เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 334

ตอนที่ 334เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย2

ผู้ชมในโรงละครเงียบกริบไป5วินาที

Depmelsรีบปรบมือให้เป่หมิงโม่เป็นคนแรก “ยอดเยี่ยมมาก! ผมภูมิใจในตัวคุณจริงๆเพื่อนรัก!”

จากนั้น เสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มขึ้นมาเป็นระลอกอย่างไม่ขาดสาย!

พอกู้ฮอนได้สติ ก็ลูปแก้มเย็นเยือกที่อาบด้วยน้ำตา......

เธอฟังจนร้องไห้เลยทีเดียว......

หนึ่งในผู้ชมที่มาร่วมชมครั้งนี้ ตะโกนขึ้นมาเหมือนจะจำเป่หมิงโม่ได้ “เฮ้ย เขาคือเป่หมิงเอ้อใช่ไหม?”

“เหมือนเป่หมิงเอ้อมากเลย......”

“หล่อมากเลย......เป่หมิงเอ้อหล่อกว่าในรูปอีกนะเนี่ย......”

“พระเจ้า เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย......เขาสามารถเป็นราชาแห่งนักเปียโนได้เลยนะเนี่ย......”

“ซาบซึ้งใจมากเลย......ที่แท้Depmelsเป็นเพื่อนเก่าของเขานี่เอง......”

“คนเก่งอ่ะ......”

จังหวะที่เหล่าผู้ชมที่จำเป่หมิงโม่ได้ กำลังเตรียมกูขึ้นไปล้อมวงบนเวทีนั้น

เป่หมิงโม่รีบเดินลงมาจากเวที ก่อนจะจับมือเธอขึ้นมา เม้มปากยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณเข้าใจหรือยัง?”

“หา?” เธอตอบอย่างงงงวย น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มยังคงอาบแก้มอยู่

เธอมองนัยน์ตาประกายแวววาวดุจดวงดาวคู่นั้นของชายหนุ่ม วินาทีนี้ เธอรู้สึกว่าเป่หมิงโม่ที่เล่นเปียโนนั้นหล่อเหลาเหลือเกิน......

เธอมองเขาที่ยิ้มอย่างได้ใจนั้น มองในหน้าคมสันอันหล่อเหลาไร้ที่ตินั้น

หากไม่ใช่เพราะเธอรู้จักเขาเป็นอย่างดีมาก่อน คงหลงเสน่ห์ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบคนนี้ไปแล้ว!

เพียงแต่

น้ำตาของเธอไหลรินเพราะซาบซึ้งกับบทเพลงที่เศร้าโศกบทนี้

ไม่ใช่เพราะชายหนุ่มคนนี้

อีกอย่าง เขาผู้ที่กำลังจะหมั้นหมายกับผู้หญิงอีกคน จะมานั่งเล่นเปียโนแบบนี้ให้เธอได้อย่างไร?

ไม่ว่าเขาจะเล่นเปียโนเก่งแค่ไหน ไม่ว่าเขาจะหล่อเหลาเพียงใด ไม่ว่าตอนนี้เขาต้องการสื่อความรู้สึกบางอย่างกับเธอก็ตาม เธอก็ไม่เชื่ออีกแล้ว!

กู้ฮอนรีบเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม ก่อนจะเม้มปากตอบเขาไปว่า “เพลงที่เศร้าหดหู่ใจของคุณเพลงนี้ ฉันฟังเข้าใจแล้วล่ะ คุณสบายใจได้เลยนะ หากคุณตายไป ฉันจะเผากงเต๊กไปให้คุณแน่นอน!”

สีหน้าของเขาหมองหม่นลงทันที

ทันใดนั้น แฟนคลับก็กรูเข้ามาล้อมเขาไว้ในชั่วพริบตา พร้อมตะโกนเรียกชื่อเขา “เป่หมิงเอ้อ เป่หมิงเอ้อ ช่วยแจกลายเซ็นให้พวกเราหน่อย......”

ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาเรื่อยๆ จนกู้ฮอนถูกเบียดให้ออกห่างจากเขาไปไกลหลายเมตร......

ท่ามกลางฝูงชนที่กั้นเขาและเธอออกจากกัน ดวงตาลุ่มลึกสุดจะหยั่งถึงของเขาจ้องมองเธออย่างไม่วางตา ประหนึ่งเสือดาวจดจ้องเหยื่อที่เตรียมจะตะครุบ