ้งมาก
เธอแอบชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างอันคมสันของเป่หมิงโม่ ที่จดจ่ออยู่กับการแสดงบนเวที เขาดูดื่มด่ำกับการแสดงดนตรีที่สูงค่าแบบนี้
แต่ทว่า มือใหญ่ก็ยังคงกุมมือเธอไว้อย่างแน่นหนา และไม่ยอมปล่อยมือจนถึงตอนนี้
1นาที 10นาที 33นาที......จนเวลาล่วงเลยผ่านไป50นาที......
ต้องขออภัยที่เธอไม่ประสีประสาอะไรกับเปียโนเลย เธอนั่งฟังไปเรื่อยๆจนหนังตาเริ่มหนักอึ้ง......
เธอเริ่มประคองสติไม่อยู่ และตกลงไปในห้วงแห่งความฝัน
เธอเหมือนจะเห็นสาวน้อยร่าเริงคนหนึ่ง ที่ยิ้มให้เธออย่างสดใส พร้อมตะโกนเรียกเธอว่าหม่าม๊า หม่าม๊า......
จากนั้นเฉิงเฉิงกับหยางหยาง ก็วิ่งไล่ตามเด็กสาวคนนั้น......
ภาพเด็กสามคนที่เล่นด้วยกันอย่างมีความสุขนั้น เธอคงเห็นได้ในความฝันเท่านั้น
ทันใดนั้น
เธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน
รู้สึกได้เพียงว่ามีคนหยิกหลังมือของเธอ
“โอ๊ย......” เธอตกใจตื่นในทันที!
จนมารู้ว่า เสียงร้องของตัวเองได้สร้างความไม่พอใจให้ผู้ชมแถวหลังเข้าให้แล้ว
เธอรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที ก่อนจะค้อนใส่เป่หมิงโม่อย่างตำหนิ “คุณทำอะไรเนี่ย?”
ทำไมต้องหยิกให้เธอตื่นด้วย? เธอกำลังมีความสุขอยู่กับลูกๆในความฝัน!
ตอนนี้เอง การแสดงเปียโนของDepmelsก็เดินทางมาถึงตอนจบสักที!
ประหลาดใจ!
ตกตะลึง!
คิดไม่ถึงเลยว่า เป่หมิงโม่จะเล่นเปียโนเป็นด้วย!
อีกทั้ง......
จากที่เธอได้ยินนั้น ฝีมือของเขาแทบไม่ต่างอะไรกับ Depmelsเลย!
พระเจ้า ผู้ชายคนนี้ยังแอบซ่อนความสามารถอะไรที่เธอไม่รู้เอาไว้ไหม?
โน๊ตเพลงเหล่านั้นไหลผ่านเรียวนิ้วของดังเม็ดทราย ท่วงทำนองที่ไพเราะรื่นหู ดั่งฝูงผีเสื้อที่เริงระบำ ดั่งฝูงปลาที่แหวกว่าย......
สเตนเลส Steel of Worry
เธอนึกถึงสร้อยคอสเตนเลสที่เขาเคยให้กับเธอเมื่อสองปีก่อนตอนที่อยู่บาร์เซโลน่า
เพียงแต่เธอคืนเขาไปด้วยความโมโห......
มองไปยังชายหนุ่มนั่งที่ดื่มด่ำกับเสียงเปียโนบนเวทีนั้น
แท้จริงแล้ว นอกจากเขาจะเก่งกาจเรื่องการวาดภาพออกแบบสร้างปลูกสร้างที่น่าทึ่งมากมายแล้ว เขายังเล่นเปียโนเป็นอีกด้วย......
มิน่าล่ะ เขาถึงได้ฉายาว่าอัจฉริยะแห่งวงการสถาปัตย์ในยุโรปเมื่อ12ปีก่อน
จวบจนปลายนิ้วของเขาแตะโน๊ตตัวสุดท้ายลงคีย์บอร์ด พอสิ้นเสียงเปียโนที่ก้องกังวาน ก็หมายถึงการแสดงดนตรีนั้นจบลงโดยสมบูรณ์!
เหมือนผู้ชมยังคงดื่มด่ำอยู่กับเพลง (Steel of Worry) เพราะเป็นเพลงที่ร่วมบรรเลงกับDepmelsในสไตล์ที่ต่างออกไป
เพลงที่แต่งขึ้นตอนที่เศร้าโศก ทำให้คนฟังเศร้าไปด้วยได้จริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ